Samen met de [wiki]Spijker V.2[/wiki] ontwierp Trompenburg ook een eenpersoons [wiki]jachtvliegtuig[/wiki], die hij de Spijker V.3 noemde. Nog voordat het toestel gebouwd was, werden er grote bestellingen geplaatst door de LVA, de MLD en de LA-KNIL. Dit was niet vreemd, want Trompenburg was anno 1918 de enige vliegtuigbouwer waar de Nederlandse Defensie terecht kon. Bij het ontwerpen van de V.3 liep Trompenburg tegen allerlei problemen aan. Deze werden zo groot, dat de Spijker V.3 pas in juli 1919 het lucvhtruim koos.
[wiki]Fokker[/wiki] was intussen in Nederland aangekomen, en kon moeiteloos zijn [wiki]Fokker D.VII[/wiki] en [wiki]Fokker C.I|C.1[/wiki] toestellen leveren .Trompenburg nam met Fokker contact op, en wist het gedaan te krijgen dat Fokker zijn D.VII en C.1 toestellen aan de LVA en MLD leverde. De militaire autoriteiten gingen hiermee akkoord. De LA-KNIL bestelde na enige aandrang ook 6 Fokker D.VII toestellen. De Spijker V.3 was overigens in 1919 een achterhaald product. De maximale snelheid lag onder die van jagers uit de net beëindigde oorlog. Ook was de [wiki]stijgsnelheid[/wiki] dramatisch laag, waardoor het militair gezien een waardeloze kist was.
Het vliegtuig was uitgerust met een Clerget [wiki]rotatiemotor[/wiki] van 130 pk, waarmee het toestel een snelheid van 180 km/h kon halen. Het toestel was 6.3 meter lang, tegenover een breedte van 8.19 meter. Het toestel heeft op de [wiki]ELTA[/wiki] gevlogen, met onder andere luitenant Versteegh. De pers was lovend hierover, en vermeldde "dat men kon zien dat Trompenburg goede kwaliteit vliegtuigen leverde".