Foto 142.
Heinkel He 111 van een vroege uitvoering (E, F of J?). De foto is helaas van een mindere kwaliteit, o.a. geen egaal oppervlak maar nog net goed genoeg voor plaatsing.
Bijlage 11373
Ruud.
Printable View
Foto 142.
Heinkel He 111 van een vroege uitvoering (E, F of J?). De foto is helaas van een mindere kwaliteit, o.a. geen egaal oppervlak maar nog net goed genoeg voor plaatsing.
Bijlage 11373
Ruud.
Foto 143.
Neusstandje van een Heinkel He 111. Alleen de letter van het individuele toestel is leesbaar, een H, het 8e toestel in een Staffel dus. Een Staffel bestond meestal uit 12 toestellen. Drie Staffeln vormden samen weer een Gruppe die daarmee dus uit 36 toestellen bestond. Een Geschwader bestond uit meerdere Gruppen. Goed zichtbaar is nu de "Bodenwanne" met enige machinegeweren. Lijkt me een onprettig ding om in te zitten/liggen als boordschutter.
Bijlage 11403
Ruud.
Het blijft een prachtig topic Ruud. :thumbup:
Een neusstandje noemde men bij de Luftwaffe vaak een " Fliegerdenkmal " :D
Hallo Jan.
Bedankt dat je het een mooi item vindt en voor de aanvulling. Er gaat alleen behoorlijk wat tijd in zitten om dingen uit te zoeken zoals sub-type van een toestel, dat lukt me vaak niet vanwege de geringe verschillen of niet juiste tekeningen, of onderdeel waar het toestel bij hoort, maar ik doe mijn best. Ook het scannen en "fatsoeneren" van de foto's neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Wat me het meest opvalt bij die oude foto's is dat sommige lenzen die toen in de fototoestellen zaten best wat te wensen over lieten. Veel foto's zijn niet over het hele beeld scherp. Ik probeer wel wat te corrigeren maar die oude foto's blijven bewerkelijk.
De uitdrukking "Fliegerdenkmal" was me bekend maar daar had ik nu niet aan gedacht om het zo te noemen.
Ruud.
Foto 144.
Luftwaffe Leutnant en Oberleutnant observeren het overvliegen van een Staffel Dornier Do 17's.
Bijlage 11409
Ruud van Ommeren.
In Duitsland waren "Sammelbilder" populair en zijn er nogal wat series uitgegeven. Eén daarvan heette Unsere Luftwaffe. Deze plaatsing betreft de eerste serie daarvan. Die laat toestellen uit de beginperiode van de Luftwaffe zien en is waarschijnlijk al voor 1940 verschenen. Eén van de toestellen (Do 17 op foto 151) laat beschildering zien van een oefening in 1937. Het zijn tien fotokaarten, niet in ansichtkaartformaat maar in 6x9 cm (inclusief de witte rand rondom die ik weggelaten heb) met enige tekst op de achterzijde waarvan ik de uitgever etc. heb weggelaten en alleen hun tekst weergeef over het type vliegtuig. Eerste regel op de achterzijde was altijd dezelfde, nl. Unsere Luftwaffe, dus die laat ik ook weg. De hele serie zat in een klein envelopje dat ik ook heb gescand vanwege de tekst daarop. Daaruit blijkt dat de hele uitgave uit 80 exemplaren bestaat, 8 series van ieder 10 exemplaren neem ik aan, met telkens een ander onderwerp. Zo is te lezen dat series 2 en 3 over parachutisten gaan. Interessant onderdeel vind ik dat ze blijkbaar uitsluitend in "Kantine - Kameradschaftsheime der Luftwaffe" werden verkocht.
Foto 145.
Voorzijde van het envelopje waarin de hele serie van 10 fotokaartjes in zat.
Bijlage 11425
Foto 146.
Jagdeinsitzer Me 109 auf der Verfolgung über den Wolken.
Bijlage 11426
Foto 147.
Jagdeinsitzer Me 109 im Angriff.
Bijlage 11427
Foto 148.
Aufklärungsflugzeug Heinkel He 46 über d. Wolkenmeer.
Bijlage 11428
Foto 149.
Tekst achterzijde: Sturz-Kampfeinsitzer Henschel Hs 123 im Fluge.
Bijlage 11429
Foto 150.
Ju 52.
Bijlage 11430
Foto 151.
Zweimotoriges Kampfflugzeug Dornier Do 17.
Bijlage 11431
Foto 152.
Sturz-Kampfeinsitzer Henschel Hs 123 beim Start.
Bijlage 11432
Foto 153.
Eine Kette zweimotoriger Kampfflugzeuge Junkers Ju 86 K über den Wolken.
Bijlage 11433
Foto 154.
Zweimotoriges Kampfflugzeug Junkers Ju 86 K auf einem Übungsflüge.
Bijlage 11434
Foto 155.
Zweimotoriges Kampfflugzeug Heinkel He 111 wird startfertig gemacht.
Bijlage 11435
Dat was dus de eerste serie van "Unsere Luftwaffe". Bekende foto's die je regelmatig aangeboden ziet op veilingen. Of die ook van dit kleine formaat 6x9 cm zijn is me niet bekend.
Ruud van Ommeren.
Foto 156.
Heinkel He 59 met civiele registratie D-ADYY vliegt langs de kustlijn.
Deze registratie komt niet voor in de lijst van luftwaffe-experten.org dus "Werknummer" is niet bekend. De enige Heinkel He 59 registratie die daar in de buurt komt is de D-ADYU en die heeft Werknummer 1831. De He 59 van deze foto zal met zijn Werknummer in deze buurt zitten neem ik aan.
Bijlage 11442
Ruud.
Foto 157.
Focke-Wulf Fw 44 Stieglitz met "Stammkenzeichen" CO+YX. Het "Werknummer" is 2954.
Bijlage 11443
Ruud.
Foto 158.
Messerschmitt Me 109 (E?).
Zo zagen de "goede" Nederlanders de Luftwaffe het liefst denk ik.
Bijlage 11449
Ruud.
Foto 159.
Junkers W 34. Wederom een niet scherpe foto maar je ziet niet vaak de bovenzijde van een toestel dus toch maar geplaatst. Men ging vooroorlogs nogal vaak door de hoeven. Slechte velden, zwak landingsgestel, te harde landingen of zijn taildraggers moeilijker te landen? Of gewoon een combinatie van deze factoren?
Bijlage 11483
Ruud.
De foto is wel wat op te knappen qua ongerechtigheden, maar qua scherpte is er weinig aan te doen.
Dat komt omdat er bewegingsonscherpte is die één kant opgaat.
Het 'terugzetten' van de bewogen foto in zijn oorspronkelijke beeld is niet mogelijk.
Als de onscherpte wordt veroorzaakt door een iets uit focus zijn, is het veel beter te corrigeren omdat de onscherpte dan in alle richtingen verloopt.
Bijlage 11485
Met de Junkers producten is het zo wie zo opletten, omdat er door de ribbels in de huid bij scherp(er) stellen heel snel interferenties tussen de ribbels ontstaan.
'Corrugated iron', zoals dat in goed Nederlands heet is sterker dan een vlakke huid, maar men gebruikt wel meer materiaal, waar tegenover staat dat er weer minder spanten nodig zijn.
Qua gewicht is dat een afweging.
Bijkomend probleem is dat het omspoeld oppervlak, 'wet surface', groter is dan bij een vlakke huid, met toegenomen wrijvingsweerstand tot gevolg.
Bij hogere snelheden dan die van de voortploegende Junkers werd het alras een echt probleem, omdat de weerstand toeneemt met het kwadraat van de snelheid.
Zo werd alles op den duur weer glad getrokken.
Even iets tussendoor:
De neus ziet er vrij schoon uit, geen kunstwerk van verbogen propellerbladen.
Wat te zien is, is de motor-as, met nog drie overgebleven stompjes van de houten bladen. De rest ligt in het gras verspreid...
Dan de landing van een 'tail dragger'.
Er zijn twee manieren.
De eerste is het met de normale landingssnelheid netjes neerzetten van de hoofdwielen, om vervolgens bij afnemende rolsnelheid de staart zachtjes in contact te brengen met de grond.
Dit heet een 'Wheely'.
De andere manier is het maken van een 'Driepunter'.
Met de hoofdwielen vlak boven de grond wordt er snelheid geminderd door heel voorzichtig gas terug te nemen.
De neiging dan iets te dalen wordt tegen gegaan door de neus ever so lightly omhoog te brengen waardoor de lift weer iets toeneemt en de wielen de grond nèt niet raken.
Omdat er nu minder gas op staat loopt de snelheid terug, met daardoor nog minder draagkracht. Doorzakken wordt weer voorkomen door de neus nog iets op te trekken.
Dit proces van 'uitmelken' gaat door totdat de minimum vlieg-snelheid van het vliegtuig bijna is bereikt.
Dát nu is het moment waarop beide hoofdwielen én het staart wiel op de grond worden gezet, tegelijkertijd.
Schier onmenselijk kunnen..., mooi om te zien, mits goed uitgevoerd...
Op een hobbelig grasveld, en daar waren er vele van in oorlogstijd, was het met de Wheely lastig als er tegen een hobbel werd aangevlogen.
Het vliegtuig veerde op, weer de lucht in, omdat het nog vliegsnelheid bezat.
Al was dat maar een meter of zo: er moest dan toch soort van opnieuw worden geland, terwijl dat dan al een beetje op een driepunter ging lijken, omdat bij de wheely het gas al dicht is. De snelheid was er dus al aan het uit lopen.
Met de Wheely in het hoofd moet er nu opeens Driepunter worden gedacht.
En dát was niet iedereen gegeven!
Vandaar de neusstanden die er te zien zijn.
Een hobbel van enige omvang ontmoeten tijdens een goede driepunter heeft weinig effect omdat het vliegtuig al veel minder nog de neiging heeft te willen en kunnen vliegen.
Hij 'staat', in één keer, vooral ook van belang bij de dwarswindlanding.
Op de RLS in mijn tijd werd dat uit en te na beoefend op de Beech 18.
Beton, grasbaan, dag en nacht, alles door elkaar.
De burger luchtvaart was toen echter al een paar stappen vooruit, zoals altijd.
Ik heb verder uitsluitend neuswielen ontmoet.
En om het staartwiel nog eens te ervaren, een paar uur op de Piper Cub rondgedard.
Ik weet dat ik weer behoorlijk off-topic ben geraakt, maar Ruud, dan had je de vraag maar niet moeten stellen...
Tracker.
Hallo Tracker.
Het is leuk als een plannetje lukt. Hoezo voorspelbaar!?!
Ik zit nu dus te grinniken. :smartass:
Groet,
Ruud.
P.S. Deze foto is al bewerkt maar het werd niet veel beter.
Foto 160.
De eerste zwever die ik plaats.
Bijlage 11486
Ruud.
Foto 161.
Blohm und Voss Bv 138 aan boord van de "Friesenland". Voor de oorlog was de Friesenland een "Katapultschiff" van de Lufthansa maar werd bij het uitbreken van de oorlog gevorderd door de Luftwaffe en ging daarna verder als "Schleuderschiff für Fernaufklärer" nadat er vier stuks 20-mm luchtafweer op was geplaatst.
Ik vond deze foto interessant vanwege de strepen op de rompzijde. De Henschel Hs 126 had er daarvan vaak 4 op de rompzijde met de getallen 1000, 500, 100 en 50 voor de hoogte er bij. Die werden gebruikt als bommenrichtmiddel. De Bv 138 lijkt voor dezelfde functie veel meer lijnen hebben, tenzij bijv. de kortere lijnen die er op staan nog voor iets anders gebruikt werden. Wie het weet mag het zeggen. Of er bij het bommen werpen iemand met zijn hoofd buiten het raam langs die lijnen keek of misschien nog een soort kijkertje had? Wat heeft de persoon daar in het venster staan?
Bijlage 11490
Ruud.
Mein Name ist Hase...
Schade….
Foto 162.
Junkers Ju 52.
Deze foto trok mijn aandacht vanwege de onderzijde. Deze constructie heb ik nooit eerder gezien bij "Tante". Er "lijkt" zo'n omlaag te draaien geschutsbak (Gondeltopf) onder te hangen die vaker bij een vroege uitvoering te zien is die als bommenwerper werd gebruikt, wat daarvoor zit is niet te onderscheiden hoewel er soms een extra gondel voor een bommenrichter werd gevoerd die vóór de geschutsbak was gemonteerd. Die schuin staande uitsteeksels als een soort Stummeln heb ik nog nooit gezien. De uitvergroting laat de onderzijde zien maar geeft geen antwoord. Indien iemand dit bekend voorkomt... laat het weten a.u.b.
Bijlage 11499
Bijlage 11500
Ruud.
Van wikipedia:
De pagina op internet: Junkers Ju 52 - Wikipedia, the free encyclopediaCitaat:
In 1934, Junkers received orders to produce a bomber version of the Ju 52/3m to serve as interim equipment for the bomber units of the still-secret Luftwaffe until it could be replaced by the purpose designed Dornier Do 11.[7] Two bomb bays were fitted, capable of holding up to 1,500 kg (3,300 lb) of bombs, while defensive armament consisted of two 7.92mm MG 15 machine guns, one in an open dorsal position, and one in a retractable "dustbin" ventral position, which could be manually winched down from the fuselage to protect the aircraft from attacks from below. The bomber could be easily converted to serve in the transport role
Hallo Heron.
Dank voor je bijdrage maar dit is niets nieuws. Het achterste deel "lijkt" inderdaad op de bekende geschutsbak. Het gaat mij vooral om het voorste deel dat niet de indruk geeft dat het de extra gondel is voor de bommenrichter (het lijken lijnen te zijn maar wat is het?) en de schuin naar beneden lopende "Stummelachtige" uitsteeksels zijn voor mij ook een raadsel.
Ruud.
Tja, soms is een voor de hand liggende opmerking al wat nodig is, maar deze keer dus niet... :)
Ik heb ook gezocht in "Die_Deutsche_Luftruestung_1933-1945_-_Vol.3_-_Henschel-Messerschmitt", maar ook daar kan ik zo gauw niks vinden.
De merkwaardige Stummeln zetten me toch weer aan het schrijven.
Want ik heb een idee over de functie er van.
De weke onderbuik van het monster Ju 52 moest worden beschermd tegen
onverhoedse aanvallen van onderaf.
Daartoe werd de Gondeltopf bedacht.
Indien nodig werd daarin plaats genomen door de boordschutter.
Een benijdenswaardige positie natuurlijk, zomaar een paar uur in de vrije natuur doorbrengen...
Vooral aan het Oostfront bij tijd en wijle...
Bijlage 11548
De gondel stond in de romp.
Hij kon met een tandheugel, neem ik aan, omlaag bewogen worden.
Maar dan moest eerst de bodem van de romp geopend zijn.
Met een ongetwijfeld fors uitgevoerde Hin-und her-Hebel werd de bodem open gekrikt door een daartoe opgeleid bemanningslid.
De naam van diens functie wil me niet te binnen schieten, maar het moet indrukwekkend mooi Hoch-Deutsch zijn geweest.
Eerst nu kon de bevoorrechte schutter zich zelf naar beneden draaien, in de hoop dat er een stop op gemonteerd zat...
De Ju 52 moest óók nog kunnen dienen als transport toestel, met een doorlopende vloer zonder Gondeltopf.
De vloer moest dus sterk zijn.
En de gondel-afsluitdeuren dus ook.
En dát is volgens mij wat we zien onder de romp:
Bijlage 11549
Twee geopende stevig uitgevoerde platte deuren die opzij moeten staan, zelfs bijna horizontaal,
teneinde de schutter een vrij schootsveld te bieden.
Met wat aangepaste belichting is ook te zien dat beide deuren niet
helemaal onder dezelfde hoek staan ten opzichte van de romp.
Voor Duitse Stummeln zou dat wel héél slordig zijn geweest.
Mijn suggestie, maar meer ook niet, is dus:
Aangepaste Gondeltopf-Schacht-Türen. Patent Nr....
Spurensucher.
Hallo Tracker.
Leuk hè... onderzoek. Tijdrovend, maar leuk.
Ik denk niet dat de twee "Stummeln" deuren zijn. Meerdere opnamen zijn door mij bekeken met de neergelaten Gondeltopf en op geen enkele is dit te zien. De onderzijde van de Gondeltopf liep zo'n beetje gelijk met de onderzijde van het toestel wanneer hij niet uitgedraaid was. Daarom mijn verwondering en koop van deze foto. Ik begin te denken dat dit misschien wel iets met Rechlin te maken had. Onderzoek dus! Deze Ju 52/3m g4e met Gondeltopf is voornamelijk vooroorlogs gebruikt en had meerdere ombouwmogelijkheden. Zover ik weet zijn er nog een paar ingezet als "Behelfsbomber" boven Polen in 1939 maar daarna niet meer. Afgezien van het verouderd zijn hadden ze ook wel heel hard transporttoestellen nodig. Het was een vreemde constructie van waaruit de bommen werden geworpen, een schacht (ik geloof zelfs dat er daarvan twee waren maar zeker weten doe ik dit niet). In het toestel was er een hele installatie, de schacht maar ook de "Bombenabwurfvorrichtung", tesamen een flinke installatie. Voor een ombouw moest dus niet alleen de Topf worden verwijderd.
Helaas geven de 8 titels die ik over "Tante" heb geen van allen iets weer wat hierop lijkt.
Bij de lijnen op de geplaatste foto zou je nog kunnen denken dat dit samenhangt met de bommenschacht (zie linker afbeelding) maar eenduidig vind ik dit nog niet. De Gondeltopf werd door een "handkurbel" bediend en ik denk dat de schutter zelf de handel moest bedienen.
Misschien leg ik het "probleem" wel voor aan de redactie van één van de bladen in Duitsland die zich met deze periode bezig houden. Dit omdat er nog een paar foto's zijn waar ik mijn "vingers" maar niet achter krijg.
Voor geïnteresseerden in de Luftwaffe. Bladen die zich bezig houden met die periode zijn o.a. "Jet & Prop", "Flugzeug Classic", "Klassiker der Luftfahrt" en "Flieger Revue X".
Bijlage 11551Bijlage 11550
Ruud.
Ruud,
Kaart 160 was een eerste zweefvliegtuig, in een bos, en dat is nooit goed...
Het was van een wonderschoon type, maar de registratie was niet exact te achterhalen in de annalen. D-1-328.
Dat hield me bezig, maar tot mijn verwondering kon ik gisteravond, en nu, kaart 160 helemaal niet meer vinden...
Hij behoorde tot de NSFK, een wat bedenkelijke zweefvlieg-padvinderij.
De '1' was de groep Oost Pruissen.
Ik had er inmiddels wel een lidmaatmunt van gevonden, met het betreffende type er op.
Bijlage 11555
Tracker.
Eén mailtje meer of minder verplaatsen is ook de moeite niet :)
Zo'n zwever met 'meeuwevleugel' zou heel goed een Govier Minimoa kunnen zijn...
Mee eens. Minimoa.
Er is geen zweeftopic op de site; dat is kennelijk weer een andere club.
Ik zal iets over de Minimoa plaatsen onder 'Kleine beeldjes, 60 jaar enz'.
Daar wordt al wat gezweefd.
Mooie observaties heb je altijd, Tracker.Citaat:
in de hoop dat er een stop op gemonteerd zat...
Ik denk ook niet dat de Stummelen deuren zijn. Ze zijn al te dik, en het 'vuilnisvat' zoals ik het noem zit denk ik nog verder naar achteren.
Is de registratie van het toestel bekend/leesbaar? D-A.A.?
Foto 163.
Para's verlaten Ju-52's.
Bijlage 11619
Ruud.
Foto 164.
Noodlanding van een Messerschmitt Me 109 van I./JG 52 met een gespiegeld embleem op de romp.
Bijlage 11644
Bijlage 11645 Bijlage 11646
Ruud.
Foto 165.
Messerschmitt Me 109 van de 9de Staffel van Jagdgeschwader 3 "Udet" (9./JG 3 "Udet") aan het oostfront.
Het toestel van Eberhard von Boremski, toen nog Oberfeldwebel, laat strepen voor 42 overwinningen zien. Na zijn 43e overwinning ontving hij op 3.5.1942 het Ritterkreuz.
Op de links hieronder staat meer over hem te lezen, de eerste in duits, de tweede in engels.
Ritterkreuzträger Eberhard von Boremski Hauptmann
Eberhard von Boremski - Wikipedia, the free encyclopedia
Bijlage 11678
Ruud.
Foto 166.
Junkers Ju 88. 9K+E? en 9K+C?. 9K is KG 51 "Edelweiss".
Wat bij deze toestellen de functie is van de grote 9 op het staartvlak die voor een deel zelfs over de Swastika is gekalkt? Snellere herkenning?
Bijlage 11702
Ruud van Ommeren.