-
Forten in de Theems
De Theems monding tussen Clacton on Sea en Ramsgate vormden voor de Engelsen een groot probleem gedurende de eerste oorlogsjaren .
Vijandelijke vliegtuigen en schnellbooten konden makkelijk de Theems monding binnen dringen.
De kustverdediging bestond voornamelijk uit dunwandige bunkers met als taak om observaties uit te voeren waarna men de luchtmacht of marine verzocht verdere actie te ondernemen .
Om in een vroeg stadium vijandelijke acties te onderscheppen besloot men forten in de Theems monding te bouwen.
De eerste serie betond uit vier forten die in een droogdok werden gebouwd waarna ze naar zee werden gesleept waar men ze afzonk.
De eerste vier werden geplaatst in opdracht van de marine tussen 11 februari en 1 augustus 1942 , het waren de U1 Roughs Tower , U2 Sunk Head Tower , U3 Tongue Sand n de U4 Knock John Tower.
De constructie bestond uit een drijver met daarop twee betonnen kolommen en een stalen accommodatieplatform voor bemanning en bewapening.
Per fort was er plaats voor 25 man en vier stukken luchtdoelgeschut ( 2 x 40 mm Bofors en 2 x 94 mm MK2c )
Nadat de forten voor de marine klaar waren besloot het leger om ook forten te bouwen in de Theems monding.
De constructie was geheel anders als de marine forten , hier bouwde men ter plekke de forten die die bestonden uit een staal constructie op de zeebodem met daar bovenop een accommodatieplatform van drie verdiepingen .
De forten stonden vrij dicht op elkaar en waren door middel van loopbruggen met elkaar verbonden.
Het ging om de U5 Nore , U6 Red Sands en de U7 Shivering Sands en ze werden voltooid tussen mei en december 1943 .
De bewapening bestond uit het zelfde type geschut als de marine forten met als extra toevoeging enkele zoeklichten .
In de jaren vijftig werden de forten uit dienst genomen waarna de bewapening werd verwijdert .
In de jaren vijftig en zestig kwamen de forten nog wel eens in het nieuws vanwege aanvaringen .
U5 Nore en Sunk Head werd in de jaren zestig gesloopt vanwege gevaar van aanvaringen , Tongue Sands stortte tijdens een storm in ( 1996 )
Van 1964 tot 1969 werden een aantal forten nog gebruik door radiopiraten .
Tegenwoordig staan er nog een paar forten in sterk verwaarloosde toestand op zee .
-
Ik heb weleens gelezen dat iemand op een van deze forten een eigen land had opgericht en paspoorten en al uitgegeven.
Het land werd alleen door niemand erkend en het was een vrij schimmige/crimineel opgezette actie.
-
Bron ; Wikipedia.
Op 2 september 1967 nam de Engelse radiopiraat Paddy Roy Bates een tot dan toe verlaten Maunsell-fort uit de Tweede Wereldoorlog in bezit en riep er een onafhankelijk vorstendom uit. Hoewel Sealand door geen land ter wereld wordt erkend, heeft het een grondwet [1] en geeft het in de territoriale wateren gelegen "vorstendom" eigen postzegels, munten en paspoorten uit. Sealand heeft een oppervlakte van 550 m² en een inwonertal dat varieert van 1 tot 5.
In 1967 konden dergelijke claims nog vrijelijk gedaan worden, aangezien de landen rond de Noordzee een driemijlszone hanteerden. In 1987 werden de territoriale wateren verbreed tot 12 mijl buiten de kust, zodat de claim van Bates in wezen strafbaar is. Hij is hier echter nooit om vervolgd, en in tegenstelling tot wat bij vergelijkbare initiatieven het geval was is Sealand nooit door een leger bezet om de claim te ontkrachten. Hiertoe is tegen het einde van 1968 eenmaal een poging gedaan, maar nadat de kustwacht vanaf het platform met een achterlader beschoten werd, nam die zijn verlies en deed geen verdere pogingen tot bezetting. De overheid van Sealand refereert aan dit incident als een "terroristische aanval die kon leiden tot het verlies van levens" en een "conflict met de Britse, Nederlandse en Duitse overheden.
In augustus 1978 kwam een groep Nederlanders met een Duitse advocaat naar de 'eilandstaat' toe om handelszaken te bespreken met Sealand. Bates was destijds in het Verenigd Koninkrijk aanwezig. De groep bezette het platform en "kidnapte" Bates' zoon Michael. Kort daarna hernam Bates de basis met een groep vrienden en hielden ze de Nederlanders en de Duitser vast op het platform als "krijgsgevangenen".
Tijdens de periode dat Sealand de groep vasthield probeerden de Nederlandse en Duitse overheid er tevergeefs voor te zorgen dat ze vrijgelaten werden. De hulp van het Verenigd Koninkrijk werd ingeroepen, maar deze bleef buiten de hele toestand. Na een maand stuurde Duitsland een diplomaat naar Sealand om over de vrijlating van de Duitser te onderhandelen.
Bates liet eerst de Nederlandse gevangenen vrij, volgens de Geneefse Conventie. De Duitser werd nog vastgehouden, omdat deze volgens Sealand een Sealands paspoort bezat en daardoor schuldig was aan landverraad. Uiteindelijk werd ook de Duitser vrijgelaten, omdat Sealand de goede naam wilde behouden.
Op 23 juni 2006 brak brand uit op de bovenste verdieping op het platform als gevolg van kortsluiting, waarbij een persoon gewond raakte. Het vuur werd gedoofd door een lokale blusboot. Een groot deel van het complex brandde uit en werd hersteld; de kosten hiervan werden geraamd op £250.000.
Op 8 januari 2007 werd bekend dat Prins Roy van Sealand "zijn" land te koop aanbiedt. Hij vindt dat het tijd is om het land uit handen te geven aan een jongere generatie. De vraagsom is 10 miljoen pond. Later in januari werd bekend dat The Pirate Bay, een torrentwebsite, serieus nadacht over de aanschaf van het platform om de auteursrechten te omzeilen. Dit omdat Sealand een aparte natie is, hoewel nooit erkend door een land. Later besloot men, omdat hun e-mails aan de regering van Sealand niet beantwoord werden en men zich dus niet serieus genomen voelde, om een ander eiland te kopen.
-