Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs
De geschiedenis van de luchtvaart is prachtig te volgen door iemand die op dat gebied verzamelt. Als men de postzegel vergroot krijg meestal een klein kunstwerkje te zien. De luchtvaart landen zijn trots op hun vliegers en vliegtuigen en tonen die graag op hun zegels en z.g. 'first flight covers'; de onbelangrijke landjes stelen gewoon de ideeën van naties die werkelijk wat betekend hebben op luchtvaartgebied.
1929 Eerste vlucht met raketaandrijving: Opel - Sander- Hatry; RAK3
Bijlage 20301
IN 1983 gaf Paraguay een postzegel en 'n eerste dag envelop uit ter herdenking van deze vlucht. Deze brief is geadresseerd aan Mevrouw Doris Dornberger en dat moet, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, de weduwe zijn Dornberger de bekende (later beruchte) raket deskundige, die samen met von Braun de V2 ontwierp.
Een van de eerste vliegvelden van Duitsland lag even buiten Frankfurt.In september 1929 bouwden daar technici van de Opel fabriek in Rüsselsheim een lanceerplatform van 18 meter voor een merkwaardig vliegtuigje. Het was vervaardigd door vliegtuigbouwer Julius Hatry en had achterin 12 raket motoren, die waren ontworpen door Friedrich Wilhelm Sander.
Bijlage 20302
Het totale project was echter een concept van Fritz von Opel. De raketmotoren waren reeds in de jaren ervoor op zijn race auto's uitgeprobeerd. Hij was nu ook de bestuurder van het vliegtuig. Er werden een paar pogingen gedaan en bij de derde start lukte het.
Bijlage 20303
Met een snelheid van meer dan 100 km/u schoot het vliegtuig de lucht in en maakte een cirkel op een hoogte van 20 tot 30 meter, een spoor van witte rook achterlatend. Het toestel vloog anderhalve minuut en legde 'n afstand van 2 kilometer af. De naam RAK 1 werd veranderd in RAK 3 omdat een raket race auto ook al RAK 1 heette. JanJr
1948 Record vlucht 'Caroline Mars'
Ik kom terug op foto 177 uit de serie 'U.S. Military Aircraft etc.' van een Martin 'Mars'. In augustus 1948 maakte de 'Caroline Mars' een recordvlucht van Honolulu naar Chicago. Rechtstreeks, met 42 personen aan boord EN deze envelop die intussen in mijn verzameling zit:
Bijlage 20331
Voor postfreaken, zoals ik, zit er een kleine bijzonderheid in. 'Federal regulations' verboden om U.S.mail in vliegboten over land te vervoeren, dus konden de posterijen de brief niet afstempelen voor vertrek. De cover werd afgestempeld in Chicago na aankomst. Wij mogen Glenn Martin toch wel vertrouwen dat het poststuk echt met de Mars is vervoerd. Het toestel werd op 29 Augustus gedoopt en kreeg toen pas de naam 'Caroline'Mars. Hier een foto uit mijn collectie
Bijlage 20332
JanJr.
Het korte (vlieger)leven van Caroline Aigle (1974-2007)
De Franse posterijen geven veel postzegels uit op luchtvaartgebied, waaronder een ter herdenking van de eerste vrouwelijke piloot van de Franse Luchtmacht. Hier is de vergroting van deze zegel, die er in dit formaat veel smakelijker uitziet:
Bijlage 20353
Geboren in 1974 als dochter van een militaire arts had ze alle mogelijkheden en kwaliteiten om een belangrijke luchtmacht-functie te krijgen. Het was een klein opdondertje, waarvan je in eerste instantie niet zou zeggen dat ze het zo ver zou schoppen. Ze was eigenlijk haar hele leven in militaire dienst. Haar middelbare school opleiding was op het militaire lyceum van Saint-Cyr, waarna ze verschillende militaire hogere scholen doorliep op het gebied van techniek en wiskunde, zodat ze, als het ware, werd 'voorgebakken' om officier te worden. Omdat haar opleiding door het leger werd betaald, moest ze in dienst. Ze deed haar dienstplicht van 2 jaar bij de alpenjagers. Ze wilde dolgraag vlieger worden en en nam dienst bij de luchtmacht.
Bijlage 20354
Na haar opleiding kreeg ze haar vliegbrevet en begon haar training als jachtvlieger op straaljagers. Al gauw vloog ze op de betere vliegtuigen, zoals de 'Mirage 2000-5'. Ze klom op in de rangen en werd 'commandant de l'escadrille' (vergelijkbaar met 'majoor') Zoals gebruikelijk in veel luchtmachten geven de piloten elkaar een bijnaam. Caroline's familie naam was Aigle (adelaar of arend), maar omdat ze zo klein was noemde haar collega's haar le moineau ('mus'in het Nederlands).
Dat ze een taaie dame was bewees door een paar maal de triathlon te winnen. Een van haar andere passies was parachutespringen (vrije val). Ze was ook geselecteerd om astronaut te worden.
Getrouwd met een van haar beroepsgenoten, had ze een zoontje gekregen. Ze was in verwachting van haar tweede kind toen het noodlot toesloeg. Kanker, ongeneesbaar. Tegen het advies van de artsen, besloot ze het kind geboren te laten worden. Haar zoontje werd geboren na vijf en 'n halve maand d.m.v. en keizersnee en overleefde het. Caroline overleed een paar dagen later. Zij werd postuum gedecoreerd met de 'Medaille de l'Aeronautique'. In verschillende steden werden scholen en straten naar haar genoemd. Daarmee wordt een bijzondere vrouw herdacht.
Hans Grade, de eerste Duitse vlieger in een Duits vliegtuig
Hans Grade was een Duitse technicus die, in het begin van de vorige eeuw, het eerste echte Duitse vliegtuig bouwde en er mee vloog. De eerste vlucht was op 28 oktober 1908 op de Cracauer Anger bij Maagdenburg. Hij bereikte een hoogte van 8 meter. Het was eigenlijk maar een sprongetje. Het toestel was een driedekker:
Bijlage 20385
In 2008 herdachten de Duitse posterijen dit met een geinige postzegel, waarmee gelijk bewezen wordt dat ook Duitsers gevoel voor humor hebben.
Bijlage 20386
Hans bleef stug doorvliegen en bouwen en kwam in 1909 met een nieuw vliegtuig, ditmaal een hoogdekker met de naam 'Libelle'. In dat jaar kreeg hij een vette prijs omdat hij de eerste Duitsers was die een platte '8' vloog, in een Duits vliegtuig met een Duitse motor boven Duitse grond, om 2 pylons die op een afstand van een kilometer stonden. Hier is dan een fotokaart uit mijn collectie van de Libelle boven de Cracauer Anger:
Bijlage 20387
In 1978 kwam er een postzegel die het toestel aardig weergeeft:
Bijlage 20388
In 1991 nog een zegel met 'Historische Luftpost beförderung' die meer met de fantasie van de ontwerper, dan met de werkelijkheid te maken heeft:
Bijlage 20389
Het blijft grappig. JanJr
Marie Marvingt 2 La fiancée du danger
Fijn Heron dat je dit een goed topic vindt. Ik ben nu al dagen bezig om dit nieuwe bericht te maken en te verzenden, maar iedere keer als ik op 'voorbeeld van bericht' aantik verdwijnt het hele verhaal van het scherm. Dat is zeer frusterend. Het zal wel aan de leeftijd liggen. Ik probeer het opnieuw.
Marie Marvingt was dus een vrouw die van wanten wist . Zij werd in Frankrijk ‘La fiancée du danger’ (de verloofde van het gevaar) genoemd. Ze excelleerde in sport, beoefende bijna alle denkbare sporten en won daarbij allerlei trofeeën. Ik noem een paar activiteiten die, zeker in die tijd, meestal door mannen werden gedaan, b.v. boksen, schieten, berg klimmen, waterpolo, voetbal. Zij deed ook aan ballonvaren en maakte in 1909 haar eerste solo vlucht. Zij wilde zo graag aan de ‘tour de France’ meedoen, maar dat mocht niet omdat ze vrouw was. Dus fietste ze in 1909 maar achter de tour aan en legde het hele traject af.
Terug naar de luchtvaart! Zij was een geoefende verpleegkundige en operatie assistentie. Haar passie was de vliegtuig ambulance. Zij slaagde er in het interbellum in een organisatie op dat gebied van de grond te krijgen. Tussendoor gaf ze lezingen, schreef over de luchtambulance en deed mee aan vliegshows, o.a. september 1922 op Waalhaven, Rotterdam. Daar werd ze door 2 Franse piloten op de schouders gehesen:
Bijlage 20500
Dat ze bij 900 vluchten geen ‘kraakjes’ had moet met een korreltje zout worden genomen. Hieronder een foto van haar vliegtuig, een ‘Antoinette’ waarmee ze in de bosjes was beland. Ze kon in ieder geval nog lachen:
Bijlage 20501
Na de 2e wereld oorlog richtte zij zich vooral op de ontwikkeling van het medisch vervoer van slachtoffers per vliegtuig of helicopter. Al die activiteiten hadden haar al in 1935 de hoogste Franse onderscheiding ‘Chevalier de la Légion d’honneur opgeleverd. Aan het einde van haar leven was ze met 34 medailles de hoogst gedecoreerde Franse vrouw. Ging ze aan het eind van haar leven bij de pakken neerzitten? Welnee. Op haar tachtigste verjaardag, 20 februari 1955, maakte ze nog een supersonisch ritje mee in een McDonnell F-101 ‘Voodoo’. In datzelfde jaar haalde ze nog haar helicopterbrevet op een SNCASO SO-1221 ‘Djinn’Was dat het? Nee, dat was het niet. Het jeugdige ouwetje maakte, 86 jaar oud, een rondrit Nancy – Parijs op de fiets. Dat was heus niet op ’n E-bike. Chapeau voor deze fantastische dame. JanJr.
PS. Eigenwijs als ik ben blijf ik helicopter met een C schrijven. F…. het groene boekje
Postzegels uit diverse landen
Leuk, interessant topic! Laat ik mijn steentje bijdragen door een aantal postzegels uit mijn collectie te laten zien.
Deze zegels hebben allemaal een afbeelding die iets met luchtvaart te maken heeft. Het valt op dat kleine, arme
landen wel grote, mooie zegels hebben... En hoe trots ze zijn op de luchtvaartgeschiedenis van andere landen ;)
Goed, ik loop ze door op willekeurige volgorde.
Hongarije, vier luchtpost zegels uit één serie. Gestempeld maar in prima conditie. Jaar: 1978.
https://googledrive.com/host/0B3rXXs...stamps_001.jpg
De eerste zegel laat Louis Blériot zien. Hij vloog op 25 juli 1909 als eerste met een zwaarder-dan-lucht luchtvaartuig
over het Kanaal.
Vervolgens zien we Alcock en Brown, met hun Vickers Vimy. In juni 1919 maakten zij daarmee de eerste non-stop
transatlantische vlucht.
Als derde wordt A.C. Read in beeld gebracht. Hij vloog ook de Atlantic over, maar dan niet non-stop: hij en zijn
bemanning maakten zes stops.
De laatste zegel is een eerbetoon aan het drietal Köhl, Hünefeld en Fitzmaurice. Zij vlogen óók de Atlantische
Oceaan over, maar dan in de andere richting: van oost naar west. Ze deden dit in 1928 met een Junkers W33.
Verenigde Staten van Amerika: niet veel bijzonders maar ik vind ze wel aardig om hier te tonen. De getoonde
mannen zijn wat bekender, dus ga ik er niet verder op in. Ze zijn flink gestempeld overigens...
https://googledrive.com/host/0B3rXXs...stamps_002.jpg
Octave Chanute, de Wrights, Sikorsky en Piper: wie kent ze niet?
Goed, de USSR.
https://googledrive.com/host/0B3rXXs...stamps_003.jpg
Eerst een tweetal 'gewone' zegeltjes. Niet veel bijzonders hoor. Het groene dingetje laat slechts een vliegtuig zien,
het blauwe zegeltje laat zien hoever de USSR al wel gekomen was in 1966. Communicatie en transport, daar bogen ze op.
De zegel uit 1984 laat zien hoever ze gekomen waren met de Luchtvaart en Ruimtevaart. Van links naar rechts is te
lezen (via Google Translate): centraal huis van de luchtvaart en ruimtevaart M.V. Frunze. Mikhail Vasilievich Frunze was een militair leider in Rusland, in de jaren 20 van de vorige eeuw.
Het 'centrale huis' is/was een soort lucht- en ruimtevaartinstituut in Moskou.
De twee overgebleven zegels gaan over zweefvliegtuigen.
De eerste laat 'Zweefvliegtuig A-9' zien, dat is dit toestel: link. De tweede geeft type A-15 uit 1960 weer: andere link.
Er volgt nog meer.
Eerste postvlucht met de 'Postduif
Fijn Kaasjager je bijdrage aan dit topic. Vooral de Russische zijn interessant want ik lees zo slecht die taal en nu kan ik een naam bij de zegels zetten, die in mijn album zitten. Bedankt. Het vergroten van postzegels vind ik grappig omdat je zo eigenlijk een hele serie afbeeldingen krijgt, die klein een beetje verloren gaan.
In Augustus 1928 werd er een luchtpost zegel uitgegeven ter herdenking van een retour vlucht naar het toenmalige Nederlands Indië onder leiding van de luitenant vlieger G.Koppen. Er zijn niet veel postzegels verstrekt waar Nederlandse piloten op voorkomen. Hier is er een met het konterfeitsel deze aviateur:
Bijlage 20525
Om zo’n postzegel te ontwerpen moest natuurlijk eerst een tekening gemaakt worden (Jammer genoeg kan ik de naam van de artiest niet achterhalen):
Bijlage 20526
Nu terug naar het echte verhaal. Luitenant Koppen had het idee om een snelle postvlucht naar Indie te organiseren. Hij vroeg en kreeg van Fokker een 3 motorig vliegtuig ter beschikking, de VIIA-3M H-NAEA, dat ‘Postduif’ werd gedoopt. En er werd een comité vliegtocht Nederlands-Indië opgericht dat geld voor de kosten doneerde. Ook de KLM werkte mee. Op 1 oktober 1927 vertrok het vliegtuig met aan het stuur Koppen en KLM vlieger G.Frijns. Als bwk ging Elleman mee. Een technicus aan boord was harde noodzaak, want al bij de start kreeg het toestel een klapband, zodat het gelijk al met vertraging vertrok. De vlucht duurde 10 dagen en dat is niet bepaald rap. Zij was echter zeer leerzaam, er werd o.a. een prima beeld gevormd van de landingsmogelijkheden en de faciliteiten onderweg. De meteorologische omstandigheden waren dikwijls niet erg gunstig en men kan zich nauwelijks voorstellen in wat voor condities het vliegtuig zonder drukcabine en met beperkte instrumenten zich dikwijls bevond. JanJr
Bijlage 20527
De bemanning voor de ‘Postduif’, KLM vlieger Frijns, Luitenant vlieger Koppen en BWK Elleman
Dariaus en Giréno vliegen over de oceaan
Op een van de Litouwse postzegels, die Bofors gisteren toonde ziet men 2 zwaaiende mannen en wel de piloten Stepono Dariaus en Stasio Giréno (of Girénas). Deze postzegel komt ook voor op onderstaande envelop:
Bijlage 20551
Deze dappere vliegers wilden van de U.S. naar Litouwen vliegen in een Bellanca CH-300 Pacemaker, maar ze hebben hun doel Vilnius nooit gehaald. Hieronder het verhaal (in het Engels) zoals het is verwerkt in mijn verzameling:
Bijlage 20548
Litouwen was zo trots op de prestatie dat zij de beide mannen en het vliegtuig vereeuwigde op een van hun bankbiljetten:
Bijlage 20549
Bijlage 20550
Ik heb er maar eentje gekocht, ongekreukt zoals het hoort. Jan Jr.
Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs
Jan,
Wat mij betreft was er geen sprake van enige spotternij; een veel te zwaar woord.
Meer een (flauw) woordgrapje helaas.
Geloof me, de Duitsche rode draad in mijn familie ligt nog veel ingrijpender.
Ik was ook in herkenning, zelfs verplicht tijdens mijn diensttijd.
Vliegtuigen én schepen, want ik deed in allebei...
Bijlage 20562
Groet, Tracker.
Lange jassen voor een kort vluchtje op Le Bourget
Op Le Bourget werden in 1922 rondvluchten gegeven door het bedrijf C.A.F., hiervoor werden Dorand AR-1 dubbeldekkers gebruikt.
Bijlage 20573
Deze heerlijke originele (waarschijnlijk unieke) fotootjes werden op 2 juli 1922 genomen op het vliegveld Le Bourget bij Parijs. Het stempel op de achterkant vermeldt: ‘Roger Beaudelot, 10bis Rue de Gaité, Paris XIVe’ . Waarschijnlijk is Roger de man die passagiers van de rondvluchten fotografeerde. De dappere mensen die zich in die tijd aan een vliegtocht(je) waagden, lieten dit gebeuren natuurlijk graag op de gevoelige plaat vastleggen. De 2 mensen op de bovenste foto zijn geen piloten, maar passagiers. De vliegkappen en stofbrillen zijn duidelijk geleend van de C.A.F. De jassen passen niet. De 2 foto’s zijn op dezelfde dag op Le Bourget gemaakt., maar niet op dezelfde plek, daarom vermoed ik dat de beide passagiers ook na de landing werden gefotografeerd.
Bijlage 20574
De 3 vliegtuigen van de C.A.F. zijn van het type Dorand AR.1. De voorste F-CAFH, hieronder, zou nog tien jaar meegaan voordat het in 1931 werd gesloopt. De 2 passagiers zitten al in de ‘aéroplane’ klaar voor de vlucht. Hun namen zijn in de geschiedenis verloren gegaan. Misschien heetten ze wel Vuik, (want dat staat achter op een van de foto’s). Het zouden Hollanders kunnen zijn. Dan komen de afbeeldingen wellicht uit hun erfenis en zijn daarom nog in Nederland. Dat ze nog maar lang bewaard mogen blijven.JanJr.
Bijlage 20575
Adrienne Bolland - eerste vrouw over de Andes
Tien jaar geleden werd in Frankrijk een postzegel uitgegeven over een bijzonder (over)moedige vrouw, Adrienne Bolland:
Bijlage 20603
Adrienne Bolland was een ruige tante. Volgens vele mensen die haar kenden, had ze, om het zacht uit te drukken, een moeilijk karakter. Hoewel…. met mannen, drank en gokken kon ze goed overweg. Ze was eigenzinnig, ze zei ( in
het Frans natuurlijk): ’Niemand kan mij van gedachten doen veranderen. Ik geef nooit op’. Ze was in 1895 als Adrienne Boland geboren, maar door een fout in de administratie werd het Bolland. Zij leerde vliegen bij René Caudron. Haar instructeurs vonden haar een lastpak maar apprecieerden haar vliegaanleg. Zij kwam in dienst bij Caudron in 1920. In augustus van dat jaar was zij de tweede vrouw die het kanaal overstak in en vliegtuig.
Bijlage 20604
Haar volgende uitdaging was om de eerste vrouw te zijn die over de Andes vloog. Dat zou een geweldige prestatie zijn. De bergrug heeft een breedte van 400 km., de hoogste pieken hoger dan 4200 meter. De Caudron G.3 kon nauwelijks die hoogte bereiken. Een nood- of voorzorgslanding was in dit woeste landschip niet mogelijk. Een gevaarlijk avontuur dus. Het vliegtuigje werd in de Zuid Amerikaanse pers ‘diminuta’ (klein) genoemd.
Bijlage 20605
Zij vertrok van Mendoza, Argentië op 1 april 1921 in de richting van de gevaarlijke, harde, met sneeuw bedekte bergtoppen, zonder vliegkaarten, zonder kennis van het terrein. En…. Het lukte. Na een vlucht van 4 uur en 17 minuten, op een hoogte van 4250 tot 4500 meter,voorbij pieken waar ze niet overheen kon komen, landde ze in Santiago de Chile. Bevroren, haar gezicht toegetakeld door het ijs, met gezwollen lippen en neus, was ze aangekomen. Een epische vlucht.
Bijlage 20606
Deze foto van een Caudron G.3, gekregen van een kennis, werd gemaakt door Karsten Pelt in het RAF luchtvaart museum in Hendon. Het toestel kon een vlieghoogte van 4200 meter bereiken, had een maximum snelheid van 115 km/u en is voorzien van een 80 pk roterende Gnôme motor.
In 1924 bracht ze nog een record op haar naam; 212 loopings in 73 minuten. Ik vraag me bij zulke records altijd af: “ Waarom maar 212, waarom geen 211 of 213? Wat bezielde haar om precies bij 212 te stoppen”. We zullen het haar nooit meer kunnen vragen want ze overleed in 1975. JanJr.