Canadese Trackers, CS2A, op Hato.

Ik zocht naar iets over de CS2A, de Canadese Tracker op deze site.

Dat viel tegen; er is bijna niets over te vinden.

Merkwaardig, want we hebben er 17 in dienst gehad tussen 1961 en gemiddeld 1970.
Opererend in Squadron 1, vanaf Hato, Curaçao.
Voornamelijk als opleidingssquadron voor 2 en 4 op MVKV, en voor de nodige taken op de Antillen.
Uiterlijk makkelijk te onderscheiden van de Grumman S2A door het ontbreken van de karakteristieke hanekam boven de cockpit, die de ECM antenne herbergde.

Op Dutchfleet was recentelijk een discussie gaande over het vervoer van de Trackers over de weg van het vliegveld naar de haven en andersom.
Nodig bij het verschepen naar Nederland voor onderhoudsdoeleinden plus het eenrichtingsverkeer na opheffing van Sq 1 in 1974.
Die discussie waaierde nogal uit.

Er werd een aardige foto geplaatst (hr Evertsen), van een achttal Canadezen, uit taxiënd voor een lokaal evenementje in december '66.


Bijlage 23967


In de foto tekst wordt de 183 met name genoemd, de leidende machine.
Dat heeft te maken met de toevalligheid dat dat de kist was met veruit de minste vlieguren aan het eind van de Sq 1 rit.


Ik zie dat er iets mis gaat met het plaatsen van de 1800 brede foto.
ik doe er een kleinere bij voor het overzicht en voor troubleshooting.
Deze is 800, 1000 was nog te breed...


Bijlage 23969


Tracker.

Jaap,

Uit het RV van december blijkt dat de volgende toestellen vlieggereed (A6) waren:
180,181,182,184,185,190 en 196. Gedurende maand zijn de 188 en 192 gewisseld van bedrijfsreserve naar A6.
Wanneer staat er niet bij, dus één van de twee staat ook in de rij.
De 183 is met de Karel Doorman in 1961 naar de Kooy gekomen en daar vandaan pas eind 1967 naar de Antillen gestuurd.
Zal dit nog nazoeken in andere (schaarse) bronnen.

Groeten,

Rob

Correctie op bovenstaande. De 183 staat wel degelijk op de foto, de 184 was niet aanwezig.
De 183 is al begin 1965 naar de Antillen gegaan.

Rob B

Bijlage 26835

Een beeld van Hato circa 1966 met ( C ) S2A Trackers op de voorgrond

De ( C ) S2A trackers waren niet alleen voor het opleiden van militaire vliegers maar ook voor de verdediging van de Nederlandse belangen in de Caribbean en voor de opsporing en redding taak van de Marine luchtvaartdienst.

Aangezien de bovenwindse eilanden ook tot ons land behoren strekte deze taak zich uit zelfs tot daar. ( circa 800 kilometer vanaf Curacao )

Dit bracht nogal een aantal logistieke problemen met zich mee waaronder de op Sint Maarten beschikbare benzine, had de Tracker voor deze een voorkeur voor de grade 115-145, deze was op Sint Maarten normaal niet voor handen en in dat geval moest men genoegen nemen met de mindere grade 100-130.
Omdat dit vanwege de verminderde maximale power settings bij het gebruik van deze brandstof problemen op kon leveren ( de Sentry Hill licht nagenoeg in het verlengde van de startbaan en op een afstand van 3 kilometer en heeft een hoogte van 341 meter )werd er besloten om een nood voorraad benzine grade 115-145 aan te houden.
Deze voorraad lag opgeslagen in vaten welke iedere 3 maanden geleegd moesten worden om dat deze benzine anders teveel verouderde.

Om deze reden werd er door de Trackers regelmatig een bezoek gebracht aan dit mooie ( half Nederlandse en half Franse ) eiland en werden het Noodzakelijke, nuttige , en aangename met elkaar verenigd .

Daarover later meer.

Zoals eerder geschreven is Sint Maarten een eiland wat er best aantrekkelijk uitziet, een mooie natuur,mooie stranden en een aangenaam klimaat. Alleen alom die reden een bezoekmeer dan waard.
Voor het personeel van de Marine Luchtvaartdienst was het om nog wel andere redenen aantrekkelijk om een tochtje naar Sint Maarten mee te maken,meestal met twee Trackers en een bemanning van acht personen ( vier vliegers, een waarnemer en twee vliegtuigmakers ) een intiem clubje welke vanwege het feit dat er op het eiland geen verdere marine aanwezig was, sliepen in het Sea View hotel ( een in die tijd een haast ongekende luxe ) en het verblijf daar was zeker aangenaam.

Het tweede feit dat een tocht naar Sint Maarten aantrekkelijk maakte, was dat het bestuur van het eiland verdeeld was tussen Nederland en Frankrijk. Bestond er op het Nederlandse deel een belastingsysteem naar het Nederlandse recht, het Franse gedeelte kende echter een tax free situatie waardoor het erg voordelig was om daar wat inkopen te doen en van controle aan de theoretische grens was er in het geheel geen sprake.
Zeker wanneer er in marine kringen op Curacao iets te vieren viel, was een tocht naar Sint Maarten erg gewild om een voorraad sterke drank, en eventueel wat sigaretten in te slaan. ( een voorbeeld, werd er op het eiland in een café een rum cola besteld dan bestond het bestelde glas uit een ruime hoeveelheid ijs aangevuld met een flinke hoeveelheid rum en een paar druppels cola, omdat de cola duurder was dan de rum ).
Voor het vervoer van deze contrabande naar Curacao leverde dit nogal eens problemen op, was het gewicht van sigaretten niet zo erg hoog, anders was dit met de flessen sterke drank en de Trackers werden dan ook geladen tot het maximale afvlieg gewicht, wat met de Hill aan het einde van de startbaan weleens tot grote oplettendheid noodzaakte om met de maximale power settings, deze te ontwijken.
Aangekomen op Curacao, was de daar aanwezige douane altijd wel bereid om een oogje dicht te doen

Bijlage 30309
Bron beeldbank defensie

C S2A wordt gelost vanaf de Doorman

Gijs,

Dit is niet het lossen maar het laden van de (C)S2F-1 op de Karel Doorman. Het is de laatste batch van 7 toestellen die met het schip naar Nederland worden verscheept vanuit Halifax.
Datum: 18 september 1961. De andere 6 waren de 182,183,185,188,190 en 196. De overige toestellen zijn eerder rechtstreeks naar Hato gevlogen.

Groeten, Rob B

Bijlage 30331

Bron beeldbank defensie

Transport van CS2A tracker vanaf het vliegveld naar de haven over de openbare weg.
Gedurende een zodanig transport werd de openbare weg gedurende een groot deel van de dag afgezet en obstakels werden tijdelijk weg genomen

Bijlage 30335

Bron beeldbank defensie

De uitreiking van het Marine vliegbrevet ging altijd met veel ceremonieel

Dit is een 'echte' Tracker, de S-2A 162.

Hans

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Dutchplanes

Dit is een 'echte' Tracker, de S-2A 162.

Hans

---

Helemaal juist maar dit doet niet af van het ceremonieel

HG Gijs

Bijlage 30361

Poolster met 3 zojuist aangekomen Trackers op de kade

Bijlage 30362

Transport over de weg

Gijs,

Foto 13 toont de Poolster met 4 Trackers. De 181 en 182 zijn net aangekomen uit Nederland en de 186 en 189 staan klaar om verscheept te worden naar Nederland. Datum mei/juni 1966.
Klopt die datum met krant waaruit de foto is?

Groeten, Rob B

De krant ( Amigoe di Curacao) was van 14-06-1966

Bijlage 30420

Flight vsq 1 met bergingswagen en vliegtuig trekker



Bijlage 30421

Bijlage 30428

Wel geen tracker te zien maar dit was wel het aanzien van Hato in 1967
Parachute droogtoren

Bijlage 30446

Transport tracker met (unimog) trekker

Is het misschien een leuke uitdaging voor een "kenner" op deze site om een overzichtje samen te stellen van waar welke CS-2 zich wanneer bevond ?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door henkpm

Is het misschien een leuke uitdaging voor een "kenner" op deze site om een overzichtje samen te stellen van waar welke CS-2 zich wanneer bevond ?

---

Rob. B is een ware deskundige op het gebied van de CS2A contact hem

Bijlage 30614
Foto beeldbank defensie


Verboden te roken in 3 talen vliegveld verkeers regels van kracht alleen in het Nederlands

In de jaren 1966/ 67 werden de Cs2a's op Hato voorzien van brandstof ( benzine 115 /145 ) met gebruikmaking met een wel erg aftandse tankwagen van Shell. Toen het aantal mankementen aan de tankauto echter zo erg toenamen en er bijna meer benzine over het platform lekte dan dat er in het vliegtuig kwam werd deze tanker afgekeurd totdat hij fatsoenlijk was gerepareerd.
Voor het tanken van de vliegtuigen was men op dat moment aangewezen op de fuell pit welke was op het civiele gedeelte van de Albert Plesman luchthaven aan de oostzijde van het platform
De motoren van de van de vlucht terugkomende trackers werden daar gestopt de vliegtuigen door het mld personeel getankt en daarna naar het militaire gedeelte gesleept met gebruik van een Unimog trekker.
Nu was de afstand tussen de fuel pit en het mld platform op Hato best wel aanzienlijk en werd het door de grond verkeersleiding niet op prijs gesteld dat deze verplaatsing al te veel tijd zou innemen zodat er met de Unimog's toch wel met een snelheid van 40 a 50 kilometer per uur werd gereden.
Gezien de ligging van het zwaartepunt ten opzichte van het main landing gear deed zich dan wel eens het probleem voor dat het nose wheel incidenteel contact verloor met het wegdek.
Hierdoor ging dit niet bestuurde wiel sjimmie' n en als dit niet gecorrigeerd werd nam het vliegtuig de Unimog op sleeptouw in plaats van anders om.
Het corrigeren van de ongewenste slingering kon dan alleen worden verholpen door in de cockpit de remmen dusdanig toe te passen dat iedere neiging tot slingeren werd weg genomen.
Dit was een vak apart welke door de ene vliegtuigmaker beter werd beheerst dan door de ander zodat er al gauw wedstrijdjes bestonden wie het snelste het vliegtuig kon verplaatsen.
Het gebeurde echter wel dat een vliegtuig links of rechts uit de flank een gedeelte van zijn weg vervolgde.