4 Bijlage(n)
KLM momentje, 787 tegen de zon in vliegend.
Er vloog een 747 Classic boven Bangor, Maine.
Hij werd gefotografeerd met een forse lens en onwetend op het net gezet.
Uitvergroot bleek het een KLM machine te zijn.
Ik schreef daar wat over, maar omdat het uit liep over de nadelen van de zon die recht, en soms heel lang, in je gezicht staat te schijnen ging het heten: '747 in het avondlicht en nog zo wat.'
Een topic van een jaar geleden.
Het 'en nog zo wat', ging over de zonneschermen en andere inventieve constructies om de arbeid van de koperen ploert op voor-en zijruiten dragelijk te maken.
Van statisch geladen placemat velletjes tot slappe Jeppesen kaarten en het steviger KLM soort, dat altijd wel ergens over heen te vouwen en te hangen was.
Maar de electronische faciliteiten nemen schrikbarende vormen aan (in mijn ogen), door ieder cockpitlid van een alles omvattende I-pad te voorzien.
Al zijn handboeken staan er in, kleinigheid natuurlijk.
Zijn tewerkstelling, de indeling, verlof ook, de briefing per vlucht komt er op binnen, en de vlucht zelf zit er ook nog eens in...
Alweer: kleinigheid, een paar megabits en daar ga je.
Maar de vluchtroute en de bijbehorende navigatie-kaarten zijn inmiddels óók verworden tot nauwkeurig gerangschikte electronen..
Er is geen navigatietas meer met bundels papieren kaarten, die je er uit haalde en weer netjes opborg naarmate de vlucht vorderde.
Een beginnende jonge vlieger nú kan het zich al bijna niet meer voor stellen hoe dat allemaal ging.
Jammer voor hem, denk ik dan, want hij mist iets, tijdgebonden.
En met al het nieuwe I-pad spul, en dan ook nog eens wanneer het zich voort spoedt over de aarde in het nieuwste speeltje, de 787 Dreamliner, blijft één ding in het proces onveranderd.
De zon, die goeie, tamelijk ouwe zon, schijnt onveranderlijk door.
Naar het Oosten vliegend gaat hij schijnbaar dubbel zo snel op, en veroorzaakt weinig hinder.
Maar op Westelijke koersen in de buurt van de zestig graden Noorder Breedte raak je verdorie niet van hem af!
Iets over stuurboord, en dat is precies waar die jonge vlieger zit, gaat de zon voluit.
Om een tijd later af te dalen naar recht voor je snufferd, zonder enige haast.
Tja, jonge vlieger, en oudere vlieger die het nog moet, of mag mee maken, daar zit je dan.
Géén kaarten meer om tussen jouw ogen en de plaaggeest te plaatsen.
Allemaal weg ge-I-pad.
Je houdt vrij licht getinte plastic schermpjes over, die maar heel weinig over elkaar schuiven.
En je hebt er veel nodig, met ergens er tussen verscholen de HUD.
Die moet zich daar toch óók niet erg prettig tussen voelen, als HOOGwaardig, zeer duur plasticje!
Onze ogen kunnen veel beter accomoderen dan ook een goede camera dat kan. Dat is knap.
Bij normale foto-belichting valt alles onder het glareshield weg.
Alleen de horizonvervuiling tegen de windshields blijft zichtbaar.
Als de belichting wordt gemanipuleerd zodat er ook instrumenten kunnen worden afgelezen, en dat is best handig in de cockpit van een modern vliegtuig, dan beleeft de zon een hoogstandje.
Misschien moet men zich bij 'De' Pearl of die andere beunhaas zich eens buigen over Varilux schermen,--met de tweede voor je partner en de derde om weg te geven...
Vier foto's, twee belichtingen.
Bijlage 23838
Bijlage 23839
Bijlage 23840
Bijlage 23841
Tracker.