's Lands wijs...

1955.

De Sheik komt na een verblijfje in het buitenland terug bij zijn volk.

Hij arriveert per DC 4 North Star.
Dat is een Canadair variant van de DC 4.

BOAC opereerde ze onder de naam Argonaut.
Uitgevoerd met drukcabine en Merlin motoren.

Dat maakte hem sneller dan de gewone DC 4, met uiteraard de luxe van een grotere kruishoogte.
Dat was mooi, maar er stond tegenover dat de korte exhaust stacks, aan weerszijden van de motor, dus ook aan cabine zijde, tomeloos veel herrie veroorzaakten.

Maar het gaat hier om de aankomst.

De inmiddels oorsuizende oude man is erg geliefd bij zijn Bedouïnen volk en krijgt de volle honneurs.
Dat betekent een 'Rode Loper' ontvangst.

Maar rood is alleen maar rood...

Het ziet er dan als volgt uit in de Zandbak:

Bijlage 16963


Tracker.

Goh, als ik dat zo zie had hij ook wel per vliegend tapijt kunnen arriveren! :)









(of is dat te voor de hand liggend?)

Lunch aan de Solent.


Bijlage 16965

Tracker.

De Sheik op de tapijtjes foto kwam niet oorsuizend aan zoals ik opperde.
Nee, hij kwam stokdoof aan, en niet in '55, maar een paar jaar eerder.

Want de Merlin-herrie in de cabine was dermate oorverdovend dat zelfs BOAC inzag dat het klanten ging kosten.
Men bedacht een 'exhaust cross-over program', dat er in moest voorzien dat er aan de cabinezijde van de motoren geen lawaaierige uitlaat meer naar buiten zou steken.
Dat gebeurde in'53.

Aeroplane besteedt er een uitleg van 2 pagina's aan, door meneer Bootstrap of zoiets.

Bijlage 17037

Geen eenvoudige klus; ten eerste ging het om slechts 22 Argonauten en die hadden ieder twee motoren met de scheiding links en twee met de scheiding de andere kant op, dus dat leverde een dubbel aantal sets op.
Het woog zwaar, kostte zeker twee stoelen payload.
Het werd erg heet binnen de cowling, die er een extra luchthapper bij kreeg in de voorrand.
Het was niet helemaal binnen de motorbeplating te houden, waardoor er op de rug wat pijpen zichtbaar werden, en er aan de binnenzijde het bekende Britse bol uitgeklopte plaatje verscheen, daar waar het er bíjna in paste...
Het ging per set maar 1000 tot 1500 uur mee door al dat krappe bochtenwerk, dus erg onderhoudsgevoelig.
En daar was men met Verre oosten ritten snel aan toe...

Kortom, het werd smachten naar de komst van de (vertraagde) Brittania.
Brits moest en zou het blijven, met een door het Lagerhuis goedgekeurde uitzonderlijke Connie uitstap. (Canadair gold uiteraard als 'British'.
Dus eigen schuld, dikke bult.
Er ging wel meer mis binnen de Splendid Isolation.

De foto's spreken voor zich.

Bijlage 17038

Bijlage 17039

Bijlage 17040

Argonaut was het Griekse schip van Argus, (die ook nogal oplettende ogen had).
De laatste foto komt daar het dichtst bij:

Bijlage 17041


Tracker.

Wat de Rode Loper betreft nog het volgende:

Als je geen familie van de Sheikh was, ook niet in de verste verte, dan was er geen lopertje, nee, soms zelfs geen trapje...

Bijlage 17111

Tracker.