Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs

Bedankt voor de reactie Boris. De foto van Manke, die ik opgestuurd heb, is niet helemaal juist. Hij poseerde daar niet voor de XB-24B, maar voor de Northrop HL-10. Dit laatst genoemde toestel was tonnetje rond en het was een wonder dat het überhaupt kon vliegen. Het heeft nauwelijks iets wat je vleugels kunt noemen. Hier een foto van Manke voor de XB-24B (Uit 1975 en niet uit 1973, zoals ik oorspronkelijk aangaf):

Bijlage 24714


Zoals men kan zien heeft de X-24B de vlakste onderkant van alle lifting bodies.

Hier twee andere covers in mijn bezit, over 2 vluchten van Mike Love die 12 keer met de X-24B vloog:

Bijlage 24715

Bijlage 24716





Hij maakte de snelste tijd in de X-24B; Mach 1.76. Al deze vluchten werden begeleid door andere toestellen (z.g. chase aircraft) door collega test piloten. Op 1 maart 1976 was het de beurt van Mike Love om zo’n ‘chase’ vlucht uit te voeren. Puur routine. Maar op die dag verloor hij zijn leven. Hij vloog in een RF4C Phantom II, waarmee hij een noodlanding moest maken tengevolge van een technische storing. Hij moest zijn toestel met zijn schietstoel verlaten, maar dat werkte ook al niet. Hij was pas 37 jaar. Hierna een (NASA) foto van Mike Love uit 1975:


Bijlage 24717

De laatste envelop is gewijd aan een vlucht van pilot Francis R. "Dick" Scobee:


Bijlage 24719

Scobee was ook een Vietnam veteraan waarvoor hij o.a. de DFC en Air Medal kreeg. Hij beproefde verschillende types vliegtuigen voordat hij met de X24B vloog, waarop hij slechts 2 vluchten maakte.
Hier poseert hij in 1975 voor lifting body:

Bijlage 24720

In de 80er jaren werd hij Shuttle astronaut. Zij leven eindigde tragisch. Hij was de bestuurder van de space shuttle ‘Challenger’ die in 1986 vlak na de start explodeerde. JanJr.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Tracker

Voor de doop van 'onze' Bea in '38, verscheen Leopold 3 op Ypenburg met dezelfde 'B7'.

Bijlage 24074

http://proxy.handle.net/10648/6c2e72...c-003048944028

Tracker.

---

Kleine correctie. Het toestel is niet de 'B7' maar de '87'.

Groet, Ruud.

Bijlage 26523

In 1991 werd in Amerika een postzegel uitgegeven waarop Harriet Quimby stond, een van de weinig vrouwelijke piloten die in de US op een postzegel werd geëerd (meer dan in Nederland, dat weer wel). Zij was van beroep journaliste en toneelrecensente en de eerste vrouw die een vliegbrevet kreeg in 1911. Minder dan een jaar later, op 16 april 1912 vloog ze als eerste vrouw over het Engelse kanaal. Dat feit kreeg weinig aandacht, want de dag ervoor, op 15 april, was de Titanic gezonken en daarvan stonden alle kranten vol.

Bijlage 26524


Nog geen drie maanden na haar kanaal vlucht op 1 Juli 1912 vloog ze in ‘the Third Annual Boston Aviation Meet at Squantum, Massachusetts’, samen met de organisator van de luchtshow William Willardin een spiksplinternieuw Bleriot vliegtuigje. Plotseling werd het toestel flink naar voren geworpen, waarschijnlijk door een luchtstoot. Beide inzittenden werd uit het apparaat geslingerd. Ze vielen allebei naar hun dood. Harriet werd maar 37 jaar oud. Ze zouden ongetwijfeld in leven waren gebleven als ze een veiligheidsgordel hadden gehad. Het toestel gleed door en maakte een overleefbare landing in de modder:

Bijlage 26525



Tot slot een foto uit het Musée del’Hydraviation, Biscarrosse met als titel :
Mathilde Moisant (Fr) s’amuse avec Harriet Quimby .
(Moisant uit Frankrijk kreeg haar vliegbrevet bijna gelijktijdig met Quimby.)

Bijlage 26526

Deze foto van een foto werd in het museum werd op een bloedhete dag genomen, maar dat heeft niets met het verhaal te maken. JanJr.

@ JanJr.
Weer een leuk bericht Jan, dank hiervoor. Mijn "grootste prestatie" was een zweefkist en dat is lang geleden...
mhg Trudy

Tudy,

De beste wensen voor 2017.
Zijn er ook foto's van jou verrichtingen met een zweefvliegtuig.

Met vriendelijke groeten,
Classic

Fijn van je interesse Trudy. Ik wil meer weten...... Wanneer heb je gezweefd? Ben je wel eens op Terlet geweest. Heb je nog solo gevlogen? Mijn vrouw Mieke heeft eind vijftiger jaren ook nog solo gevlogen.
Mocht je nog foto's hebben, dan zou ik zeggen laat ze zien op NLV. Persoonlijk vind ik privé kiekjes dikwijls nog leuker dan recht toe recht aan foto's. Ik ben toentertijd met zweefvliegen opgehouden omdat ik het zat werd om steeds met de scholieren Grunau Baby's en Prefects te sjouwen en ik weer een jaar moest wachten om 'overland' te gaan. Later, in Australië, heb ik het weer opgepakt en toen was het weer leuk. Ik wens je een voorspoedig 2017 toe, JanJr

@ JanJr. en Classic
Op zweefvlieggebied ben ik actief geweest van Maart 1958 tot Juli 1962. Op MVKK bij Den Helder. Solo en sleep-solo. Wel op Terlet geweest, maar daar nooit gevlogen. Dat liet ik aan Jaap over, evenals de overlandjes, had zelf nog geen zweefvliegbewijs. Er zijn maar weinig foto's, fotograferen strikt verboden op een militair terrein en ik als brave burger hield mij daaraan. In totaal zijn er maar 3...
Verder ben ik een complete digibeet, heb geen flauw idee hoe een foto te plaatsen hier. Jaap's lessen op dit gebied bleven gewoon niet hangen...maar ik ga het proberen, heb zojuist de knop "insert image" ontdekt, dus wie weet...
Uiteraard wens ik jullie en alle forumleden een vooral móói 2017 !
Met hartelijke groet,
Trudy

Heel herkenbaar Trudy. Dat niet mogen fotograferen heb ik altijd als zo'n beperking van mijn vrijheid gevoeld, dat ik me er nooit aan heb gehouden (Deelen en Ypb).
Was de zweefvliegclub op MVKK dus ook een burgerclub? en is die later voortgezet als de club in de Wieringermeer?

Edit: zie nu dat de Wieringermeerzwevers nog steeds Zweefvliegclub Den Helder heten.

Adri

Om nog een centje bij te verdienen laten de meeste postdiensten in de wereld, naast de postzegels, ook nog z.g. maximumkaarten drukken, die hetzelfde onderwerp als de zegel laten zien. Een paar beruchte postzegel-(ei)landen zijn de Marshall Islands en Montserrat.
Het onderwerp van de volgende kaarten is de legendarische ‘Tokyo Raid’ georganiseerd door Lieutenant Colonel (overste) James Doolittle van de Amerikaanse luchtmacht. Hij had uitgerekend dat een North American B-25 ‘Mitchell’ bommenwerper net kon opstijgen van de aircraft carrier USS Hornet. Het schip in de wind, alle flaps uit, de knuppel naar achteren en het vliegtuig kon net loskomen voor het eind van vliegdek. Bij opnames op films zit je ademloos en gespannen te kijken als je ziet hoe de motoren de bijna overtrokken toestellen over de rand trekken. Het lukte! Als revanche op Pearl Harbor werd Tokio gebombardeerd. 16 vliegtuigen deden mee met in totaal 80 bemanningsleden. Alle B-25’s crashten met 3 doden tijdens de actie. 8 man werden gevangen genomen waarvan 4 door de Jappen werden vermoord. Doolittle beschouwde het eerst als een mislukking, want de schade in Tokio was gering, maar de Amerikaanse regering zag het als propaganda stunt en vond het een succes. De bemanningen waren helden, van de B-25’s werden er duizenden gebouwd, Doolittle kreeg een lintje en een bevordering tot generaal.
De Jappen hadden er de pest in; en toen wisten ze nog niet eens dat dit het begin van einde was!

Bijlage 27875


Deze maxikaart van Montserrat is een rommeltje. Zij toont ons Doolittle met een van zijn B-25’s. Maar ja, het eiland moest zijn Lindbergh postzegel kwijt, dus er werd een foto van hem bij gemonteerd. Die had echter met de Tokio raid niets te maken. (Het meisje met het harpje en het kruis trouwens ook niet. Dat is de goden Erin)


Bijlage 27876

Geen postzegel maar een stukje tekst. Hollanders die getuige waren van de raid op Tokio.


Bijlage 27899