Fokker D.VII uit 1982

[Verbeek]

Ohhhh, dat boekje ziet er interessant uit, Jorri!
Het is toch een compleet boekje/zeitung?
Ik vraag dat omdat Offel/Meyer ook posters maakten:


http://www.etsy.com/listing/90462249...f=&ga_includes

[Jorri]

Nee, het is slechts een poster, A3 formaat! Maar ik was erg blij om hem te vinden.

Ik hoop nog een origineel van de E.III poster te vinden. Er stond er eentje te koop, maar daar vroegen ze honderden dollars voor...er stond een handtekening van de artiest op.

[Jorri]

Heel frappant. Terwijl het kleurenschema van de D.VII op de kleurenfoto inderdaad veel kenmerken heeft van de D.VII's uit Hell's Angels.....en deze foto gebruikt is in een bericht van ANP over de D.VII die door Fokker in de jaren '80 is aangekocht...is dit NIET de D.VII in Soesterberg.

Sterker nog, het is een replica, gebouwd door red Berg, en die zich nog steeds in Amerika bevindt:

Tales_of_a_Fokker_DVII-Fred_Berg

[g-1reaper]

Wel vind ik het opvallend dat Fokker na de oorlog toch weer snel van het verticale stabilo (heet dat zo in het Nederlands?) af is gestapt.

Nee, dat is een kielvlak in het Nederlands.

[g-1reaper]

Edit: en verrek, nu vraag ik me af hoe de D.VII zich zou redden qua snelheid met een 220hp Hispano Suiza motor

Je kunt denk ik wel stellen dat de D.IX (D.9) een versterkte, verlengde versie van de D.VII (D.7) was. Je ziet daarbij weer hoe voorzichtig men bij Fokker was bij het ontwikkelen van nieuwe vliegtuigtypen. Vooral niet te radicaal denken en alles in kleine stapjes.
De eerstvolgende grote ontwikkelingsstap was de komst van de D/E vleugel met in de vleugelachterrand ingebouwde (gebalanceerde) aillerons.

De D.XIV (D.14) was nu juist wel een radicale stap vooruit, en waarschijnlijk iets wat Fokker boven de pet ging op dat moment. Juist het staartvlak, en waarschijnlijk het ontbreken van het kielvlak, werd dit toestel (en invlieger Hess) fataal.
De volgende jager, de D.XVI (D.16) was weer een wat behoudender type, een verspannen tweedekker, maar wel met een nieuw dunner vleugelprofiel. Toch was dit in eigen huis ontwikkelde profiel geen succes, de D.16 had veel last van wing flutter. Bij de D.XVII (D.17) en C.X (C.10) stapte men over op het Clark YH profiel, wat wel weer voldeed.

[Jorri]

Nee, dat is een kielvlak in het Nederlands.

Hm, dat krijg je als je weinig Nederlandse boeken over de luchtvaart gelezen hebt. Dan mis je een paar mooie termen...

'Het scheluw trekken van de vleugels'

etc etc

Bedankt voor de info!

[LVA-40]

Je kunt denk ik wel stellen dat de D.IX (D.9) een versterkte, verlengde versie van de D.VII (D.7) was. Je ziet daarbij weer hoe voorzichtig men bij Fokker was bij het ontwikkelen van nieuwe vliegtuigtypen. Vooral niet te radicaal denken en alles in kleine stapjes.
De eerstvolgende grote ontwikkelingsstap was de komst van de D/E vleugel met in de vleugelachterrand ingebouwde (gebalanceerde) aillerons.

De D.XIV (D.14) was nu juist wel een radicale stap vooruit, en waarschijnlijk iets wat Fokker boven de pet ging op dat moment. Juist het staartvlak, en waarschijnlijk het ontbreken van het kielvlak, werd dit toestel (en invlieger Hess) fataal.
De volgende jager, de D.XVI (D.16) was weer een wat behoudender type, een verspannen tweedekker, maar wel met een nieuw dunner vleugelprofiel. Toch was dit in eigen huis ontwikkelde profiel geen succes, de D.16 had veel last van wing flutter. Bij de D.XVII (D.17) en C.X (C.10) stapte men over op het Clark YH profiel, wat wel weer voldeed.

Leuke discussie. Het profiel van de Fokker D.XIV vleugel was zijn tijd heel erg vooruit. Zelfs de vleugel van de Fokker D.XXI was van mindere kwaliteit dan die van de D.XIV. Probleem wat Fokker op dat moment had, was het compenseren van weinig motorvermogen (maximaal 600 pk) met een laagdekker vleugelvorm. Het was gewoon niet haalbaar. Deze denkstap was echter wel logisch. Eerst de D.XI, dan de hoogdekker D.X met teveel flutter, vervolgens een bakbeest van een D.XI (wat we D.XII zijn gaan noemen) en vervolgens een revised version van de D.XI als anderhalfdekker (met 11 meter bovenvleugel en 6 meter ondervleugel). De D.XIV was een logische stap in die ontwikkeling. Het vleugeloppervlak van de D.XIV was groter dan de D.XI varianten.

De D.XIV vleugel was zo sterk dat er grote krachten op konden worden losgelaten. Het motorvermogen was echter niet toereikend om alles eruit te halen wat erin zat. Kortom, een te sterke vleugel voor de D.XIV met een bekende afloop. Fokker wilde echter blijven meedoen op de jagermarkt en ontwierp daarom de D.XIV als tegenhanger van een Russisch vliegtuig. Want het waren de Russen die graag een laagdekker wilden als standaard jachtvliegtuig en gaven Fokker en een Russische fabriek (raad maar welke) voor het leveren van een laagdekker prototype. Niet getreurd, ook de Russische equivalent eindigde met de neus in de grond. Pas in 1927 komt Fokker met het ontwerp D.XV op de proppen. Dan gaat de ontwikkeling snel: de D.XVII tot de D.XX waren allen gebaseerd op het Clark YH profiel, nadat de D.XVI configuratie niet voldeed. De D.XXI komt dan met een Junkers profiel, wat scherpe kantjes had van de Fokker D.XIV vleugel. Dat Junkers profiel was Fokker niet vreemd; ook de vleugel van de D.XIV was hierop gebaseerd: tot januari 1925 had Fokker namelijk een overeenkomst met Junkers voor het delen van vleugelprofielen en andere technieken.

Tekeningen en sterkteberekeningen van die D.XIV vleugel laten bovenstaand allemaal zien. Zal kijken of ik ze hier post. Misschien dat ik ze bewaar voor het uit te komen boek.

[Jorri]

Bedankt voor je bijdrage!

Zo veel kennis op dit forum, en zo leuk om het gedeeld te zien worden. Ben als groentje blij dat ik het hier gevonden heb.

Wist ook niet dat Fokker en Junkers elkaar na de oorlog weer 'vonden'. Bij hun vorige samenwerking was het toch vooral Fokker die hier baat bij had?

Jan, ik heb je een berichtje gestuurd over de Vijf Vingers. Zou je hier eens naar kunnen kijken?

Joris

[Fogg]

Jan, het vleugelprofiel van de D.21 was volgens mijn informatie Clark YH.

Jorri, er was zeker geen samenwerking tussen Fokker en Junkers.

Peter

[LVA-40]

@Peter, jawel, tot januari 1925 (1923 zou ook nog kunnen, moet dat nazoeken). Dat was contractueel zo overeengekomen. Dat leidde ertoe dat de vliegtuigendeal die het russische leger overeen was gekomen met Junkers, door Fokker kon worden overgenomen toen Junkers niet aan de verplichtingen kon voldoen. Daarom kon Fokker zoveel C.IV en D.XI vliegtuigen leveren. Interessant verhaal, ga het voor je opzoeken.
Je hebt over het Clark YH profiel gelijk- er moesten alleen patentrechten worden betaald voor het laagdekkerconcept aan Junkers (begin te twijfelen)

@Jorri, ik kan die niet openen. Mail even naar grisnich.jm(at)gmail.com.

Hartelijke groet,
Jan Grisnich