Lockheed Constellation

[jan wullink]

De Constellation PH-LDR " Pontianak " kwam in 1954 in dienst van de KLM .
Het toestel vloog daar tot 1964 waarna het verkocht werd naar Zuid Amerika , waar het uiteindelijk in 1982 is gesloopt te Montevideo.

Coll. J Wullink.

[jan wullink]

Kwam als PH-TAU bij de KLM in dienst op 10-9-1946.
In april 1949 zou het toestel worden overgedragen aan Swissair als HB-IBI maar vanwege financiële problemen bij Swissair ging de deal niet door.
Op 8-6-1950 ging de Connie bij de KLM uit dienst.
Uiteindelijk werd het toestel als N864H in 1983 te New Orleans gesloopt.

[Dennis]

Mooie foto`s zeg!!! wil niet ongeduldig doen,maar kom er nog meer

[jan wullink]

Mooie foto`s zeg!!! wil niet ongeduldig doen,maar kom er nog meer

Er komt nog meer , maar niet van de Connie.

[ruudvanom]

Hallo Jan Wulllink.

Je plaatst mooie foto's, daar niet van maar is het mogelijk om bij het plaatsen als laatste handeling op de paperclip te klikken zodat het formaat een beetje handelbaarder wordt? Ik heb een 24" scherm maar op dit forum schuif ik me helemaal gek van links naar rechts en terug vanwege de grootte van de geplaatste foto's.

Ruud.

[Tracker "Jaap de Moor"]

PH-TFE, Utrecht.

Hier op het punt van uit taxiën met als eindbestemming Biak, Nieuw Guinea.

Het zal ergens in 1954 zijn, voordat het machien een andere registratie kreeg.

Toch wel handig, die letters op de neuswieldeuren, zegt soms alles.

Foto Jan Toorenaar, MLD vlieger van toen.

(en gepaperclipped)




Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

En dezelfde kist een etmaal later.

De wat doorgesudderde MLD passagiers staan nog wat onwennig op het tropen platform.
De thuisbasis voor een paar jaar.

Het lijkt waarempel wel of de man in het midden zijn Mail en SMS staat te checken op zijn mobiel, maar dat zou nog meer dan vijftig jaar duren eer er
'bereik' zou zijn.




Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik ben hier een vervolgje op aan het samenstellen, maar krijg het niet af voor het Kerstdiner.

Het betreft een Connie naar Biak, en het Firefly verblijf daar van iemand.

Nu was er in 1960 óók Kerstmis, en ter gelegenheid daarvan werd er door de dames van een officiersclubje een eeterij opgezet.

Vooruitlopend op mijn latere stukje is hier vast het menu, en mopper daarna nóóit meer over eenvoud...

Het was in de MLD; bij de KLU in Nieuw Guinea waren dingen ongetwijfeld rianter voor elkaar, maar men deed het er mee.

Het komt neer op een KIP-Kindermenu, met veel soorten en gelegenheden tot drank, en een rookpauze.
(Niemand drinkt meer sherry, maar in de Marine was de zondagochtend sherry na de kerkdienst een must.)






Het was even wapenstilstand.
De volgende dag alweer waren er vluchten om de Boze Indonees te verkennen en te bestoken, indien nodig.

Met 'Stille nacht, Heilige nacht' nog in het achterhoofd...

Tracker, Prettige dagen!

[Tracker "Jaap de Moor"]

Dezelfde fotograaf die de TFE hiervóór in 1954 schoot, stond in '58 weer voor een Connie op Schiphol.

Ditmaal in pak, om als passagier op te stappen voor Biak, zijn thuisbasis voor de komende drie jaar.



De registratie van de machine is pas te ontwaren door de boel wat uit elkaar te trekken.
Dan blijkt er PH-LKR te staan, de Electron.



Heen per L 1049E.
Maar de wereld was aan het veranderen.
Voor de terugreis zou deze mooie Connie niet meer beschikbaar zijn.
In '61 stonden de plastic cocon-spuiters al klaar op Schiphol.
Voor tijdelijke opslag, verkoop of sloop.

Daarom nog maar even het middendeel uitvergroot, uit sentiment.
De foto is nogal bekrast, ik heb een deel laten zitten.



Wat opvalt is de juffersneus van de kist er achter.
De enorm lange neusstijl, als die van een weidevogel-steltloper.

Omdat het draaipunt van de neuspoot ver naar voren is geplaatst, en
de romp naar voren taps toeloopt, moest er extra lengte worden toegepast
om de romp een horizontale stand te laten hebben op de grond.
Maar dat wist u allemaal al.



Intussen werd politiek onder bezielende en zeer conservatieve leiding van Jozef Luns,
onze Minister van Buitenlandse zaken, getracht om Nieuw Guinea te behouden voor
onze koloniale bezitzucht.
Militair droeg Jan zijn MLD steentje bij door met de Firefly volgens opdracht te opereren.
Hij deed dat met verve vanaf mooi en ruim aangelegde taxibanen en runways.



Thermos koude limonade mee, nuttig in de vochtige tropen.
De wielen worden keurig geblocked, ook in dit terrein.

In augustus '61 zit de Biak-toer er op.
Het Firefly boek kan dicht.
En het Nieuw Guinea boek bijna.
Het zou nog ruim een jaar duren, met heel veel gedoe, maar dat is een héél ander topic.

De terugreis vindt niet meer plaats met de Connie.
Er waren DC Zevens langs gekomen, mooi, maar een beetje van hetzelfde.
Tot er eind 1960 de eerste KLM DC 8 door kwam.
Het dorp liep uit!



Per fiets, scooter, lopend en zelfs per stoomwals wordt het nieuwe fenomeen bekeken bij aankomst.
Geen security, terwijl er toch een oorlogje bezig was...
Men bleef gewoon netjes aan de kant.



Het was dit nieuwe type luchtvervoer waarmee hij weer in Nederland arriveerde.
Op een wat regenachtige dag in augustus.

De foto is helaas bewogen, maar als ik er toeren mee uit haal lijkt het me de DCI te zijn.
Die was in maart van dat jaar in dienst gekomen, dus het zou kunnen.
We gaan er maar van uit.

Men vloog met gezin; het wandelwagentje is ergens uit de belly tevoorschijn gekomen, en bemand.
Jan houdt iets trots omhoog, of zwaait er mee.
Het moet iets zijn waar iemand erg op heeft gewacht.
Hij heeft geen idee meer van wat het geweest kan zijn.




Het opnieuw aanpassen kon beginnen.
Andere maatschappij, régels en richtlijnen, ander klimaat, geen kleine bekende groep om je heen, jonge kinderen die het even allemaal niet begrijpen, en voor de man het omscholen naar meermotorig.

Gewoon MLD dus!


Tracker.

[petervarenhorst ( r.i.p.)]

op weg naar nederland maakte de fam. toorenaar een stop in tokio. bij het hotel kon men van buiten, onderaan de trap naar de glazen hoteldeur, daarachter, de gasten aan de bar zien zitten. jan zag een aantal gegoede japanse/aziatische heren bezig in de airco hun glazen te legen terwijl ze een meewarige blik op de zojuist aangekomen europeaan wierpen, die duidelijk door de warmte was aangfedaan.
jan besloot zich niet te laten kennen, en nadat hij, met in elke hand een zware koffer het bordes was opgeklauterd, dacht hij met de voet de glazen deur voor zichzelf te kunnen opentrappen.
mispoes, de deur ging bijna 1 cm open, meer niet jan zet een koffer neer en probeert met een hand de deur naar binnen open te duwen, en ook dat lukt niet door het glas ziet hij alle bargasten intussen half op hun kruk gedraaid, vriendelijk glimlachend naar hem kijken. dat laat jan helemaal niet op zich zitten ,en , met hernieuwde kracht duwt hij tegen de glazendeur.nu inderdaad ongeveer 10 cm open . snel een voet er tussen , de koffer weer opgepakt, en half schuin het lijf in de ontstane spleet gewrongenmet een koffer naar voren en de andere achterwaarts wijzend komt jan de hal binnen. volgt luid applaus van de bargasten, jan voelt zich licht aangeslagen en zinkt bijna door de grond als hij op de deur OUT leest. waarvan hij, als letterlijke buitenstaander dacht dat er TUO stond en dat was, zo meende jan, de japanse spelling van IN

peter varenhorst