Lockheed Neptune

[Tracker "Jaap de Moor"]

We gaan weer zee op met de Neptune, zo als het hoort.

Tot midden tachtig had Nederland, KNMI, 2 weerschepen in dienst.
De Cumulus en de Cirrus.
Die voeren ongeveer een maand op en een maand af, naar vaste posities op de Atlantic, waar ze een 100 bij 100 mijl kwadrant bevoeren.





Ze verzorgden de noodzakelijke hoogtewind, temperatuursverloop en vochtigheids gegevens middels ballon-sondes.
Van groot belang voor de burger luchtvaart over de Atlantic, en de langere termijn verwachtingen voor Europa.
En de zee zelf werd bestudeerd, klimatologisch en militair van belang.

Overgenomen door satelliet waarnemingen en het toegenomen verkeer zelf, dat de gegevens nu per datalink naar de weers-centra stuurt.

Ze zijn daarmee geschiedenis geworden, en hebben een aardige site met veel info en foto's.

Daar zijn ook foto's van onze Neptunes bij omdat die de postbezorging deden voor de twee schepen.

Dat verliep meestal goed, soms was er even een hapering, getuige dit stukje log:

Officier waarnemer/navigator H.P. Varenhorst die meer dan 3000 vlieguren boven zee bij de MLD maakte diept uit zijn logboeken het volgende op: "12-3-1963 V202 naar ocean station Mike. Vroegtijdig terug: post vergeten! 13-3-1963 V202 naar ocean station Mike. Navigatie zonder electronische hulpmiddelen. Vluchtduur 10,4 uur. 17-7-1963 V204 naar ocean station J. Geen bijzonderheden. Vluchtduur 10,7 uur. 26-9-1963 V203 naar ocean station K. Geen bijzonderheden. Vluchtduur 10,1 uur. 3-1-1964 V205 naar ocean station J. Geen bijzonderheden. Vluchtduur 10,8 uur. 31-3-1964 V212 op weg naar Lajes (Azoren), overvliegen ocean station Kilo op 10.000 ft. 24-6-1964 V212 op weg naar Valkenburg, overvliegen ocean station Kilo op 11.000 ft. 10-12-1969 V216 naar ocean station J. Op terugreis uitgeweken naar RAF Ballykelly (N-Ierland)."

Peter Varenhorst zal dit ongetwijfeld hier binnenkort toelichten....

Ik plaats de foto's onder elkaar, zonder verdere tekst. Komen ze:





















Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

De post werd kennelijk in verschillende groottes en inhoud aangeleverd.
Ik zie namelijk runs zonder en mét geopende bomb-bay deuren.

Peter Varenhorst, oud Waarnemer-Navigator op de Neptune, zal e.e.a. gaan toelichten.

Ttracker.

[Heron]

Prachtplaten!
Wij vergeten in deze tijd van 'multicommunicatie' jammer genoeg heel snel dat het nog niet eens zo lang geleden allemaal zonder hulpmiddelen als mobieltjes, tablets e.d. moest gebeuren.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Zoals beloofd volgt hier het verslag van een Ocean Station postvlucht.

Ik plaats het namens Peter Varenhorst, die de geneugtes van het forum-schrijven liever aan zich voorbij laat gaan.

Hij weet vast nog meer, vooral ook uit de Neptune-tijd in Nieuw Guinea.

Het gaat als volgt:

De Marine Luchtvaart Dienst, en dan vooral Squadron 320, verzorgde ten behoeve van de Nederlandse weerschepen, regelmatig postvluchten.
Die schepen voeren op de Atlantische Oceaan rond vaste posities met namen als Kilo, Lima en Mike.

Tijdens een lange afstandnavigatie oefening, werd het betreffende weerschip aangelopen, er werd radiocontact gemaakt, en daarna werd aan de lijzijde van het schip, de postcontainer afgeworpen.
Zodra de mail binnenboord was, bedankte het weerschip de Neptune, die na nog een afscheids low pass weer naar zijn kruishoogte klom en de oefening vervolgde, om een aantal uren later op Valkenburg, MVKV, te eindigen.
Meestal duurde zon exercitie ruim tien uur voor de vliegtuigbemanning.

In maart 1963 was een nieuw bij het squadron geplaatste officier aangewezen om zijn eerste rit naar het weerschip Cirrus te maken, naar 65 graden Noord en 5 Oost.
Hij was Frans Bom, een tamelijk markant figuur.
Hij kreeg de bemanning die normaliter met de eerste officier van het Squadron vloog,
Het waren meestal vaste bemanningssamenstellingen, vandaar.

Het was zijn eerste vlucht als vliegtuigcommandant op een lange afstandnavigatie-oefening, zonder electronische hulpmiddelen.
Het vliegtuig was de 213.
Doel was dus weerschip Cirrus, dat op station Mike lag, ver ten noorden van Valkenburg, tussen Ijsland en Noorwegen in.
Voorzien was dat we ruim tien uur onderweg zouden zijn.

Tijdens het uittaxiën was de stemming in de cockpit een beetje lacherig, er werden flauwe grappen gemaakt over de haardracht van de konstabel (bewapenings-man) en nadrukkelijk werd gesteld dat de Waarnemers/navigatoren pas hun nassi-hap zouden krijgen als het weerschip was gevonden, want zonder electronische navigatie-hulpmiddelen was dat nooit zeker...
We waren geruime tijd airborne, op hoogte, koers Noord of daaromtrent.

Vanuit de cockpit kwam de outbound-check via de intercom naar de 'waist' positie, het midden, en de staart.
Postcontainer check was één van de checklist onderdelen.
Dus: Postcontainer?...Stilte, meer stilte, langere stilte. vlieger herhaalt over de intercom: postcontainer check ? Wederom doodse stilte.
De nieuwe vliegtuigcommandant valt uit zijn rol en zegt in duidelijk Nederlands: " Is die verrotte postcontainer nou aan boord of niet!"
Weer stilte, en dan zegt de konstabel timide: "ik zie niets mijnheer".
Voor zover mogelijk wordt er door meerdere crewmembers gezocht en gekeken, maar het is duidelijk:
We zijn de klos, hebben de post, de reden van onze vlucht, niet bij ons.

Via de telegrafist melden we de terugkeer aan Valkenburg middels de HF radio; de vliegers melden Amsterdam Radio op 124.3 VHF dat we terugkeren en daartoe clearance en instructies verzoeken..
In doodse stilte kachelen we naar huis, en als de tweede waarnemer meldt dat we honderd mijl uit zijn, klinkt er over de intercom een stemmetje: "mag hij nou wèl nassi, commandant?"
Daarna weer die stilte, maar vrij snel daarna staan we op het platform, waar een breed grijnzende chef gronddienst een mooie, gele container boven zijn hoofd houdt. De vergeten mail!

De de-briefing is kort maar hevig, en eindigt met de aankondiging:
"Morgen, zelfde crew, zelfde tijd, Ocean station Mike, postvlucht, zelfde opdracht en laat ik niét merken dat er ook maar een pótlood wordt vergeten!!"
Als we de volgende dag op hoogte zijn klinkt er over de intercom de nu bekende checklist-stem die afvinkt of de nassi wel aan boord is...
Het bleef toen erg lang stil, want de nassi was nog nóóit vergeten,
De hint was duidelijk...

Er werden heel veel zonnetjes geschoten die vlucht, de post werd model gedropt en we vonden onze thuisbasis zonder mankeren ook weer terug.

Verder geen bijzonderheden, vluchtduur: 10.6 uur.
Dat krijg je er ook van als je de '213' mee krijgt...

Peter Varenhorst, oud Waarnemer, MLD.

[jan wullink]

Prachtig verhaal Tracker

[huub vink]

Ik sluit me bij de vorige spreker aan, mooi verhaal

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik vond nog een richting Cumulus manoeuvrerende Neptune.



Blijf zoeken!

Tracker.

[Jan Fernhout]

Hallo iedereen, de foto's van de maildrops bij het weerschip Cumulus staan in mijn website EEN ZEE VAN TIJD
Ik was marconist en had dus verbinding met de Neptune. Lees ons verhaal. Ik heb nog een vraag: jullie vlogen op de props naar ons toe. Wanneer gebruikten gebruikten jullie de jets?
Groetjes,
Jan Fernhout

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik heb een nieuwe fotobron aangeboord.
Daarin vond ik ook een cockpitfoto van een MLD Neptune.

Flink uitvergroot heb ik hem in stukken gezaagd, met beleid.

Dit om te laten zien waar onze Godenzonen in de stuurhut zo allemaal mee om gingen.

Er zijn uiteraard meer P2V7 cockpits in omloop, maar deze is van de eigen MLD, en wat belangrijk is: compleet! Niet 'gekerstboomd', terwille van andere kisten of souvenierjagers.

Dat laatste woord maakt het opeens nodig om één bedenking te maken.

Het centrum van beide 'knuppels', raar woord voor stuurkolom, control column, maar nog steeds in gebruik, dat centrum, vertoont een mooi verdiept rondje.
Daarin hebben [B]Lockheed[B] logo's gezeten!
Maar ze zijn op duistere wijze verdwenen, ongetwijfeld in de privé verzameling van een inmiddels oud-MLD'er...

Hier komen de panelen:
















De Pitch handles, links van de Gashandles, staan helemaal in de achterste stand en zijn daarom moeilijk te zien.


Tracker.

[Kaasjager]

Mooi Tracker! Heeft u zelf ook op de Neptune gevlogen?

Als ik naar de cockpit kijk, krijg ik een soort overal-zit-wat-gevoel...