Pagina 1 van 2 1 2 LaatsteLaatste
Weergegeven resultaten: 1 t/m 10 van 17

Discussie: Cockpitinstrument

  1. #1
    Geregistreerd
    25 juni 2010
    Locatie
    The dark side of the moon
    Berichten
    5.239

    Standaard Cockpitinstrument

    Vandaag vond ik op de rommelmarkt in Zaandam deze oil fuel/temp. meter.
    Deze zat o.a. in de P 51 Mustang.
    Bijgevoegde afbeelding(e) Bijgevoegde afbeelding(e)      
    Laatst gewijzigd door Mathieu; 3 oktober 2017 om 20:28

  2. #2

    Standaard

    Hoi Jan,

    Leuke vondst! Zit de temeratuur sensor er nog aan?

    Groet,

    Mathieu.
    Als het regent in mei is april voorbij.

  3. #3
    Geregistreerd
    25 juni 2010
    Locatie
    The dark side of the moon
    Berichten
    5.239

    Standaard

    Ik heb geen idee Mathieu , vandaar dat ik nog maar een foto van de acherkant plaats.
    Bijgevoegde afbeelding(e) Bijgevoegde afbeelding(e)    
    Laatst gewijzigd door Mathieu; 3 oktober 2017 om 20:29

  4. #4

    Standaard

    Hoi Jan,

    Die van jou heeft een electriche aansluiting voor de smeerolie temperatuur. De meeste hebben echter een sensor welke voorzien is van een capillair en die werden vaak afgeknipt.

    Groet,

    Mathieu.
    Als het regent in mei is april voorbij.

  5. #5

    Standaard

    Jan,
    De bovenkant geeft oil temperature in graden Celsius.
    De onderkant oil en fuel pressure.
    De druk is in LBS. SQ. IN, oftewel Pounds per square inch, afgekort PSI.
    Eén atmosfeer is 14.7 PSI.

    Géén indicatie met een electrisch (autosyn)-afstandssysteempje: de olie- en brandstof gaat gewoon via een wartel het instrument in naar de drukmetertjes.
    Een eventueel lek gaf toen dus een hoop troep...

    Tracker

  6. #6
    Geregistreerd
    25 juni 2010
    Locatie
    The dark side of the moon
    Berichten
    5.239

    Standaard

    Allebei bedankt voor de technische toelichting , dus de electrische aansluiting is waarschijnlijk voor de verlichting in de meter .

  7. #7

    Standaard

    Hoi Jan,

    Ik weet niet anders dat de olie druk en brandstof druk rechtstreks via de wartels gaan maar dat de smeerolie temperatuur via een capillair of electrische overbrenging werkt. Zoals Tracker al opmerkt is dat een wat raar systeem, bij lekkage geeft het veel troep maar is ook erg brandgevaarlijk! De Fokker G.1 en D.XXI hadden dit systeem ook, een paar granaatscherfjes konden dus al fataal zijn.Wat betreft de verlichting, volgens mij heeft deze geen ingebouwd lampje. Ik heb wel eens zo'n instrument gehad en dan zat het lampje op een van de hoeken van het instrument en dat stak wat uit. Waarschijnlijker is dat dit instrument lichtgevende cijfers en wijzers heeft, al dan niet mbv ultraviolet verlichting welke apart in de cockpit bevestigd was.

    Groet,

    Mathieu.
    Als het regent in mei is april voorbij.

  8. #8

    Standaard Cockpitinstrument

    Even terug in het verlichtingsverleden.

    Veertiger jaren vliegtuiginstrumenten hadden inderdaad nog geen inwendige verlichting.

    Als men na gaat dat de brandstofdruk, hoog-octaan benzine, gemeten werd door die zelfde benzine naar een drukbalgje in het instrument te leiden, dan was dat niet de plaats om óók nog een 24 volts lampje te hebben.
    Dat werd nooit wat...

    De dashboardverlichting bestond uit een paar verspreide half inch hoge buisjes, met een tamelijk scherp metalen kapje er op met een spleetje waar rood licht uit kwam.



    Een Beech D18S toont hier die lampjes, helaas zonder de kapjes. Zie de rode pijlen.
    Maar het is al heel wat om na een restauratie geen D18S aan te treffen met een glass cockpit, of een storende GPS of moderne Com-set en Transponder op de (altijd) verkeerde plek.
    De kapjes komen nog, verderop.



    De Vampire had ze ook nog, reden om deze heerlijke troep-foto te tonen.
    Gelukkig was de MIG 15 cockpit net zo'n ergonomisch zootje, dat scheelde weer.
    Ogen op steeltjes moest men daar hebben, net als de verlichting.

    De steeltjes werden al snel vervangen door perspex platen tussen de instrumenten en het dashboard in.
    Daarin werden rode lampjes gedraaid die zo om de instrumenten heen gloeiden, uiteraard voorzien van oplichtende wijzerplaten.
    Maar dat was niet genoeg. Onder het glareshield van de grotere cockpits werden apart buisvormige, gecoate lichtjes geplaatst met een draaibaar afschermkapje.
    Zie de groene pijlen in deze L1049.



    Die kapjes werden snoei en snoeiheet.

    Bij de rode pijl zit hier een afneembaar handheld light.
    Die zaten ook altijd op een vierkant clip-staafje links en rechts in de cockpit, aan een lang, veel te dik, gekruld snoer.
    Ze konden rood én (heel soms) wit schijnen, waren dimbaar, hadden een regelbare focus en waren voorzien van een mini push-button als je maar héél even iets wilde zien.
    Licht maken in de cockpit tijdens donkerte werd toen nog gezien als heel eng!

    Die lampjes waren zó ingenieus dat ze het ontvreemden waard waren. Maar ja, 24 volt, en dan?
    Wat ook heel erg mooi was, was de 8 day clock uit die tijd. Een zonde waard...



    In de RLS Saab zat het werklicht aan een armpje tegen het dak.



    En bij de Avenger op een houdertje aan stuurboord, en zoals gezegd aan een veel te dik, gekruld snoer.



    Zo dik dus.

    De Tracker had ze natuurlijk ook, je kon anders met geen mogelijkheid het navigatie-plot 's nachts bijhouden.

    Tot mijn genoegen zijn er op de volgende foto twee 'scherpe kapjes' te zien, bij de rode pijlen.
    Ik was op zoek geweest naar lampjes foto's, die ik al in huis had achteraf.
    Deze foto had ik n.b. zelf genomen in de 160 in het MLM.

    Er zal vast nog DNA onder deze kapjes zitten van menig MLD instrument-maker...



    De inwendige dashboard verlichting via de perspex tussenplaat wordt verzorgd door -hier grijs geschilderde- lampjes.
    Met de vier knobbeltjes werden ze vast gedraaid, geborgd door een zwart rubberen ringetje.

    Met de overhead panel-lighting ging Grumman rond 1950 nog een stapje verder.
    De perspex plaatjes werden zwart geverfd en vervolgens 'open' geëtst met diverse teksten, zodat je 's nachts kon zien wat er zat.

    Al sinds 1975 ben ik in het bezit van een komplete 'throttlebox' van de Tracker.
    Hij staat nu bij de Traditiekamer MLD 'geparkeerd'.



    Indien gewenst zal ik er een apart verhaal aan wijden.



    De jeugd heeft er destijds intensief mee gespeeld. Er zitten nu wat afwijkende boutjes in om de boel nog bij elkaar te houden.
    Ook hier de lampjes in de perspex plaatjes. Ik kwam er wel een paar te kort inmiddels.

    Als laatste cockpit een in licentie gebouwde F104, Canadair.



    Ouderwetse methodes vinden soms lang toepassing.
    Deze Canadair F104 zit nog vol met 'eyebrow' lights, (de kapjes), diffuus rood schijnend, met fluoriserende wijzertjes.

    Ja, dan scharrel je lekker rond 's nachts, met Mach 2. Geweldig!

    Pas met de komst van de DC8 en de 707 werd het beter.
    Wit licht werd langzaam aan geaccepteerd. Het WW2 worteltjessap verhaal raakte wat op de achtergrond. Pech voor Hak.

    Er kwamen eindelijk instrumenten met eigen lichtvoorziening op de markt.
    Het zag er prachtig uit.
    En onder het glareshield was het een ingewikkelde verzameling geworden van tussen spleten door schijnende verlichting.

    Twee soorten, Incandescent lights en Fluorescent lights, ieder met zijn eigen voeding.
    Klinkt moeilijk. De termen worden nog steeds gebruikt.
    Maar het betekent niet meer dan 'Gloei' en 'TL'...

    Als je dan in die mooie donkere, stemmig verlichte cockpit onderweg was, met ieder klokje zijn eigen schijnseltje....
    (En je zat in de simulator),
    Ja, dan kon het gebeuren dat er een 'Total Electrical Failure' ontstond.
    Een ernstige sluiting, die de afzonderlijke beveiliging van de vier generatoren oversteeg, waardoor ze 'van de lijn' vielen.
    BWK heel druk!

    Bleef over de batterij, 24 Ah.
    Rond de dertig minuten stroom, wettelijk vereist.
    Maar wat voor stroom!

    Minimale voeding voor slechts een paar vlieginstrumenten, alleen links, en als enige cockpit verlichting een enorme, felwitte set TL lampen in het plafond.

    Dus als het écht mis was werd het je ook nog eens extra moeilijk gemaakt door in een fel verlichte cockpit te zitten knipperen naar niet verlichte instrumenten.
    Instrumenten waarvan een deel nog slechts werkte, zelfs op de 747-Classic gaf het Compass nog de geest...
    En de Autopilot was er al als eerste afgevallen, maar omdat er geen voeding meer was ging de toeter of 'wailer' ten teken dat hij er af was gevallen niet meer af...
    Zo was dat ooit.

    Ach, het is gelukkig allemaal beter geworden.
    Nou dat brandstof lekken van de Dreamliner nog. Het lijkt de XB-70 wel.

    Ik wil nog een foto tonen.
    Heeft niet met verlichting te maken, maar met radio.
    Deze Beech Mentor zit niet in een loop, maar vliegt level op zijn rug.

    Het veel te lange snoer naar zijn koptelefoon ligt namelijk op het cockpitdak!
    En de lege riemen achterin leiden een eigen leven.



    Tracker.

  9. #9
    Geregistreerd
    25 juni 2010
    Locatie
    The dark side of the moon
    Berichten
    5.239

    Standaard

    Een mooi en zeer uitgebreid verhaal over de geschiedenis van de cockpit verlichting.

  10. #10
    Geregistreerd
    21 juli 2011
    Locatie
    Amsterdam
    Berichten
    6.268

    Standaard

    Hallo tracker.

    Telkens weer genieten van je uitleg. Voor mij als niet-techneut niet altijd helemaal te begrijpen maar de stijl van schrijven is een genot.

    Ruud van Ommeren.

Regels voor berichten

  • Je mag geen nieuwe discussies starten
  • Je mag niet reageren op berichten
  • Je mag geen bijlagen versturen
  • Je mag niet je berichten bewerken
  •