Oude MLD sikorsky HSS-1N / SH-34J Seabat

[Dennis]

Wist niet dat deze nog overgebleven was.
Was dan ook een zeer aangename verassing deze in Duitsland tegen te komen,puur toeval!!!!.
Moest wel eventjes slikken door de staat waarin het verkeerde.

[jan wullink]

Waar staat deze helicopter ergens in Duitsland Dennis ?

[Dennis]

Hoi Jan,

Staat in Seifertshofen,er staan wel meer dingen die ooit gevlogen hebben.
Het is een museum,maar als je schroot handel zou zeggen,geld dat ook nog wel voor veel dingen die daar staan helaas.Staan ook nog oa Starfighter,Noratlass,Thunderstreak,Super Sabre,en nog wat Oostblok spul Migs enzz.Verder tractoren,vrachtautoo`s,tanks,oude autoos,militaire dingen.

[jan wullink]

Bedankt , het is het Schwäbisches bauern und technik museum maar het heeft meer weg van een veredelde schroothoop.
Toch grappig dat na zoveel jaren zo'n helicopter weer opduikt in het zuiden van Duitsland.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Interessante vondst, deze 143!

Mijn enige (beperkte) info over de geschiedenis van deze machine komt uit MLD-70.
Daarin wordt vermeld dat er in 1968 een ongeval is geweest.
Ik ga er vanuit dat hij daarna niet in ere is hersteld, zoals met een paar andere helibroeders wél is gebeurd, en dat hij is gaan zwerven met deze locatie als einddoel.

Hij ziet er na 55 jaar zonder onderhoud wat gehavend uit, zo als verwacht mag worden.
Ik vraag me daarom af of er niet de een of andere diepere filosofie achter dit museum schuil gaat.
Het tonen van wat de natuur doet met door de mens vervaardigde spullen, als een soort van kunst object, of iets dergelijks.

Maar mogelijk is het niet meer dan een gedreven verzamelaar uit het verleden met een opgedroogde geldstroom...
Wie weet er meer van?
Zowel van deze Duitse 'scrapheap' als van de gangen van de 143 na de MLD?


Als opkikker bij dit wat troosteloze beeld heb ik een fraaie foto van de 143, genomen door Jan van Bavel, die destijds dienstplichtig fotograaf was.



En een landing van de 143 op de Karel Doorman, 1965.
Deze laatste is een serietje uit mijn eigen 8 mm film die ik toen maakte met een opwind-camera, geleend van mijn schoonmoeder.
Gezien vanuit een bakboord catwalk (bordes), met het dek op ooghoogte.
















Tracker.

[Kaasjager]

Bedankt Tracker voor het plaatsen van dit stukje achtergrond
Dit is de site van dit museum: Home
Als ik het goed begrijp, is dit een familie, die dingen verzamelt die anderen weggooien.

[Dennis]

Tracker.
Echt enorm bedankt voor het mooie verhaal.
En de fotoos zijn echt helemaal te gek,die bevallen mij meer als die ik heb gemaakt.
Ik vraag mij wel af,waar is dat ding gebleven na het ongeluk,en hoe en waneer is deze Seabat bij onze duitse vriendjes terecht gekomen??

Het museum is volgens mij echt typisch op zijn Duits.
Er zijn een aantal meer van deze tot museum gedoopte schroothopen.
Combinatie van oud militair materieel,treinen,schepen,tractoren,autoos,vracht autoos etc.Het is echt jammer dat er soms met dingen nogal triest omgegaan wordt.
Stonden nog wat andere kisten die waren echt qua staat ook net zo broerd.
Binnen had men nog wel een ex Luftwaffe Starfighter staan.

[j.weel]

volgens mij zijn er voor dit type helikoter nog zat onderdelen te vinden in amerika
zei het betere ecsemplaren
al is het natuurlijk wel iets apart
een nederlands in dienst geweest toestel

[Tracker "Jaap de Moor"]

Nog een verhaaltje.


Ik vind het altijd leuk als er weer ergens een oude MLD kist ontdekt wordt.
En om dan te zien of er nog foto's zijn uit de actieve periode van het apparaat.

Het wordt vooral leuk als dat nog wat oplevert ook, al is het wel héél toevallig dat ik deze kist nou net van dichtbij moest filmen tijdens een landing.

De 143 in Schabingen verkeert wel in heel deplorabele toestand, maar eens was hij toch de trots van de natie!

Meestal tenminste.
Tot 1968, waarop er een ongeval plaats vindt waar ik niets over kan vinden tot op heden.

En in die periode, in 1965, ook nog een keer niet helemaal, waar ik wél foto's van heb.



Na onderhoud dient er gecontroleerd te worden, gechecked en re-checked.
Mensenwerk, en dus gaat dat onvermijdelijk een keer mis.
Zo ook hier.

De SH34J was nog geen 'naaimachientje', alles bewoog en trilde, vooral bij hoge vermogens in de hover bij zomerse temperaturen.

Iedere bout en pen zoekt dan automatisch een uitweg, en wordt tegen gehouden door een fiber ringetje, een borgmoer, een splitpen, een fokkernaald, en veel borgdraad.
Als die borging ontbreekt is het een kwestie van wachten op het moment dat...

De 143 had zo'n moment. De stabilisatie arm van het bakboord hoofdonderstel kwam los van de wiel-as.

Dan is de sterkte van de ophangings driehoek nul geworden, kortom: een gebroken been.





Dat gebeurde aan boord van de Doorman, gelukkig bij rustig weer en zeegang.
Er vlogen op dat moment geen Trackers, (en die dus nog moesten oplanden), waardoor er een mooi open plekje op het achterdek beschikbaar was.

Wat te doen?
Een opblaaskussen van het goede model was niet aan boord, waardoor het al gauw aan kwam op overleg met de 'Kajoe'.
In die tijd deden we nog erg Indisch en werden er veel Maleise woorden gebruikt voor alledaagse dingen.
En Kajoe betekent gewoon Timmerman...

Die kwam met een partij stuthout, normaal gebruikt bij scheepsschade aan huid en tussen-schotten, zie de film 'Das Boot'.
Daarmee werd een stevige stapel geformeerd die vooral ook op de goede hoogte was gebracht.
De bedoeling was duidelijk.

Er werd kundig gemarshalled, er werd kundig gevlogen, en na enige tijd rustte de 143 op het noodonderstel.







Het drukt een beetje tegen de onderkant van de romp, de bakboord neushelft begint wat scheluw te trekken.
Geen probleem, die neushelften zitten er eigenlijk alleen voor de sier, cosmetisch.

Ik vraag me wel af waarom er onder de bovenste dikke balk slechts één kort plankje ligt; er is voldoende ruimte voor meer, hout, of breder.



Er wordt onmiddellijk begonnen met het 'lashen' van de heli.
Een lashing is een verstelbare spanketting, die van een oog aan de heli naar een uitsparing, een soort putje, in het dek loopt.
Alles wat ergens op een vliegdek staat, niet beweegt, én niet leeft, wordt zo vastgezet.



Ter verduidelijking heb ik er de achter-romp lashings bij gedaan waarmee Tracker 148 hier aan dek vast zit.

Verder herinnerde ik me ooit met een 'veertiger' heli te zijn afgevlogen naar het MVKV.
Als co-pilot zonder heli vaardigheden.

Dat klopte, maar het was de 44 en niet de 43, zoals uit mijn MLD logboek blijkt.



Ik had daar bijna 50 jaar niet naar gekeken,
De eerste reden waarom ik het me nog herinner is het feit dat we in formatie naar huis gingen.

Formatievliegen met helicopters is gewoon dood eng voor een fixed wing pilot.
Dat komt omdat men twee -niet echt goed zichtbare- ronddraaiende rotors uit elkaars buurt moet houden,
maar vooral weer niet te ver, anders heet het geen formatie meer.

De tweede reden is dat bij aankomst de vliegsnelheid er helemaal uit werd gehaald...
Schuddend, trillend, en dat nog in de lucht, vliegend!
Guus d'Ancona, die het ding vloog, keek me meewarig aan: " Raar hè, maar het went hoor".

Op Home zijn nog een paar dia's te vinden van de 143.

Tot zover mijn 143 archiefje.

Tracker.

[flight]

Ter aanvulling op het "schrootverhaal" van de 143 hier nog een foto uit "Fluzeug illustriert, Heft 7" van Juli 1976.
De foto is gemaakt door Gerhard Lang in Oktober 1975 in Seifertshofen. Op deze foto is de letter "D" van Doorman nog te zien.

Hans