Dit is een verdwaalde Franse eend in de Belgische bijt.

Het is geen Magister, maar een daar uit ontwikkelde Zéphyr, bedoeld voor de Franse Marine.
Het woord 'marine' op de romp geeft aan dat het vliegtuig 'zeegaand' is.

De lesfunctie van de tweezitter Magister werd behouden, maar dan verbouwd tot carrier-vliegtuig.
De uiterlijke verschillen waren uiteraard de dekhaak, en de ophanging van de cockpitramen. Minder opvallend was het versterkte onderstel.

Bij de standaard Magister klapten de 2 cockpitkappen naar boven open, natuurlijk alleen op de grond.
Maar omdat de catapultstart en in mindere mate de landing, risico's oplevert, moet er met open cockpit gevlogen worden voor start en landing.
Vergelijk de geopende cockpit-hatches op de S2A.
Beide cockpitkappen werden voor dat doel schuifbaar gemaakt, wat goed is te zien aan het dak-hoogteverschil bij gesloten kappen.

Er werd begin zestig geopereerd vanuit Toulon.
Landingen op de Colossus klasse Karel Doorman-achtige Arromanches, en de wat grotere Foch.
Voorbereiding op het vliegen met de zwaardere jets aan boord.

Tijdens een stevige borrel op de Foch in '63 in Brest hebben we ze uitgedaagd ons schip te bezoeken.
Dat is, behalve de nodige low passes nooit gebeurd.
Een landing, ook zonder Franse LSO's, zou nog hebben gekund bij uitzondering, maar de daarop benodigde catapultstart was niet mogelijk omdat die vast stond ingesteld op de Tracker, en we de voor de Zéphyr benodigde katapult-strop, de bridle, niet aan boord hadden.

Dát nu hadden we tijdens die Foch-borrel over het benevelde hoofd gezien...

De Belgen hebben er nooit mee gevlogen; leuk dat er toch een staat.

Shorttracker.