Aerodromes of fighter command then and now

[jan wullink]

In Mei komt dit boek uit van de uitgeverij van "After the Battle "

RAF Fighter Command was established in July 1936 to provide the airborne element in
the defence of Britain against air attack. The aerodromes under the Command described in
this book came under the control of several Groups: No. 9 in the west, No. 10 covering the
south-west, No. 11 in the south-east, No. 12 on the eastern side of the country, and Nos. 13
and 14 protecting the extreme north.

In this volume the activities of over 90 airfields are described and illustrated in our
‘then and now’ theme, both on the ground and from above. Many, having served their
purpose, have returned to farmland leaving only odd vestiges to recall their former role as
front-line fighter stations. Others have succumbed to the encroachment of housing or
industry or even been totally expunged from the map through mining activities.

On the other hand, a number have continued to be used as airfields, either for
sport or business flying, and some continue as major airports with modern facilities. Sadly
the post-war years have witnessed the slow decline of the RAF presence at so many of
their former bases, two having closed during our research for this book. And some have
found a new lease of life with the Army . . . or even the Ministry of Justice!

All came into their own during the six years of war and the scars from that battle are still
evident if one cares to look. Mouldering buildings from the former era remain as
poignant reminders of the airmen and women who once habited them . . . now standing
almost as memorials to the thousands who never came through. This is their story.

[Tracker "Jaap de Moor"]

RAF-velden van weleer.

Prachtig, vind ik, om er overheen te dwalen met Google Earth.
Een jaar of wat geleden was ik op deze manier op een paar Royal Navy establishments, zoals Culdrose en St Mawgan.

Op vluchten van en naar Heathrow, Gatwick, Manchester, en ook overvliegend, had ik al de nodige WW2 velden gespot.
Herkenbaar aan het driehoekige of trapeziumvormige figuur dat vaak goed herkenbaar is in het omringende landschap
van gras en bouwland, ook als het als vliegveld al lang niet meer in gebruik is.

Ik raakte wat verslaafd aan het RAF-rond dolen, en besloot een en ander eens op te schrijven.

Al met al ben ik daar geruime tijd mee bezig geweest, totdat iets anders mijn aandacht opeiste,
want er gaat érg veel tijd in zitten.

Het geschrevene is in een enveloppe gedaan, en er is zes jaar niet echt naar omgekeken...

Het uitkomen van een boek hierover was natuurlijk een kwestie van tijd.
Het verbaast me eigenlijk dat het al lang niet is uitgebracht.
Maar nu het dan komt is het opeens een goed moment om mijn gedachtes over een aantal
van deze velden hier te plaatsen.
En in ieder geval is het mijn eigen inbreng...



Het is niet meer dan een greep, zonder speciale volgorde, omdat ik heb gelet op het huidige gebruik
als leidraad voor de eens zo belangrijke operationele grasvlaktes.
Er zijn heel wat soorten niet luchtvaart gebonden gebruik, maar een paar bezigheden springen er uit.

Zoals kart en race circuits, men is dol op auto, caravan, container enz opslag; men recreëert er gezellig
op betonnen dispersals, sloperijen te over, grote oppervlaktes met plofkippen-farms in rij en gelid, afgravingen,
en mij volslagen onbekende buiten-hobbies.
Nogmaals: het is maar een greep.

Het leukst blijft natuurlijk het neer dalen op de meest exotische oude luchtvaartuigen uit de Engelse school.

Alle bijzonderheden die ik zag zijn gebaseerd op satelliet beelden van vóór 2007.
De veranderingen die erna hebben plaatsgevonden, mooi spul dat er opeens niet meer is, enz, kunt u
ondervangen door de Earth-geschiedenis balk terug te klikken naar een vroegere datum.
Welbekend neem ik aan.

Alles is gisteren gescand; ik heb de moed niet om het allemaal uit te typen.
Mijn matige handschrift zal even moeten wennen.

Veel kijk-en opzoekplezier, hoop ik, met mogelijk veel aanvullingen.
De basis is gelegd...

En als u het niets vindt: gewoon overslaan!

Tracker.
































wordt vervolgd.

[Heron]

Ik moet nog ergens een bestandje hebben liggen, dat op Google Earth alle WW2-bases in Engeland, Schotland, Noord-Ierland, Wales en de Kanaaleilanden aangeeft.

Aha... het zat zelfs nog in m'n Google Earthbestanden. Er op klikken geeft dit:
UK Airfields

A historical list of all recorded airfields in the UK -
See http://www.homepages.mcb.net/bones/0...elds/UK/uk.htm for full details.
Airports marked by an asterisk are only located to an accuracy of +/-1nm.

Helaas blijkt de link niet meer te werken...

[jan wullink]

Er zijn van deze uitgeverij al meerdere boeken verschenen op het gebied van Britse vliegvelden .
De meeste boeken verschenen in de jaren tachtig zodat het " toen en nu " gedeelte niet meer helemaal actueel is .

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik zal er nog een paar toevoegen.

Bij de vorige batch heb ik niets van te voren gechecked op Earth.
Dat kan tot problemen leiden als niet het goede grid jaartal wordt gebruikt.
Die weet ik helaas niet exact, maar ben begonnen in 2007, met mogelijk uitloop naar 2008.

De N van North laat ik weg in Engeland, De W voor West en de E voor East niet; De Greenwich meridiaan splitst het land in tweeën.

Ik moet erkennen dat sommige hap-snap mededelingen door mij destijds opgeschreven, door de mij van nu niet een twee drie worden opgepakt.
Ik houd het maar op leeftijd...

Van de velden waar de MLD heeft geopereerd in WW2 is vrijwel niets over gebleven.
Van Donibristle, Hatstom, Dunino, Macrihanish en Maydown, allemaal Sq 860 velden, is niets over; Arbroath nog iets, en van Bircham Newton, waar veel opleidingen plaats vonden wat meer.
Deze lijst is trouwens niet kompleet.



onder:
Barkston Heath: De uiterst korte Sea Fury is bij nader inzien een Meteor.
Gelukkig maar, daar zijn er mer van.
Het vliegschooltje is niet meer.




onder:
Honington: Een heuse rotonde mét pijlen op de taxibaan.
Engeland is er dol op.
'a few wings too many' begreep ik zelf niet meer direct, maar het slaat op de ene glider in het N O van het veld met nog een drietal vleugels er naast in het gras.

Cambridge: Veel te zien.
Wat de man verkoopt? Vliegtuigkrikken groot model?
Hier terug gaan naar grid 2000 levert een C-130 op.
'de jonge Spit' is kennelijk nog luchtwaardig; hij stond er maar kort.



onder: Wickenby is weer in gebruik.





wordt vervolgd

[Tracker "Jaap de Moor"]

Vervolg.









Northolt.

Een tussen stop op weg naar Prestwick.
Er werd getankt m.b.v. een RAF Bowser.
Een zwenk-arm bracht de vrij dunne slang naar boven op de vleugel
voor gravity fuelling. Gewoon gieten dus nog.
Pressure feeding via de onderkant van de vleugel was er nog niet.



De brandstof is AVGAS, 100/130 octaan. De Nato code daarvoor was F-22.



Door naar Prestwick als springplank voor de oversteek naar New Foundland.
Prestwick en Shannon werden hier voor gebruikt, zowel door burger als militaire kisten.



Door deze scans te maken kwam ik er achter dat in mijn album de DC 6 daar al 55 jaar als C 54 stond vermeld.
Nu wordt hem eindelijk recht gedaan.

De foto geeft ook aan waarom een Gate een gate heet, ook nu nog.
Er was een Heras hekwerkje met daarin een of twee zwaaihekjes: vandaar het woord Gate.

De oversteek duurde tien uur.
Uiteraard een belevenis voor een 17-jarige vak idioot.
Eten uit alu-foil bakjes, met plastic bestek, Heinz ketchup!, en koffie in paper cups, met een roerhoutje, en Coca Cola!
Alles was nieuw, onbekend, en dus mooi om mee te maken.
De dinghies hingen in zakken aan het plafond, alleen voor het Atlantische traject.
De handbagage werd weg gestopt achter webbing langs de zijkanten van de cabine.
Er was één spannend en overspannen toiletje achterin, met een rij wachtenden er voor waardoor de kist out of trim raakte.
Het was genieten!



We vlogen niet naar Gander, te burgerlijk, maar naar Harmon AFB, bij Stephenville in het Zuid Westen van New Foundland.
We stonden daar vroeg in de ochtend, katterig, heel ver, heel alleen op een vochtig platform.
De eerste stap op een US basis, maar op Canada soil.
Vlak achter de Koude oorlog verdedigingsgrenzen als DEWIZ en ADIZ. Daar waren we een half uur voor New Foundland al doorheen gevlogen.
Dat voelde een beetje onheilspellend aan, daar met een sandwich in de hand, wachtend op het vertrek naar Idlewild.

Het buiten staan werd gelukkig beloond want er werd een hoge 'whine' hoorbaar aan de donkere overkant links.
Taxiënde kisten.
Het fluiten werd donderen, een loei, en voluit knetterend bewoog het langzaam onze kant op.
De formatie van twee werd pas zichtbaar doordat we op zeker moment de vuurkegels van de afterburners zagen weg klimmen.

Formatie van twee. Twee wat? Het moesten wel F 102's zijn, Delta Daggers, want die waren daar gestationeerd.
Vuur, vuur van een naverbrander, of twee, is mooi.
Maar vuur uit twee afterburners, in formatie weg klimmend, uit Délta Daggers, in '59...
Nou, dát is mooi!

Er gebeurde verder niets meer dat uur. Het was wat lichter geworden.
De overkant werd zichtbaar. Het enige wat daar bewoog was de antenne van de geblokte GCA wagen die langs de baan stond opgesteld.
Maar we hadden toch even die Koude Oorlog in ons nek gevoeld.




Tussenstop Northolt.
U hoeft er niet heen te zeilen met Earth.
Het is weg geagglomereerd in het Londense; gewoon verdampt.

Op naar Denham.







wordt vervolgd.

[Heron]

Vervolg.

Tussenstop Northolt.
U hoeft er niet heen te zeilen met Earth.
Het is weg geagglomereerd in het Londense; gewoon verdampt.

wordt vervolgd.

Oei..., daar zullen de Britten blij mee zijn. Northolt is nog steeds operationeel en heeft het 32 Sqn onder dak, het vroegere 32 (The Royal) Squadron, dat koninklijke en andere VIPs vervoert.
RAF Northolt - RAF Station homepage

[Tracker "Jaap de Moor"]

Dat mag je een misser van de eerste orde noemen!

Sorry!

Dank voor de info, Heron, hopelijk is het bij deze gecorrigeerd.

Ik had het Northolt verhaal geschreven zonder er opnieuw te hebben rond gekeken, (na zeven jaar).
Vóór plaatsing ervan daalde ik er nog even naar af, maar vond alleen een rode stip met Northolt er naast vermeld.
Heb nog even gezocht naar meer, maar vond niets.

Dat had ik wat uitgebreider moeten doen, want de stip ligt maar ruim 2 km Oost van het veld, dat er dus nog ligt in volle glorie!

Nu maar hopen dat men het niet te weten komt....

Mag ik er wel mee door gaan?

Tracker.

[Heron]

Mag ik er wel mee door gaan?

Tracker.

Graag zelfs

Ik geniet wel van de meeste verhalen.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Dit keer een veld waarvan ik zeker weet dat het er nog ligt...

Portland Bill is zeer de moeite waard.

De beelden tot 2005 zijn al mooi, maar er is later weer bijgebouwd omdat die verdomde geplande helicopter-aantallen maar niet wilden neer strijken!
De infrastructuur planning is er dik voor elkaar...

Aan de Oostkant wil de oude rnw 22 hardnekkig niet uit beeld raken.
Hij blijft prominent zichtbaar, al zijn de nieuwe parkeervakken parallel aan baan 21 geschilderd.



Was er met de boot, is de laatste zin.
De boot is 'De dikke Boot', ofwel de Karel Doorman.

Nieuw uiteraard na 2005 is streetview.
Daarmee voor het eerst rond toerend valt op dat er niets opvalt van het voorgaande.
Vliegend wordt het pas leuk, maar dat wist u al.

Ik maakte net wel de klassieke fout door niet links te gaan rijden.
Enfin, de naderende auto's en campers losten vanzelf op.

De Noord georiënteerde beelden van 2001 en 2005 doe ik er bij.
Ze vallen precies over elkaar heen, dat scheelt veel werk.
Naast elkaar opgeslagen is wisselen tussen de twee vermakelijk.
Het geeft een beeld van welke strijd zich moet hebben afgespeeld binnen de verschillende Gemeentelijke commissies.





Uiteindelijk denk ik dat er nergens anders ter wereld een aanblik als op final Rnw 21 Portland geboden wordt.






Ik bedoel Portland Bill; in Portland Oregon heeft men de boel beter voor elkaar.
Alhoewel er over het militaire deel nog wel wat aardigs valt op te merken...

Tracker.