In het topic 'Overlijden van O Ward' had ik me laten verleiden om iets te brengen over de PH-ADO, ons eerste Ambulancevliegtuig.

Het was daar niet erg op zijn plaats, en daarom opperde ik om een apart topic te starten om dit te ondervangen.

Het bleef wat stil; kennelijk is het vervoer van medisch ongerief door de lucht niet erg aansprekend.
Maar de winter is op komst, je weet niet...

Ook zou er nog 'vaders en/of moeders voor vliegtuigen poserend' als onderwerp bij kunnen.
Bij die eerdere suggestie van mij is het daverend stil gebleven.
Ze moeten er toch zijn...

Goed, de PH-ADO, mét vaders en moeders, staat dus ergens anders.

Daarom wil ik hier maar openen met een algemene beschrijving van wat ik op een foto aantrof.

Eerst maar de foto, om een idee te hebben waar ik het in vredesnaam over heb.

Naam: Royal Flying Corps 'gipsvlucht' (1280x1008).jpg
Bekeken: 717
Grootte: 180,4 KB


Het Royal Flying Corps deed ook voorzichtig mee met de behoefte aan ambulance vliegtuigen.

De behoefte was al ontstaan in de Eerste Wereldoorlog.
Het kwam tien jaar na het einde daarvan een beetje op gang, zo ook bij ons.

Als de Britten zich gebaseerd hadden op de enorme aantallen gewonden in de Great War, dan was er nog veel werk aan de winkel.
Alleen gewonden uiteraard, want de reeds gesneuvelden hadden geen enkele haast meer.

Wat blijkt namelijk uit het uiteindelijke staatje gewonden tijdens WW1 bij de Britten: 1.662.625 gewonden...
Laat dit even bezinken:
Dat is ruim één miljoen, zeshonderdduizend man, en doe daar dan nog een Vietnam oorlogje bij.

Staggering Madness.

Ik vermoed dat men wel van buitengewoon hoge Militaire of Koninklijke importantie moest zijn, en daarbij danig gewond, om in aanmerking te komen voor een ambulance vliegticket.

De fraaie luchtvaartuig uitvoering voor twee gewonden op de foto, iets Handley Page-achtigs lijkt me, mist in dit stadium nog de ruim bemeten deur die laden en lossen van de gewonde nog enigszins dragelijk maakt voor de toch al gekwelde ziel.

De stakker van Hoge Komaf mocht binnen ín het vliegtuig geriefelijk horizontaal liggen op een slede.
Maar daarbuiten helaas was het 'a completely different ballgame'.

Om ingeladen te kunnen worden moest de brancard op zijn kant.
Niets aan de hand; zo hier en daar waren er leren riemen om de stretcher heen geslagen en stevig vast gegespt.
De streng ogende ziekenbroeders staan wat stram op de foto met hun vrachtje een tien inch van de grond, moeiteloos.

'Veilig gestuwd en gesjord' zou dat tegenwoordig heten in de Luchtvaartwet.
De Sergeant Hospic in het midden heeft net de naam van de gelukkige in zijn borstzak gestopt; de klep ervan is nog los.

Het was wél zo dat de hoog geplaatste gewonde bij kennis moest zijn, én beschikte over een oersterke stierennek...

Bij het nader bekijken van de foto valt me op dat het vermeende slachtoffer sprekend lijkt op degeen die ruim tien jaar later door de Engelsen bevochten zou worden, maar die nu nog een boek aan het schrijven was, iets met kampf...

En wij hadden dus de PH-ADO.

Tracker.