Een Marine vlieger gevolgd.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Over doorgaan gesproken.

Ik was gisteren op bezoek bij Wout Kleppe, zie foto.

Na afloop had ik de ingeving naar het MVKV om te rijden; het was in de buurt
'
Via wat achterlangs-grasstrips kwam ik verbaasd uit op het Squadron 4 platform.
Het laatste in de rij aan de Wassenaarkant.
Ik was daar sinds 1968 niet meer geweest.
De hangardeuren waren vernieuwd maar de Duitse visgraat klinkertjes niet; nog helemaal intact.

Er hing de sfeer van totale rust.

Ik was er op de foto in '63, en nu weer, in 2015.







Een poging om verder het veld op te gaan werd me streng belet door een Art 461- en nog wat bord.
Gedeeltelijk verscholen achter brandnetels.
Ik stond op de betonnen taxi-track die naar runway 24 leidde.

Nog steeds zijn er 'Vliegveld Verkeersregels van toepassing' voorbij het hek.
Als u dat maar niet vergeet!




Op de foto van de dag van afvliegen was het koud, winter.
Gekleed in dompelpak.
Heel ander weer is het op de volgende foto, ook genomen op een dag van afvliegen, door telegrafist Stijn Coccoris.
Er gebeurt van alles.

De open hangar levert een mooi doorkijkje naar het belendende Sq 2.
Links is de 153 doende beide motoren te draaien. Zomaar, niemand die er voor staat.
Rechts doet de 162 hetzelfde met de bakboord motor. Niemand te zien.

De 151 op de rug gezien wordt inmiddels nog wat opgetopt.
Met tamelijk brandbare 115/145 Avgas.
Geen probleem, alles tegelijk.

Alle stuw-statische systemen zijn zijn extra gechecked met het oog op langzaam en laag vliegen in het circuit van de carrier, ook 's nachts.



Quaerimus ut Vincamus was de wapenspreuk van Sq 4.
'Wij zoeken opdat wij overwinnen'.
Dat sloeg op het zoeken naar onderzeeboten en naar oplossingen zoeken om die te overwinnen.

Ik heb echt pas nét ontdekt dat het laatste ook op deze foto van toepassing is.
Wat gebeurt er: een laatste hand moet gelegd worden door een konstabel aan een raket-hardpoint onder de stuurboord vleugel van de 151.
Vandaar dat deze machine met gespreide vleugels staat, en daarmee noodgedwongen dwars op het platform.

Maar iedereen is meer dan druk en de werktrappen zijn op. Op,...MLD van toen.
Wat nu?
Dan neme men een squadronstoel, model KM, en je doet je werk.

Aanpakken. Klus klaren.

Daarom zal ik blijven schrijven zolang er stof is!




PS.
De jongere officieren werden bij toerbeurt aangesteld als Officier Detail.
'Detail' is een volstrekt onbegrijpelijke term voor tafels en stoelen in de Marine.

Bij de jaarlijkse Squadron Inspectie door de CMLD en zijn trawanten, moesten alle aantallen kloppen, afgezet tegen minutieus opgestelde lijsten.

Ik heb -tot op de dag van vandaag- , nóóit begrepen waarom er af en toe zomaar een stoel ontbrak.
Met zeer geringe welwillendheid werd het ontbrekende meubelstuk dan van de lijst afgeschreven.
En ik kreeg een militair-strenge blik toe geworpen en een minpunt bijgeschreven.

Tot op de dag van vandaag!
En uitsluitend omdat ik er gisteren nog even was.
En die gezellige foto van telegrafist Coccoris weer opzocht.
En zo voort.

Tracker.