Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs

[J.Prinz]

De geschiedenis van de luchtvaart is prachtig te volgen door iemand die op dat gebied verzamelt. Als men de postzegel vergroot krijg meestal een klein kunstwerkje te zien. De luchtvaart landen zijn trots op hun vliegers en vliegtuigen en tonen die graag op hun zegels en z.g. 'first flight covers'; de onbelangrijke landjes stelen gewoon de ideeën van naties die werkelijk wat betekend hebben op luchtvaartgebied.

1929 Eerste vlucht met raketaandrijving: Opel - Sander- Hatry; RAK3



IN 1983 gaf Paraguay een postzegel en 'n eerste dag envelop uit ter herdenking van deze vlucht. Deze brief is geadresseerd aan Mevrouw Doris Dornberger en dat moet, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, de weduwe zijn Dornberger de bekende (later beruchte) raket deskundige, die samen met von Braun de V2 ontwierp.

Een van de eerste vliegvelden van Duitsland lag even buiten Frankfurt.In september 1929 bouwden daar technici van de Opel fabriek in Rüsselsheim een lanceerplatform van 18 meter voor een merkwaardig vliegtuigje. Het was vervaardigd door vliegtuigbouwer Julius Hatry en had achterin 12 raket motoren, die waren ontworpen door Friedrich Wilhelm Sander.



Het totale project was echter een concept van Fritz von Opel. De raketmotoren waren reeds in de jaren ervoor op zijn race auto's uitgeprobeerd. Hij was nu ook de bestuurder van het vliegtuig. Er werden een paar pogingen gedaan en bij de derde start lukte het.



Met een snelheid van meer dan 100 km/u schoot het vliegtuig de lucht in en maakte een cirkel op een hoogte van 20 tot 30 meter, een spoor van witte rook achterlatend. Het toestel vloog anderhalve minuut en legde 'n afstand van 2 kilometer af. De naam RAK 1 werd veranderd in RAK 3 omdat een raket race auto ook al RAK 1 heette. JanJr

[J.Prinz]

Ik kom terug op foto 177 uit de serie 'U.S. Military Aircraft etc.' van een Martin 'Mars'. In augustus 1948 maakte de 'Caroline Mars' een recordvlucht van Honolulu naar Chicago. Rechtstreeks, met 42 personen aan boord EN deze envelop die intussen in mijn verzameling zit:



Voor postfreaken, zoals ik, zit er een kleine bijzonderheid in. 'Federal regulations' verboden om U.S.mail in vliegboten over land te vervoeren, dus konden de posterijen de brief niet afstempelen voor vertrek. De cover werd afgestempeld in Chicago na aankomst. Wij mogen Glenn Martin toch wel vertrouwen dat het poststuk echt met de Mars is vervoerd. Het toestel werd op 29 Augustus gedoopt en kreeg toen pas de naam 'Caroline'Mars. Hier een foto uit mijn collectie



JanJr.

[J.Prinz]

De Franse posterijen geven veel postzegels uit op luchtvaartgebied, waaronder een ter herdenking van de eerste vrouwelijke piloot van de Franse Luchtmacht. Hier is de vergroting van deze zegel, die er in dit formaat veel smakelijker uitziet:



Geboren in 1974 als dochter van een militaire arts had ze alle mogelijkheden en kwaliteiten om een belangrijke luchtmacht-functie te krijgen. Het was een klein opdondertje, waarvan je in eerste instantie niet zou zeggen dat ze het zo ver zou schoppen. Ze was eigenlijk haar hele leven in militaire dienst. Haar middelbare school opleiding was op het militaire lyceum van Saint-Cyr, waarna ze verschillende militaire hogere scholen doorliep op het gebied van techniek en wiskunde, zodat ze, als het ware, werd 'voorgebakken' om officier te worden. Omdat haar opleiding door het leger werd betaald, moest ze in dienst. Ze deed haar dienstplicht van 2 jaar bij de alpenjagers. Ze wilde dolgraag vlieger worden en en nam dienst bij de luchtmacht.



Na haar opleiding kreeg ze haar vliegbrevet en begon haar training als jachtvlieger op straaljagers. Al gauw vloog ze op de betere vliegtuigen, zoals de 'Mirage 2000-5'. Ze klom op in de rangen en werd 'commandant de l'escadrille' (vergelijkbaar met 'majoor') Zoals gebruikelijk in veel luchtmachten geven de piloten elkaar een bijnaam. Caroline's familie naam was Aigle (adelaar of arend), maar omdat ze zo klein was noemde haar collega's haar le moineau ('mus'in het Nederlands).
Dat ze een taaie dame was bewees door een paar maal de triathlon te winnen. Een van haar andere passies was parachutespringen (vrije val). Ze was ook geselecteerd om astronaut te worden.
Getrouwd met een van haar beroepsgenoten, had ze een zoontje gekregen. Ze was in verwachting van haar tweede kind toen het noodlot toesloeg. Kanker, ongeneesbaar. Tegen het advies van de artsen, besloot ze het kind geboren te laten worden. Haar zoontje werd geboren na vijf en 'n halve maand d.m.v. en keizersnee en overleefde het. Caroline overleed een paar dagen later. Zij werd postuum gedecoreerd met de 'Medaille de l'Aeronautique'. In verschillende steden werden scholen en straten naar haar genoemd. Daarmee wordt een bijzondere vrouw herdacht.

[tev]

Dank voor je verhaal, Jan jr, ik heb het met genoegen gelezen. Een 'stevige tante" deze Caroline ! Zij mag dan de eerste vrouwelijke jachtvlieger in dienst van de Franse Luchtmacht zijn geweest maar zij was niet de eerste Franse dame met een militair brevet. Haar voorgangster heette Jacqueline Auriol, schoondochter van de toenmalige Franse President Vincent Auriol. Zij behaalde haar militaire pilot licence in 1950, vloog daarna straaljagers en werd test-piloot. Eveneens een "stevige tante"! Zeer uitzonderlijk in die tijd en mij daarom altijd bij gebleven...

Met vriendelijke groet,
Trudy

[J.Prinz]

Hallo Trudy. Jacqueline Auriol was inderdaad een pittige tante. Zij inspireerde mij om mijn dochter ook Jacqueline te noemen (hoewel die bij iedereen als 'Jackie' bekend is). J.A. had inderdaad een militair brevet 'à titre honorifique', m.a.w. onbezoldigd en waarschijnlijk door schoonpapa Auriol betaald. J.A. was van huis uit een rijke dame die zelf haar vliegopleiding betaalde. Toen ze daarna de schoondochter van de Franse president Auriol werd waren er voor haar natuurlijk vele wegen open.
Zij was in de oorlog lid van het Franse verzet. Begon in 1947 met vliegen en kreeg het jaar erna haar privé brevet. In 1949 werd ze zwaar gewond als passagier van een watervliegtuig en ze crashte in de Seine. Haar gezicht lag totaal in de vernieling, het werd met 22 operaties opgeknapt en ze kon doorgaan met vliegen.

Voordat ik doorga over haar leven, eerst even een postzegel met dat opgeknapte gezicht:



Ze haalde haar militaire brevet, commerciële brevet en helicopter brevet en ging als eerste vrouwelijke test vlieger deel uitmaken het test vlucht centrum van Bretigny. Op 11 mei 1951 verbrak zij het snelheidsrecord voor vrouwen in een Britse Vampire, dat in handen was van Jacqueline Cochran (een andere vrouwtjesputter) Het werd een vriendelijke strijd tussen de 2 dames.



Jacqueline Auriol voor een Mirage III waarin ze Mach II passeerde

Om er geen boek van te maken, alleen de records van J.A.:
Op 21 dec. 1952 verbrak ze haar eigen record in een Mistral.Ze verbrak de geluidssnelheid op 3 aug.1953 (als tweede vrouw). Op 31 mei 1955 pikte ze weer het snelheids record af van de Amerikaanse Jacqueline in een Mystere IVN . Ze kreeg nog twee keer de titel 'snelste vrouw',een keer op 22 juni 1962 in een Mirage IIIC en nogmaals op 14 juni 1963 in een Mirage IIIR. Daarna was ze een van de eerste piloten die de supersonische Concorde vloog.
Ze werd overladen met lintjes en dat hoort er bij. JanJr

[J.Prinz]

Hallo Trudy. Jacqueline Auriol was inderdaad een pittige tante. Zij inspireerde mij om mijn dochter ook Jacqueline te noemen (hoewel die bij iedereen als 'Jackie' bekend is). J.A. had inderdaad een militair brevet 'à titre honorifique', m.a.w. onbezoldigd en waarschijnlijk door schoonpapa Auriol betaald. J.A. was van huis uit een rijke dame die zelf haar vliegopleiding betaalde. Toen ze daarna de schoondochter van de Franse president Auriol werd waren er voor haar natuurlijk vele wegen open.
Zij was in de oorlog lid van het Franse verzet. Begon in 1947 met vliegen en kreeg het jaar erna haar privé brevet. In 1949 werd ze zwaar gewond als passagier van een watervliegtuig en ze crashte in de Seine. Haar gezicht lag totaal in de vernieling, het werd met 22 operaties opgeknapt en ze kon doorgaan met vliegen.

Voordat ik doorga over haar leven, eerst even een postzegel met dat opgeknapte gezicht:



Ze haalde haar militaire brevet, commerciële brevet en helicopter brevet en ging als eerste vrouwelijke test vlieger deel uitmaken het test vlucht centrum van Bretigny. Op 11 mei 1951 verbrak zij het snelheidsrecord voor vrouwen in een Britse Vampire, dat in handen was van Jacqueline Cochran (een andere vrouwtjesputter) Het werd een vriendelijke strijd tussen de 2 dames.



Jacqueline Auriol voor een Mirage III waarin ze Mach II passeerde

Om er geen boek van te maken, alleen de records van J.A.:
Op 21 dec. 1952 verbrak ze haar eigen record in een Mistral.Ze verbrak de geluidssnelheid op 3 aug.1953 (als tweede vrouw). Op 31 mei 1955 pikte ze weer het snelheids record af van de Amerikaanse Jacqueline in een Mystere IVN . Ze kreeg nog twee keer de titel 'snelste vrouw',een keer op 22 juni 1962 in een Mirage IIIC en nogmaals op 14 juni 1963 in een Mirage IIIR. Daarna was ze een van de eerste piloten die de spersonische Concorde vloog.
Ze werd overladen met lintjes en dat hort er bij. JanJr

[J.Prinz]

:



:



JanJr.

[Heron]

Dit begint zo langzamerhand een behoorlijk interessant draadje te worden, mijn complimenten!

[J.Prinz]

Fijn Heron dat je dit een goed topic vindt. Ik ben nu al dagen bezig om dit nieuwe bericht te maken en te verzenden, maar iedere keer als ik op 'voorbeeld van bericht' aantik verdwijnt het hele verhaal van het scherm. Dat is zeer frusterend. Het zal wel aan de leeftijd liggen. Ik probeer het opnieuw.
Marie Marvingt was dus een vrouw die van wanten wist . Zij werd in Frankrijk ‘La fiancée du danger’ (de verloofde van het gevaar) genoemd. Ze excelleerde in sport, beoefende bijna alle denkbare sporten en won daarbij allerlei trofeeën. Ik noem een paar activiteiten die, zeker in die tijd, meestal door mannen werden gedaan, b.v. boksen, schieten, berg klimmen, waterpolo, voetbal. Zij deed ook aan ballonvaren en maakte in 1909 haar eerste solo vlucht. Zij wilde zo graag aan de ‘tour de France’ meedoen, maar dat mocht niet omdat ze vrouw was. Dus fietste ze in 1909 maar achter de tour aan en legde het hele traject af.
Terug naar de luchtvaart! Zij was een geoefende verpleegkundige en operatie assistentie. Haar passie was de vliegtuig ambulance. Zij slaagde er in het interbellum in een organisatie op dat gebied van de grond te krijgen. Tussendoor gaf ze lezingen, schreef over de luchtambulance en deed mee aan vliegshows, o.a. september 1922 op Waalhaven, Rotterdam. Daar werd ze door 2 Franse piloten op de schouders gehesen:



Dat ze bij 900 vluchten geen ‘kraakjes’ had moet met een korreltje zout worden genomen. Hieronder een foto van haar vliegtuig, een ‘Antoinette’ waarmee ze in de bosjes was beland. Ze kon in ieder geval nog lachen:



Na de 2e wereld oorlog richtte zij zich vooral op de ontwikkeling van het medisch vervoer van slachtoffers per vliegtuig of helicopter. Al die activiteiten hadden haar al in 1935 de hoogste Franse onderscheiding ‘Chevalier de la Légion d’honneur opgeleverd. Aan het einde van haar leven was ze met 34 medailles de hoogst gedecoreerde Franse vrouw. Ging ze aan het eind van haar leven bij de pakken neerzitten? Welnee. Op haar tachtigste verjaardag, 20 februari 1955, maakte ze nog een supersonisch ritje mee in een McDonnell F-101 ‘Voodoo’. In datzelfde jaar haalde ze nog haar helicopterbrevet op een SNCASO SO-1221 ‘Djinn’Was dat het? Nee, dat was het niet. Het jeugdige ouwetje maakte, 86 jaar oud, een rondrit Nancy – Parijs op de fiets. Dat was heus niet op ’n E-bike. Chapeau voor deze fantastische dame. JanJr.

PS. Eigenwijs als ik ben blijf ik helicopter met een C schrijven. F…. het groene boekje

[J.Prinz]

Bovenstaande foto uit het de vorige onderwerp heeft niet de juiste omschrijving. Ik werd op het verkeerde been gezet door onjuiste informatie. Bij nadere beschouwing kan de foto niet op het vliegveld Waalhaven genomen zijn omdat de dit soort gebouwen er niet waren. Ik heb al de kranten uit die tijd doorgelezen maar er werd nergens vermeld dat er Fransen aan de vliegshow in 1922 deelnamen. Wel uitgebreide verhalen van bobo's die hun zegje deden, maar in verhouding weinig info over het vlieggebeuren. Er gebeurden wel ongelukken. Twee Belgen crashten met als gevolg een dode en een zwaar gewonde. JanJr