Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs

[Tracker "Jaap de Moor"]

Het Duitse spottersboekje..

Nú snap ik de Z van prinz...

Groet.

[Boris]

... Ik ben met mijn expertise bij de MIG 3 blijven steken. Die kende ik van mijn Duitse spottersboekje uit de 2e w.o. JanJr.

Hallo JanJr.
Op zulke spottersboekjes moet je zuinig zijn. Zijn zeer interessante dingen die oude spottersboekjes. Ik heb ook een klein rijtje staan. Altijd leuk om even door te bladeren.

Mvg, Boris

[J.Prinz]

Tracker, voordat ik reageer op je spotternij toon ik hier even eerst het benoemde boekje 'Kriegsflugzeuge' (ausgabe 1943). Veel Hollandse jongetjes hadden het, hoewel de meesten de Nederlandse uitgave hadden. Toen heette het nog geen 'spotten', maar vliegtuig herkenning.



Via dit boekske maakte ik voor het eerst kennis met de MIG 3



Nu even over mijn naam, waar ongebreideld mee gespot mag worden. Ja, mijn grootvader was een Duitser, die met een Rotterdamse dame trouwde. Mijn vader is in 1899 geboren (mijn opa was toen nog steeds een Duitser) en beiden werden in 1907 genaturaliseerd. Mijn vader was een goede Nederlander, die in Mei 1940 kapitein bij de Nederlandse artillerie was en druk op de Duitse aanvallers schoot. Misschien zelfs op zijn neef die weer bij de Duitse artillerie zat (en later is gesneuveld in Rusland). Hieruit blijkt hoe krankzinnig de wereld in elkaar steekt.
De naam Prinz komt weinig voor in Nederland, ik schat ongeveer 20 in totaal. Onze tak is, op een klein achterneefje na, zo goed als uitgestorven, dus wees gerust. Ik vind die 'z' niet erg, geeft wat exclusiefs. Wij schrijven onze naam wel met een hoofdletter. JanJr

[J.Prinz]

Boris, Ik heb dit boekje zuinig bewaard. Dacht dat het veel waard zou worden. Doordat het een grote oplage had, kwamen er veel op de markt. Op Marktplaats worden ze voor een paar Euro aangeboden. De 2 extra kopieën die ik had heb ik aan leeftijdsgenoten weggegeven, voor beiden was het een sprong terug naar hun jeugd. JanJr.

[Mathieu]

. Mijn vader was een goede Nederlander, die in Mei 1940 kapitein bij de Nederlandse artillerie was en druk op de Duitse aanvallers schoot.

Hoi Jan,

Is dit hem? Vergroting afbeelding - De Slag om de Grebbeberg en Betuwestelling in mei 1940 En hier nog een mooie opname: http://www.grebbeberg.nl/index.php?page=photo&pid=9753

Groet,

Mathieu.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Jan,
Wat mij betreft was er geen sprake van enige spotternij; een veel te zwaar woord.
Meer een (flauw) woordgrapje helaas.

Geloof me, de Duitsche rode draad in mijn familie ligt nog veel ingrijpender.

Ik was ook in herkenning, zelfs verplicht tijdens mijn diensttijd.
Vliegtuigen én schepen, want ik deed in allebei...




Groet, Tracker.

[Bofors]

Litouwen was zo trots op de prestatie dat zij de beide mannen en het vliegtuig vereeuwigde op een van hun bankbiljetten:

De lichamen van beide vliegeniers werden zelfs gebalsemd.
Einddoel van hun vlucht was trouwens de (toendertijd/tijdelijke)hoofdstad Kaunas.

[J.Prinz]

Mathieu, ja, dit is hem. Goed gegoogeld.
Tracker. Het zijn alleen maar woorden hoor. Ik wilde inhaken op het woord 'spottersboekje'. Ik vond het bruggetje wel leuk, van beide kanten.
Ik heb bij de Nationale Reserve bij de luchtdoelartillerie gezeten. Daar was vliegtuigherkenning natuurlijk een belangrijk onderdeel van. Zij hadden totaal geen lesmateriaal. Ik heb ze toen mijn gehele vliegtuigknipsel verzameling gegeven. Tot mijn verbazing werd het een paar jaar later nog steeds door de instructeurs gebruikt.
Bofors; Bedankt voor de informatie. Ik zal het in mijn verzameling aanpassen.

[J.Prinz]

Op Le Bourget werden in 1922 rondvluchten gegeven door het bedrijf C.A.F., hiervoor werden Dorand AR-1 dubbeldekkers gebruikt.



Deze heerlijke originele (waarschijnlijk unieke) fotootjes werden op 2 juli 1922 genomen op het vliegveld Le Bourget bij Parijs. Het stempel op de achterkant vermeldt: ‘Roger Beaudelot, 10bis Rue de Gaité, Paris XIVe’ . Waarschijnlijk is Roger de man die passagiers van de rondvluchten fotografeerde. De dappere mensen die zich in die tijd aan een vliegtocht(je) waagden, lieten dit gebeuren natuurlijk graag op de gevoelige plaat vastleggen. De 2 mensen op de bovenste foto zijn geen piloten, maar passagiers. De vliegkappen en stofbrillen zijn duidelijk geleend van de C.A.F. De jassen passen niet. De 2 foto’s zijn op dezelfde dag op Le Bourget gemaakt., maar niet op dezelfde plek, daarom vermoed ik dat de beide passagiers ook na de landing werden gefotografeerd.



De 3 vliegtuigen van de C.A.F. zijn van het type Dorand AR.1. De voorste F-CAFH, hieronder, zou nog tien jaar meegaan voordat het in 1931 werd gesloopt. De 2 passagiers zitten al in de ‘aéroplane’ klaar voor de vlucht. Hun namen zijn in de geschiedenis verloren gegaan. Misschien heetten ze wel Vuik, (want dat staat achter op een van de foto’s). Het zouden Hollanders kunnen zijn. Dan komen de afbeeldingen wellicht uit hun erfenis en zijn daarom nog in Nederland. Dat ze nog maar lang bewaard mogen blijven.JanJr.

[J.Prinz]

Tien jaar geleden werd in Frankrijk een postzegel uitgegeven over een bijzonder (over)moedige vrouw, Adrienne Bolland:



Adrienne Bolland was een ruige tante. Volgens vele mensen die haar kenden, had ze, om het zacht uit te drukken, een moeilijk karakter. Hoewel…. met mannen, drank en gokken kon ze goed overweg. Ze was eigenzinnig, ze zei ( in
het Frans natuurlijk): ’Niemand kan mij van gedachten doen veranderen. Ik geef nooit op’. Ze was in 1895 als Adrienne Boland geboren, maar door een fout in de administratie werd het Bolland. Zij leerde vliegen bij René Caudron. Haar instructeurs vonden haar een lastpak maar apprecieerden haar vliegaanleg. Zij kwam in dienst bij Caudron in 1920. In augustus van dat jaar was zij de tweede vrouw die het kanaal overstak in en vliegtuig.



Haar volgende uitdaging was om de eerste vrouw te zijn die over de Andes vloog. Dat zou een geweldige prestatie zijn. De bergrug heeft een breedte van 400 km., de hoogste pieken hoger dan 4200 meter. De Caudron G.3 kon nauwelijks die hoogte bereiken. Een nood- of voorzorgslanding was in dit woeste landschip niet mogelijk. Een gevaarlijk avontuur dus. Het vliegtuigje werd in de Zuid Amerikaanse pers ‘diminuta’ (klein) genoemd.



Zij vertrok van Mendoza, Argentië op 1 april 1921 in de richting van de gevaarlijke, harde, met sneeuw bedekte bergtoppen, zonder vliegkaarten, zonder kennis van het terrein. En…. Het lukte. Na een vlucht van 4 uur en 17 minuten, op een hoogte van 4250 tot 4500 meter,voorbij pieken waar ze niet overheen kon komen, landde ze in Santiago de Chile. Bevroren, haar gezicht toegetakeld door het ijs, met gezwollen lippen en neus, was ze aangekomen. Een epische vlucht.



Deze foto van een Caudron G.3, gekregen van een kennis, werd gemaakt door Karsten Pelt in het RAF luchtvaart museum in Hendon. Het toestel kon een vlieghoogte van 4200 meter bereiken, had een maximum snelheid van 115 km/u en is voorzien van een 80 pk roterende Gnôme motor.

In 1924 bracht ze nog een record op haar naam; 212 loopings in 73 minuten. Ik vraag me bij zulke records altijd af: “ Waarom maar 212, waarom geen 211 of 213? Wat bezielde haar om precies bij 212 te stoppen”. We zullen het haar nooit meer kunnen vragen want ze overleed in 1975. JanJr.