Poststukken, zegels en luchtvaart souvenirs

[Tracker "Jaap de Moor"]

Jan jr,
Graag even terug naar #72, Do X New Foundland.

Ik begon me af te vragen waarom de Do X niet naar de al bestaande watervlieghaven bij St Johns was gegaan om vandaar de oversteek te maken.
St Johns is aan de kust en kan niet verward worden met andere inhammen die er zeker met wat bewolking, allemaal een beetje hetzelfde uitzien.
Laag glooiend landschap dat zomaar in niets eindigt...

Dan is het heel begrijpelijk dat je in tweede instantie Trinity Bay naar het Zuiden afvliegt om er aan het eind, als je ordinair de weg vraagt bij een nederzetting, er achter te komen dat je in DILDO bent aangekomen.
En dat daar géén fuel ligt te wachten...

Dat althans is de lezing die ik heb kunnen samenstellen uit verschillende bronnen.
Hoezeer bronnen elkaar na spreken zal nooit duidelijk worden..

Dildo bestaat echt; was vroeger geen punt, maar er is nu zelfs een YouTube filmpje met voor- en tegenstanders van het behoud van de naam Dildo.
Iedereen uit Europa die daar rond voer en iets zag gaf er een naam aan als die nog niet op de kaart stond.
Ontdekker Cook heeft zo menige onzin-naam verzonnen en gegeven aan een piek, een bocht, of een bult die op een heks leek...

Enfin, Do X, met het schaamrood op de kaken, bracht de nacht dobberend door bij Dildo, en vertrok de volgende dag naar de baai 20 mijl om de Oost.

Dát was Holyrood, en dáár stonden heel veel barrels brandstof op de pier van de visverwerkingsfabriek te wachten.

Eerst een paar foto's.














Dit is eigenlijk in het kort het hele verhaal.
Of er een boek met enige echte verhaal is weet ik niet.


Maar wat mij nu ging bezig houden is waarom al die fuel naar Holyrood was gebracht, ruim van te voren gepland, alleen even niet erg vindbaar door die verdammte Christiansen.

Nogmaals: waarom niet naar St Johns?
Ik had een warme relatie met St Johns omdat het een laatste baken op New Foundland was op de Oostelijke oversteek naar Europa.
Met helder weer lag het er altijd mooi bij, en vaak lag één van de North Atlantic Tracks er voor de terugweg precies overheen.
(De andere kant op wordt er veel Noordelijker gevlogen.)

Gander Oceanic nam daar de verkeersleiding over van Moncton Centre.
In mijn tijd betekende dat van VHF radio over schakelen op HF, Lange golf.
Andere procedures en een hoop gedoe als er een nacht was met veel Poollicht.
Prachtig om te zien, maar hopeloze verbindingen...

Er is veel veranderd; alles per satelliet, direct afleesbaar op des vliegers I-pad.
Beter, mooier, handiger, noodzakelijk met het toegenomen verkeer.
Maar leuker? Nooit meer zwoegen door alle frequenties heen om ooit een keer Shannon aan de lijn te krijgen?
Ik wéét het zo net niet...

Ik wijk af van het rechte Oceanic pad, St Johns dreef in mijn herinnering met een lichte rimpel nu en dan onder me door en het doet goed om dat weer even te beleven.

Waar was ik gebleven?
Holyrood.
Waarom Holyrood, baai met een durp van niets, maar wél met een spoorlijn.
Mind you, er kwamen rond 5000 mensen op de Do X af; de eerste dag dus behoorlijk voor niets omdat hij in Dildo lag, maar dat deerde niet.
Iedereen was er weer op de tweede dag, toen de Holyrood Bay statig werd binnen gevlogen.
En nog véél statiger, en vooral heel traag, zwaar, met een enorme startlengte, werd uitgevlogen, om nooit meer terug te keren.

Dat, het waarom, hield me bezig.
Dat leidde tot een levendig email verkeer met de Communications Officer van Holyrood.
Het trof dat hij een luchtvaart enthousiast is.

Dit was zijn eerste reactie:

"Hi Jaap

This was the most exciting email I have received in a while. I myself am a bit of a plane enthusiast and have spent a little bit of time flying Cesena 150s and even yesterday I was watching a video about KLM’s new 787-9."

Hij is inmiddels vier local town historians verder, de oudste waarvan 'er nog bij' was met zijn 97 jaar nu.

Maar we weten nog niets. Ik heb nog gedacht dat de directie van de squid verwerkingsfabriek 'Germanisch' was in die tijd, maar dat is niet zo.

Ik wacht berichten af, maar meende dit alvast te moeten neerleggen.

Mogelijk weet iemand er, toevallig of niet, alles van af.

Leuk onderwerp...

Tracker.

[tev]

Weer een mooi verhaal, Tracker ! Leuk dat je op zoek gaat naar de feitelijke gebeurtenissen uit die tijd ! Mij doe je hier in ieder geval een groot genoegen mee.

Met vriendelijke groet,

Tev

[cees stuursma]

Serie C nummer 1

[J.Prinz]

Op 15 oktober 1992 gaf de ‘Deutsche Bundespost’ een postzegel van 100 Pf en een ‘Ersttagsbrief’uit ter gelegenheid van de ‘Tag der Briefmarke’van dat jaar. De titel van deze uitgave luiddt: “Gasballon, Ballonpost der Deutschen Militärluftschiffer, um 1900”. Deze postzegel werd ontworpen door Ernst Kösslinger en is een bewerking van een schilderij van hem in het Bundespostmuseum, Frankfurt am Main. De situatie is natuurlijk geheel aan de fantasie van Kösslinger ontsproten. Het is een geinige afbeelding, die toch ergens een grond van waarheid zou kunnen hebben. Er werden hiervan 29.850.000 zegels gedrukt, dus wees niet bang dat ze op een zekere dag niet meer verkrijgbaar zijn. JanJr

[J.Prinz]

Eerst even een stukje geschiedenis. De Franse keizer Napoleon III had Pruisen in juli 1870 de oorlog verklaard. Dat had hij niet moeten doen, want de Pruisen waren toen al een vechtlustig en strijdvaardig volkje. Het Franse leger werd al snel verslagen en al op 2 september 1870 capituleerde het in Sedan. Napoleon III werd gevangen genomen en afgevoerd. (Keurig in een koetsje, dat wel!) Het keizerrijk was voorbij. De Fransen blij, want 2 dagen later proclameerden ze al de republiek. ‘Vive la republique’ dus, maar ze erfden nog steeds de oorlog met de Pruisen. Parijs werd omsingeld, niemand kon door het beleg heen breken, met alle problemen van dien, o.a. de postverbinding met de rest van Frankrijk en de wereld.Dus er moest een oplossing worden gevonden. ‘Hoe krijgen we de post over de vijand heen naar onze medestrijders, kennissen en familie.? ‘ We gaan de luchtpost gebruiken! ‘ Maar hoe deden die Parijzenaars dat? Er waren nog geen vliegtuigjes en drones. Niets van dat alles. Wel ballonnen en daarvan waren er een paar beschikbaar. De ballonvaarders en de directeur van de posterijen kwamen bij elkaar op 17 september 1870 om de mogelijkheid te onderzoek om over de vijand heen te wippen.
Acht dagen later was het zo ver. Om 8 uur ’s ochtends steeg de ballon ‘Neptune’ op en er zouden er nog veel vaarten volgen. In 1955 gaven de Franse posterijen een postzegel uit met daarop zo’n opstijging:





Als we de postzegel bekijken zien we een plaatje waarop een en ander te zien is. Links en rechts de tentjes van de militairen die de opstijging verzorgden. In het midden natuurlijk de ballon en rechts een paar toeschouwers. Leuk hè! Maar we zijn er nog niet…. Bij de geweren kratjes met postduiven die werden meegenomen op de vaart. Zij kregen, na aankomst, briefjes in hun veren en men hoopte maar dat ze de weg naar Parijs terug konden vinden. De tekenaar verwachtte niet dat we zouden begrijpen dat er in de zakken post zat en daarom schreef hij er maar ‘postes’ op. Zo zie je maar weer dat een postzegel niet alleen gemaakt werd als porto doch ook een stukje geschiedenis en een verhaal kan vertellen.
Nog een afbeelding van het opstijgen:


Wordt vervolgd JanJr.

[tev]

Heel graag, JanJr ! Dit is weer zo'n leuk verhaal ! Ik hoop dat je hiervan nog een flinke voorraad hebt !
Met vriendelijke groet,
Tev

[J.Prinz]

Beste Tev. Ik zou heel graag doorgaan, maar ik kan geen bijlagen meesturen
en alle plaatjes in het topic zijn verdwenen. Dus ik moet even wachten tot het systeem weer is rechtgetrokken. JanJr.

[J.Prinz]

Bij mijn laatste inzending onder deze topic zijn wat tekst en afbeeldingen weg gevallen. Er werden postzegels getoond die betrekking hadden op de manier waarin de belegerde Parijzenaars in hun oorlog met de Pruisen in 1870/1871 hun post en belangrijke mensen per ballon over de hoofden van hun belegeraars kon laten wippen. Hier nog een tekening uit die periode door de Franse posterijen gekopieerd en van een postzegel voorzien:




In de kranten werd druk verslag gedaan van deze ballonvaarten. Elke ballonlanding werd uitvoerig beschreven. Als je de ’centimes ‘ had kon je ook mee, zoals het volgende artikeltje 8 de Leeuwarder Courant van 8 November 1870 artikel aangaf. Zo zie je maar weer: ‘Alles is te koop’ :




In de Nederlandse ‘couranten ‘ van die tijd werd druk verslag gedaan van het beleg van Parijs. In het begin liet men de ballonnen midden op de dag op; later was men zo wijs ze in de nacht, voor het licht worden, los te laten, zodat men in het donker over de vijand heen voer en in het daglicht kon landen.



Tot slot nog een artikel deel uit het Handelsblad van 1 october 1870. Zeer lezenswaardig en spannend:

[Boris]

Klinkt prijzig die kaartjes voor zo'n ballonvlucht. 50.000 Francs. Iemand een idee wat de waarde daarvan is omgerekend naar huidige prijzen?
Overigens vraag ik mij ook af waar ze al die ballonnen vandaan haalden. Hier iets van bekend? Of wordt deze situatie tegenwoordig wat aangedikt.
Maar wel een leuk stukje geschiedenis om te verhalen.

Mvg, Boris

[Mathieu]

Een beetje off-topic, een bij mij tot de verbeelding sprekende zaak waarbij een in Frankrijk gemaakte balloon betrokken was: https://en.wikipedia.org/wiki/S._A._...dition_of_1897

Groet,

Mathieu.