De KLM Vink en de Deco-versie.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik vond een een Vink waar ik die niet had verwacht.

Eigenlijk is het een Watersijs...

[Peter Miebies]

Leuke foto's en dat verhaal wanneer jetlag ontstond.

Wie kan een goed jaartal geven voor het omslagpunt: van fifties-Stuyvesant-jetset (vliegen vnl door de rijken), naar het begin van massa tourisme: explosie van passagiers.
Ik neem aan dat dat voor de 747 was, mogelijk vanaf DC-8 en het begin van de charters op Costa Brava.. Jaartal?
Hans

Ik kan daar wel iets over zeggen. Ik heb van 1965-1975 gewerkt bij de KLM-afdeling die zich met passage- en vrachttarieven bezighield. Zeker in die tijd kon je uitsluitend een ticket kopen bij een luchtvaartmaatschappij van vliegveld A naar vliegveld B. In de genoemde periode werden de zogenoemde IT-tarieven ontwikkeld, de Inclusive Tours. Dat waren pakketreizen die door touroperators (toen een nieuw fenomeen waar de carriers het wel moeilijk mee hadden) ontwikkeld werden. Het pakket bestond dan uit luchttransport plus een landarrangement (hotel maar ook wel camping). Die IT's kon je niet meer bij de carrier kopen maar alleen bij individuele touroperators. In zo'n pakket was de prijs van het luchtvervoer ook niet meer duidelijk. Die touroperators onderhandelden elk voor zich met de carrier over grote hoeveelheden stoelen die vervolgens over diverse bestemmingen uitgesmeerd werden. Elke touroperator had dus z'n eigen pakketprijzen. (Ook hotelkamers werden op die wijze ingekocht.) De stoelen werden niet op lijndiensten verkocht maar op aparte vluchten, de z.g. IT-charters. In het begin was dat inderdaad voornamelijk naar de Spaanse strandbestemmingen. Deze ontwikkeling, die niet zonder slag of stoot is gegaan, speelde rond 1970. En dat is denk ik het antwoord op je vraag.

Peter

[Tracker "Jaap de Moor"]

De vink is alweer een week in de vergetelheid in dit topic.
Maar er moet nog een slotje aan gemaakt worden.

Een onderwerp dat er niet echt bij hoort, is dat van de KLM Passagekantoren.
Maar als ik nu af en toe er een Vink tegen aan gooi, moet het kunnen, dacht ik.

Heerengracht 13 in Den Haag was ver weg van het operationele gewoel.
De nog bescheiden vloot huisde op Schiphol en de techniek ging ondergebracht worden op
Waalhaven, dat opende in september 1922.

Maar de klant, afgezien van vracht, en de eigenlijk al min of meer toegezegde Post, kwam uit het stadse.
De aquisitie, de kunst van het klanten vangen, vereiste dat er stadskantoren kwamen. En omdat het over vervoer ging over kleinere en grotere stukken van de wereld, werden het KLM Passagekantoren.
De kantoren te Eindhoven en Rotterdam Coolsingel zijn nagenoeg onvindbaar gebleken, maar dat van Amsterdam werd vast gelegd op de plaat.

Door het gehele land waren er reisbureaux ontstaan, waarvan de trotse eigenaar KLM Agent werd, met uithangbord, gelijk het kappersdiploma in de oudere zaken.
Mijn schoonouders vormden er een in de lucratieve emigratie tijd, jaren ’50-‘60.

Op het Leidseplein was een plek veroverd door KLM die redelijk in het zicht lag, hoewel het als houten optrekje niet veel voorstelde in de vaart der volkeren.
Het had beslist geen eeuwigheidswaarde…
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief van Amsterdam.
Wat opvalt is dat de letters KLM op het dak rood zijn ingekleurd. Níet Blauw!





Het kantoor daar was ook het vertrekpunt van de inmiddels opgerichte KLM busdienst. Men verzamelde zich hier om vanaf Schiphol beperkt uit te waaieren over Europa en na 1927 voorzichtig aan naar Indië.

De volgend prentbriefkaart rouleerde, die ik op twee manieren zal plaatsen.








De vlieger van de Fokker FIII die in de eerste zichtbaar wordt, is mogelijk zwaar in overtreding.
Hij vliegt véél te laag boven de bebouwde kom.
De goede man kan dat niet helpen, want een ijverige fotograaf heeft hem daar geplaatst op de prentbriefkaart, en hem beduidend lager neergezet dan de verplichte 300 meter boven het hoogste obstakel binnen een straal van 600 meter.
Zo leerde ik dat in 1959, en of dat midden twintig toen ook al het geldende voorschrift was in de LVR, het Luchtverkeersreglement, weet ik eerlijk gezegd niet.
Het is in onderzoek; voorlopig kom ik niet verder dan:

RijksWaterstaat, 4 Doos 4. 1918-1929
- Luchtvaartwet II, 1918-1929
- totstandkoming Regeling Toezicht Luchtvaart, 1926-1929.


Hetzelfde kantoor een paar jaar later, zo aan de bus te zien.





De etalage zag er altijd goed gevuld uit met verlokkelijke vergezichten, vlieger-poppen, propellers enz.
De DC2 was in 1934 te zien, en iemand staat daar misschien te dromen over waar dat vliegtuig haar wel heen zou kunnen brengen…








De bus is voorzien van grote KLM Vinken, voor en achter.
Dat maakt het allemaal weer passend binnen het onderwerp...

[CeBro]

Ik fietste daar een uur geleden nog langs, is behoorlijk veranderd intussen.

[Hans023]

Met zo'n juweel van een bus werd wel mede onderstreept dat vliegen nog voor de happy few was. Bedankt voor alweer een mooie bijdrage Tracker.

En Peter ook bedankt*, rond 1970 lijkt juist want ik neem aan dat die IT-tarieven ook in USA speelden? (een groot land en Florida-reizen?).
Het bewijs ligt natuurlijk in 1 grafiek die alles zegt: het wereldwijde aantal passagiers afgelopen 100 jaar per jaar; ik neem aan dat zoiets via IATA of? te vinden moet zijn?; elke tip welkom.
Dank, Hans

*Wie kan een goed jaartal geven voor het omslagpunt: van fifties-Stuyvesant-jetset (vliegen vnl door de rijken), naar het begin van massa tourisme: explosie van passagiers.
Ik neem aan dat dat voor de 747 was, mogelijk vanaf DC-8 en het begin van de charters op Costa Brava.. Jaartal?

[washout]

Foto? (Voor de provincialen bedoel ik)

[ruudvanom]

Leuk. Het gebouw waar je tegenaan kijkt herbergt nu de Apple Store (met glazen trap). Ga er wel eens langs als MAC gebruiker.
Nu vind je op de plaats van het KLM-gebouwtje een taxi-standplaats en de tramhaltes van de lijnen 7 (regelmatig door mij gebruikt naar de Ten Cate-markt
voor een bezoek aan Boer Geert [broodje Mexicaanse mix]) en 10 in beide richtingen.


@ washout

Het is op deze foto de linkerzijde van het (Hirsch-)gebouw dat je ziet op de foto met het KLM-gebouwtje en de bus.
Je ziet de taxi-standplaats en de tramhaltes links en rechts en één rijstrook voor het gebouw met de Apple Store.
Links van het standpunt van deze foto ligt de rest van het plein. De foto is zo goed als zeker vanaf de Stadsschouwburg gemaakt.
Tegenover de rechterzijde van het Hirsch-gebouw staat het bekende Americain-hotel (met terras).

Groet, Ruud.

[tev]

Hans023
Het juiste jaartal van het omslagpunt kan ik je niet zeggen, maar in 1977 ben ik met een compleet IT-pakket op vacantie gegaan per DC-8. Een "lange"-8.
mvg.
tev

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik kan er wel iets in het kort over zeggen.

Transavia begon in 1970 echt met zijn Caravelles.
Passagiers jets die eigenlijk niet voor andere doelen konden worden gebruikt.
Er was dus al iets van een chartermarkt aan de gang, want Trans mocht beslist geen lijndiensten uitvoeren op last van een grote luchtvaartmaatschappij in dit land en de zwaan-kleef-aan RLD.

Googlend komt men dan verder:
Die charters waren gestart door Dirk van de Broek in '65, met een tour operator uit Limland en een kassabonnen actie.
Dat was het begin van D-Reizen en het luchtvervoer op charterbasis, later de IT, alles inbegrepen, All in, van de wieg tot het graf.

De grote hausse begint tussen 1970 en '73 volgens de Touristers in Breda.

KLM deed in het begin niet mee, het werd als 'laagwaardig' vervoer gezien.
Maar de vervoersstromen toonden anders aan, en men richtte Holland International op in 1974.
In hun dikke vacantiegidsen werd alles aangeduid met beter, luxer, betrouwbaarder en meer van die termen.
Wél termen die stuk voor stuk geld kosten...

De nood werd zelfs zo hoog dat de NLM ook werd ingeschakeld, voor de wat 'dunnere' lijnen.

Daar kom ik nog mee.

Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

.
.
Plesman was er in 1946 als de kippen bij om ‘De Nieuwe Wereld’ te verbinden met het wat beschadigde nest hier.
Het zal al wel vaker bekeken zijn, maar voor de goede orde volgt hier nog maar een keer de eerste vlucht naar The Big Apple, die toen nog geen notie had van deze naam.

https://youtu.be/Mi0wQKacX8o


Overal vindt wederopbouw plaats, samengaand met vernieuwing.
Het Leidseplein moet opgeschoond worden, wat KLM niet slecht uitkomt.
Men verhuist naar een pand om de hoek, weer aan het Leidseplein, maar statiger.

Van het trouwe bus-en passagekantoor rest een treurig sloopje.






Het nieuwe gebouw staat broederlijk naast dat van Sabena op het nachtelijk Times Square van Amsterdam.
Vanwege het lijntje naar de Congo had de buurman zich omgedoopt tot
Belgian World Airlines.

Jammer dat bij KLM een verdieping Extase heet, maar aan de andere kant kan het ook slaan op een Koninklijke KLM-vlucht ervaringen het gevoel daarna…

Maar de kosten van het pand drukken door er een Nescafe reclame aan op te hangen vind ik persoonlijk onvergeeflijk.
De vier Vinken komen gelukkig nog een beetje tot hun recht.
Wat we in de MLD ‘luie wijven koffie’ noemden aan je gevel hebben, nee, dat is niet best.







In Den Haag was het KLM busstation gevestigd aan de Kalvermarkt.
Het ziet er redelijk geanimeerd uit zo rond 1953.
De sfeer binnen is neutraal, en ademt weinig KLM, maar de tekst op de bus verraadt waar men zich bevindt.







In het buitenland was er ook behoefte aan passagekantoren van de eigen maatschappij.
Iedere zichzelf respecterende Airline deed dat en er ontstond onder die buiten-vertegenwoordigingen
een behoorlijk waterhoofd, waar veel geld in ging zitten.
Een tikje megalomaan, over the top.

In Paramaribo was er maar één luchtvaartmaatschappij die heel monopolistisch de verbinding onderhield tussen de Palmentuin en de Bijlmer.
Dat was KLM, en niemand anders. Dat bleef zo tot eind negentig, dacht ik.

Dus als de Surinamer naar het frisse moederland wilde was er maar één boekingskantoor om dat te regelen. Heel simpel.
Vaste prijzen, geen concurrentie.

Of daar dan zo’n groot helwit koloniaal gebouw voor nodig was…
Er zaten aardige, hartelijke mensen, dat wel.







Een kantoor dat ook opvalt was dat in Cairo.
Men was er daar trots op bij KLM te horen en er heerste Arabische gastvrijheid ten top.

Er was een enorme KLM Vink tegen het glas aangebracht.
Een onverwoestbaar smeedijzeren exemplaar.

Helaas geloof ik dat niemand meer weet waar hij is gebleven…







Het derde en voorlaatste kantoor was groot, duur, en aan Fifth Avenue in New York gelegen.
De DC vieren en al wat daar op volgde aan diensten, moesten gevuld worden.
Het kantoor op de foto ken ik niet als zodanig, ik ben van een latere versie, vlak naast Saks Fifth Avenue

De Vestiging New York en de hele organisatie USA was groter dan groot.
Het leek er nu en dan op dat we als KLM Nederland, of als vliegtuigbemanning deel mochten uit maken van waar het werkelijk allemaal om draaide, n.l. KLM NYC!

Ik ging nog wel eens tijdens een langere stop kijken hoe de plaatselijke KLM woonde.
Meestal verliep dat wederzijds prettig en hartelijk.
Maar niet zo in New York moet ik helaas zeggen.
Men voelde zich bijna gecontroleerd en bleef daarom strak en wat nuffig in het boekingsprotocol.
Je voelde je er als iemand die daar niets te zoeken had, alle drie de keren.

Hopelijk zegt het niets over nu, want mijn laatste bezoek daar is alweer een generatie geleden.
En met alle E-bookings is er mogelijk helemaal geen kantoor meer.

Time flies…








Ik wil afsluiten met een foto die ik gisteren vond.
Eerder had ik het over de reisburo’s die KLM Agentschap borden buiten hadden hangen. Zoiets als de knip diploma’s in de vroegere kapperszaken.
Maar er is er een aan de Nassaukade die dat, gericht op vliegen naar Paramaribo, allebei beheerst.

Een knippende KLM/Air France agent, óf een kapper die vluchten naar Fort Zeelandia boekt.
Ik moet het hem eens gaan vragen.







Hier stopt mijn aandeel in de KLM Vink.

Wanneer Art Deco precies overging naar de Vink op de vliegtuigen, ver weg in 1924, lijkt minder van belang.
Er kwamen andere onderwerpjes naar boven, en die heb ik Afgevinkt. Checklist completed...


Tracker.