Puzzeltje...

[Tracker "Jaap de Moor"]

In 1942 kwam de herkennings woede uiteraard goed op gang in de VS.
Met allerlei uitingen als modellen, spellen, speelkaarten, flashcards, posters, borden in de schoolhal en noem maar op.
De posters waren typisch Amerikaans, schreeuwerig maar wél raak.
In Engeland ging het allemaal wat behoudener.

Er was de WEFT theorie als basis en de Flash.
WEFT staat voor Wing, Engine, Fuselage en Tail.
Door die te bestuderen en te herkennen kwam je er.

Dit werd ernstig bestreden door de Flash-stroming, die er van uit ging dat je in één oogopslag beet moest hebben.
De algemene indruk, vooral vanuit verschillende hoeken gezien moest het doen.
Niet belangrijk was wat voor type het precies was.
Het ging louter om de vaststelling of het Vriend of Vijand was.
Al of niet vuren, essentieel!

Ik neig naar de tweede stroming.
WEFT is mooi in de leunstoel, met de diagrammen zoals hier voor getoond zijn.
Met planforms van vliegtuigen en alle tijd van de wereld, -de theoretische wereld-.


In 1916 staan hier ballon-uitkijken te oefenen op een model-vloot 'aan de horizon'.
Masten met kraaiennesten kwamen het eerst in zicht, daarna de 'stacks', de schoorstenen.
Er was nog geen radar, dus vorm en plaatsing van het crowsnest was van belang, en er was alleen kolen en stoom, met hoge schoorstenen.
Het waren moedige mannen in hun observatie-ballon, want als het spannend werd op zee, werden ze snel vergeten...




WEFT en de Engelse methode.





Amerikaanse modellen en spellen, een heel kleine greep er uit.





Vloot-opleidingsposters in de US.



Japanse traditie per vlieger, door de VS gekopieerd.



US 'malecall'. Dit zou nu niet meer kunnen.
Vrouwelijke vormen werden gekoppeld aan vliegtuigsilhouetten.
De rijmpjes waren pakkend, en allemaal met alliteratie, het herhalen van de eerste letter van een woord.
Daardoor loopt het lekker, om niet te vergeten.
Zodoende gaat de 'Florence' opeens de 'Full Flap Florence' heten...


Weer eens een andere kijk.

Tracker