Cees van Steenderen

[Dutchplanes]

Toch is Hooftman in mijn ogen belangrijk geweest voor de Nederlandse luchvaarthobby.
Zelf ben ik geinteresseerd geraakt in de luchtvaart midden jaren 50 en groot geworden met Meteors en Sabres op Twenthe. Vanaf 1960 heeft Hooftman de hobby een enorme boost gegeven door de uitgave van Cockpit. Hij wist altijd de meest fantastische foto's te voorschijn te halen en heeft daardoor mijn interesse in de geschiedenis van de Nederlandse militaire luchtvaart enorm vergroot.
Dat die foto's wel eens op dubieuse wijze waren verkregen en dat soms foto's nooit meer bij de eigenaar terug kwam is een feit.
Het feit dat we de Cockpit Waarnemings Organisatie (CWO) regelmatig voorzagen van wat er zoal op Twenthe landde en de publicatie daarvan, stimuleerde het spotten. Dat we daarbij de bordjes verboden te fotograferen negeerden, en af en toe hard wegrenden als er weer een jeep aankwam, maakte het alleen maar spannend.
Nu, na vele jaren geinteresseerd te zijn geweest in de historie van de Nederlandse militaire luchtvaart, zie je ook wel dat Hooftman er met zijn teksten er vaak een slag naar sloeg. Maar dat zie je ook nu nog, zelfs in dit forum. Af en toe voel je dan wel eens de neiging dat te corrigeren, maar vele fabeltjes zijn inmiddels tot waarheid verheven.
Kortom: Hooftman is voor mij belangrijk geweest door zijn uitgave van Cockpit. Alle andere Nederlandse bladen in de zestiger jaren waren niet de moeite waard, op Herkenning na. Daarnaast was voor mij in die tijd RAF Flying Review het blad.
Vliegtuigparade was in mijn ogen duidelijk minder dan Cockpit (misschien ook omdat je inmiddels al weer 10 jaar ouder was). Het was nogal kinderlijk geschreven.
Ik kende Hooftman niet persoonlijk, maar uit zijn geschriften kwam hij op mij over als een eenling die tegen de grote wereld vocht om zijn doel te bereiken en dat die grote wereld hem steeds maar tegenwerkte. Hij bezat echter niet de takt om daadwerkelijk dat doel te bereiken.
Of hij ervan moest leven, is mij niet duidelijk. Er gingen vroeger de geruchten dat hij afkomstig was van een Boskoopse kweker en met een behoorlijke erfenis zijn hobby beoefende. Het prachtige huis in Maarn en zijn Jaguar E-type kun je niet bekostigen met de abonnementen op Cockpit.
Mijn laatste herinnering aan hem was op een open dag op Soesterberg in de jaren 80. Hij zat met zijn vrouw achter een tafeltje oude Cockpits en Vliegtuigparades te verkopen. Dit was na zijn hersenoperatie en hij zat daar eigenlijk wezenloos voor zich uit te staren. Een trieste verschijning en geen schim meer van wat hij eens was geweest.

Voor André: ik ben niet geinteresseerd in een boek en ook een standbeeld is lichtelijk overdreven. Hij is een markante persoonlijkheid geweest in de luchtvaarthobby. Zijn positieve kant was de uitgave van Cockpit, zijn negatieve, behoorlijk egoïstisch en brutaal!

Hans