Ehm, MLD-tijd
Ehm, MLD-tijd
Het is maar goed dat je een correctie hebt aangebracht op dat 'LVA'!
Het zou vloeken in de kerk zijn...
En ja, er is meer en dat zal ik verspreid, afhankelijk van het onderwerp, plaatsen.
Zoeken op de site onder Wout Kleppe levert al heel wat op, maar niet alles, geloof ik.
Tik ook Willow Grove in.
Daar komt meer over onder de kop: 'Jan Kaas in de States om voor een paar jaar Avengers te kopen', of zo iets.
Ik zal het netjes houden...
En er zijn nog meer onderwerpen op komst, maar ik moet wat langzaam aan doen helaas.
Tracker.
Ik blijf nog even aan het woord, sorry, maar er kwamen 2 aardige foto's langs.
Ik weet niet of ik hier een al welbekende D21 foto plaats, of dat ik er iemand heel blij mee maak, in een 1600 formaat.
Ik doe er maar meteen wat details bij, wellicht overbodig, maar ik zit er nu toch.
Wat ik er op zie is een heel andere muizen-formatie dan op de hiervoor getoonde modellen.
Er zijn verder zowel scherpe als wat vagere kleur-overgangen in de camouflage. (dacht ik).
Er zijn ook kleuren die begrensd worden door de rand van een paneel, zo als achter de motor te zien is.
Het valt me verder op dat de motorbeplating geen deel uitmaakt van het camouflage patroon, en dat de voorrand van de cowling altijd licht van kleur is.
Waarom dat was is me een raadsel.
Er is ook een hapje uit de bovenzijde van het achter-cockpitdak bij de 233.
Bij de 213 en 215 is dat niet zo...
Het geldt trouwens ook voor de T5 dat de motoren niet mee doen met de camouflage.
Wèl een lik over de neus, maar niet over de beide motoren, die toch behoorlijk aanwezig zijn.
Een paar wat overbelichte plaatjes tonen meer schilder-details.
De richtstok, het 'vizier', getuigt mijns inziens van een kinderlijke knulligheid.
Recht schieten langs de stok werkt alleen als het doel niet beweegt.
Maar in een luchtgevecht hangen er weinig stationaire schietschijven, maar wél veel voortdurend bewegende doelen.
En dan moet er worden vóórgehouden, om te voorkomen dat je voortdurend achter alles langs schiet.
Het latere spiegeltje-op-een-gyroscoop, dat net als een bochtaanwijzer mee beweegt met de bochtsnelheid van de eigen machine, bracht daar verbetering in.
Ik plaats de hele reeks onder elkaar.
Tracker.
Veel plezier er mee!
Tracker,
De voorzijde van de motorbeplating is ongeschilderd om dat dit de uitlaatring betrof van de Bristol Mercurystermotor (D.XXI en G.1) of de Bristol Pegasus (T.V).
De uitlaten van alle cilinders waren op deze ring aangesloten, als een soort spruitstuk en de verzamelde uitlaatgassen werden via een enkele uitlaatpijp aan de stuurboordzijde van de motor afgevoerd.
Door de hitte van de uitlaatgassen verkleurde het blanke metaal in verschillende tinten.
Paul
Geweldig Tracker Bedankt, deze foto kende ik in ieder geval nog niet
Dat is de voorste uitlaatring, daar kwam nooit verf op te zitten (toendertijd).
Dat is het achterdakraam, van plexiglas meen ik zo uit het hoofd. Vanuit deze hoek kijk je er dwars doorheen.
De 'richtstok' was eigenlijk een buis als ik mijn informatie goed heb begrepen. Maar lijkt me nog lastig richten. Ik meen dat de Finse D.21's waren uitgerust met een ander vizier (Revi), kan een spiegelvizier geweest zijn.
Bedankt nogmaals voor het delen!
Hallo Jaap,
De foto is ook nieuw voor mij geloof ik, bedankt! De muizen lijken me het normale triootje, als ze er anders uitzien dan dit, of op de rechterzijde staan, zijn ze waarschijnlijk op de foto's getekend..
De kleur van de motorkap is de basiskleur van het vliegtuig, zelfs de onderkant was en bleef ook bruin. De twee andere tinten werden eroverheen geschilderd, waarom niet op de motorkap dat weet ik niet.
Het vizier heet een Goertz-telescoopvizier, dus het is geen stok maar een verrekijker. Primitief, maar de Finnen gebruikten hem de eerste jaren ook en die konden toch buitengewoon scherp schieten met de D.21. De meeste Finse D.21's kregen inderdaad later een Revi-spiegelvizier.
Peter
Eerder schreef ik dat de mooie ononderbroken camouflage-patronen of kleurenschema's die in de modelbouw worden getoond, er in de praktijk vaak anders uit zien.
"Althans in mijn Trackertijd", voegde ik er aan toe.
Dat was op blz 4 van dit topic.
Ik moet het even weer in herinnering roepen, want het is inmiddels een half jaar geleden dat ik dit schreef, en heb er sindsdien niets over uitgelegd.
Gelukkig gaat het over zaken van 50 jaar en langer terug, dus een oponthoudje mijnerzijds zal weinig invloed hebben.
Allereerst:
Over de onderbroken camouflage-patronen, of beter gezegd: verfschema's, liep ik iets te hard van stapel.
De meeste beschilderings patronen zagen er in de MLD keurig uit, strak en ononderbroken.
Het werd pas rommelig bij de introductie van de S2A, en en dan nog voornamelijk rond de motoren.
Kleurscheidingen die midden over verwijderbare onderhoudspanelen lopen vragen om moeilijkheden, en dat was daar nogal het geval.
Er werden behoorlijk veel losse panelen verwisseld; ik zou niet weten waarom dat was.
Als die panelen niet per vliegtuig en motor genummerd worden, én er wordt min of meer uit de losse pols kleur gespoten, (voorbeelden volgen nog), dan ontstaan er talloze verspringingen in wat er eens egaal uitzag.
Beter om alles maar strak en in één kleur te houden, zoals bij de Neptunes meestal het geval was.
Wit kielvlak of wit rompdak daargelaten.
En vooral ook om de scheidingslijnen langs de randen van huid-panelen te laten lopen.
Het verwisselen van een paneel zal dan geen invloed hebben op het beschilderingspatroon.
Hoe de MLD kleuren heten weet ik niet precies.
Maar het Marine blauw/grijs boven en het soort duck-egg green onder, is terug te vinden vanaf de Firefly MK4, begin jaren vijftig.
Het leek sterk op wat meerdere Navies deden en de Royal Navy was een goed voorbeeld.
Van camouflage was geen sprake meer.
Een vroeg voorbeeld is deze formatiefoto, al is hij nog in zwart/wit.
Het betreft een formatie-rondvluchtje Gibraltar in '52.
Er is een mooie rechte afscheiding tussen beide kleuren.
De Firefly foto's hier worden voor het eerst getoond.
Ze werden gemaakt door de meevliegende motormonteur, Jan van Doesburg.
Over hem en zijn foto's komt nog een apart relaas.
De Fireflies tijdens dagelijks onderhoud op North Front, het Gibraltar vliegveldveld in '52 laten goed zien hoe er langs motorpanelen heen gespoten kan worden.
Bij het verwijderen er van en het mogelijk plaatsen van andere panelen, rechtstreeks uit het magazijn, verandert er niets aan het verfschema.
Deze kisten staan hier in '52.
Een half jaar later is de volgende foto genomen op Malta.
NAS, Naval Air Station Hal Far aan de Zuidpunt.
(Een vliegveld met een scheepsnaam, HMS (Her Majesty's Ship) Falcon.
Dat was, en is nog steeds gebruikelijk.
Het veld is na '87 een industrie complex geworden, maar er staan nog de nodige RAF/Navy gebouwen).
Mooie foto.
Het valt op dat er verschillend gekleurde propellers aanwezig zijn.
Op foto's uit 1950 kom ik ook al beide merken tegen, de een is niet eerder of later dan de ander in gebruik.
Merk Dowty of Rotol of zo iets.
Dan is er nog iets grappigs, reden onbekend.
Op Gibraltar North Front stond de 66 met standaard kleurpatroon.
Nauwelijks een half jaar later staat diezelfde 66 op Malta Hal Far....maar met een afwijkende beschildering!
De spinners zijn donker gekleurd.
Maar daarvan weten we de echte kleur want tekenaar Peter Spier had dat al eerder vastgelegd: Rood!
Nog een detail op Hal Far:
De vlieger van de achterste kist is net binnen en stapt uit.
Herkenbaar aan zijn Mae West.
Voor de Line Chief is het dan de hoogste tijd voor een 'saffie'.
De MLD hinkte op twee gedachtes waar het verfschema's betrof.
Zelfs over 3 helicopters, de S 55's, bestond verschil in benadering.
De foto is zwart/wit, maar het aardige er van is dat er twee totaal verschillend uitziende choppers op staan, van het zelfde type en met de zelfde taak...
Als laatste in dit wat verwarrende kleurenpalet gaan we naar Hato, maar wel 6 jaar later, 1959.
Het squadron is uitgerust met Avengers.
Er zijn Hunters met de buikige radar voor het opsporen, en Killers voor het tot zinken brengen van de niets vermoedende Iwan, als die zich tijdens de koude oorlog in gevaarlijke, Westerse, zeeën zou bevinden.
Avengers zijn er zowel in donkerblauw als in twee kleuren, en wel op het zelfde moment, in hetzelfde squadron!
En ook:
De 8 is in twee kleuren uitgevoerd.
De 7 is egaal donkerblauw.
Iwan moet er een punthoofd van hebben gekregen...
Het werd tijd dat de S2F kwam.
Twee Avenger-taken in zich verenigd, en altijd dezelfde kleuren, nou ja, bíjna.
Volgende hoofdstuk.
Tracker.
Hoe zou het zijn met de modelen van Kees Pieters?
Als het regent in mei is april voorbij.