Varia. Zomaar wat Luchtvaart.

[Kaasjager]

Over neuzen gesproken..

Oké, you win ;-)

[Tracker "Jaap de Moor"]

De Luchtmacht wilde aan den volke tonen wat zij allemaal voorhanden had.
Dat werd uiteindelijk deze wat onbeholpen cirkel, op Ypenburg, op 20 mei 1961.

Primair de jachtvliegtuigen.

De Sabre, die grote bakken met kogels kon bergen, de elegante Hunter, en de Streak waar van alles onder gehangen kon worden.

De rest er omheen had een dienende taak.
Lessen, jacht-opleiding, verkennen, fotograferen, verbinden en transporteren.

Het zag er snel uit voor die tijd, maar in wezen was er sinds de oorlog weinig veranderd in taktieken.
Dogfights waren er nog, alleen hoger.
Schieten gebeurde nog steeds door het hele machien in bochten te wringen en te richten.
Bommen gooien gebeurde nog steeds met een pisboogje tot in de buurt van het doel.
Allemaal leuk voor de vlieger, dat wel.
En geruststellend was dat de vijand ook niet veel beter kon presteren..

De doelzoekende Sidewinder con sorte was in ontwikkeling en vanaf de grond werd het ook meer en meer radar en hitte geleid wat er omhoog gezonden werd.
Maar slim, 'smart', was er nog niets.

Het is lastig in een KLU verhaal, maar de MLD was eigenlijk veruit koploper met de af te werpen
doelzoekende MK 44 torpedo, die al pingend rond zocht, en bij een contact op hol sloeg, achter de Red October aan.
Het edele handwerk bestond daar uit het verfijnd detecteren van de vijand...

Goed, het spul staat op Ypenburg, en er loopt een fotograaf rond die kleinere plukjes samen op de foto zet.
De aankomst van een paar leden was ook opgenomen.

De C-5 maakt een mooie landing, het minieme wolkje dat er van de rechter poot af komt is voor eeuwig vast gelegd.








De T33 oogt goed, nog steeds.
En zeker met de kap open..






Flashes waren er niet veel, daarom doe ik deze er bij.
Het uitzicht vanuit de cockpits was goed; waarom gaan ze dan open tijdens taxiën?
Als niet Luchtmachter kan ik maar één ding bedenken: het zal er wel niet lekker ruiken...






Hij haalde ze in eerste instantie allemaal binnen op het platform.
Het KLU battledress is niet berekend op marshallen.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik doe de ongeveer-een-cirkel nog een keer, dan is weer duidelijk wie waar stond.







Van een aantal heb ik een vliegend exemplaar opgezocht.

Dat was veel werk,maar :
a), nu weten we dat ze dat ook konden, en
b), ik vond het leuk om te doen.

De L-8 heb ik niet in mijn vlindernet kunnen strikken..











De P-9 landde ooit 900 m voorbij de threshold.
Dat is ver, en vermoedelijk was hij ook te snel, vandaar dat hij hem niet tijdig aan de grond kreeg.
Dat samen vraagt om vol remmen, maar daar waren die schijfjes van de zware F84 niet erg goed in.

Aan het eind van een militaire baan ligt altijd een barrier, in de loop der tijd geslonken tot een enkele staalkabel. Die greep de P-9 en voorkwam een uitstap in het weiland.

[Tracker "Jaap de Moor"]

De rechter flank, en wat los spul.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Overzichtjes






De T7 N-313.






De Beaver- mét en de T33 driver zonder pet.








Als laatste het slagschip van toen.
“Strong as concrete, but havier...”

Ik vrees dat om nog airborne te geraken er per vlucht een beperkte keus was uit dit hele arsenaal.
Je zag het vaak op deze manier toen, maar om eerlijk te zijn vond ik die uitstallingen altijd nogal kinderlijk ogen.
Het ligt er maar aan wat voor lekkers je er in stopt...







Om de sfeer uit die tijd te proeven is onderstaand boek een aanrader.
Een USAF Streak, boven Europa, 's avonds, na een dag met heet weer.







Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Kaas,
Ik ben eens op zoek gegaan naar je vermeende kompas roos.
Hij bestaat, en was echt.

In 2003 is het betreffende museum opgeheven en verplaatst naar elders.
De ster heeft het nog tot 2009 uitgehouden en is toen ten offer gevallen aan vernieuwingsdrang.




Wat hem bijzonder maakt is niet alleen de excentrische vorm, maar vooral het feit dat hij Magnetisch Noord was georiënteerd.
Dat is niet gebruikelijk voor richtingsaanduidingen die op de aarde-stoffering worden aangebracht.

Waarom?
De variatie, de hoek tussen Ware en Magnetische Noordrichting, verandert namelijk met de tijd, kortom, verloopt gestaag. Hier 0,1 graad per jaar.

Vanaf het moment dat deze ster met de -toen- juiste variatie werd geschilderd, werd de ware richting fouter en fouter.
Niet waarneembaar, maar feitelijk...

Ik heb de Ware Noordrichting er in rood op aan gegeven.
De variatie is 12 gr Oost.
Dat betekent dat het Magn. Noorden 12 graden naar rechts (Oost) verdraaid ligt t.o.v. het Ware Noorden.
Op het Magnetische kompas begint de telling vanaf Noord, de Nul, dus 12 graden later, en geeft dan ook 12 graden minder aan dan gerekend vanaf de Ware Nullijn.

Voor de beginnende navigator was dat altijd een halsbrekend geheel.
Daarom de regel: Variation West: Magnetic Best, Variation East, Magnetic Least.

In het Nederland gingen we van de Goeie naar de Kwaaie, en moesten we de tekens Omdraaie.
En andersom.
Daar kreeg ik in 1960 nou echt een kompas punthoofd van.


Wat er in het centrum van dee roos staat is niet leesbaar.




Wat ik net nog meer zag op dat veld doet mijn hart bloeden.
(Komt mooi uit dat ik voor controle straks naar de Cardioloog moet; 'k zal het hem melden...)

Er is een sloper-verzamelaars hoek waar de opstelling al jaren niet meer veranderd schijnt te zijn, terug kijkend in de tijd.
Het is een verzameling Trackers, vleugeltjes gevouwen, en een paar niet meer luchtwaardige Albatrossen.
Kortom: Grumman Corner!






En waar heb ik het nou over?
Over Falcon Field Airport, Arizona, in de buurt van de stad Mesa.


Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ik was aan het ronddolen op het net in het Caraïbisch gebied, op zoek naar oudere foto's van KLM vliegtuigen.

Ik vond er een, en downloadde hem gedachtenloos.
Ach een DC 3 en een Convair Liner...
En zo ook de volgende.
Maiquetia, Caracas, Venezuela.







Ik zag de bergen achter de machine liggen en moest denken aan de Route Clearance Unit van KLM.
Dat was een dia en leesvoer afdeling die voorlichting gaf over de vliegvelden in diverse sectoren verdeeld over de wereld.
Als je ergens langer dan een jaar niet was geweest in een sector moest je verplicht opdraven en daar een vrij lang durende self-briefing aanhoren.

Dat onderging ik altijd zuchtend, want de afdeling was er een met een enorm waterhoofd, die buiten proportie was gegroeid door toedoen van een Bemanningsnormen- vlieger die het wiel aan het uitvinden was geweest.
Uiteraard was er ook zeer nuttige informatie, maar de foto's van wat de vlieger ging zien op final van die en die baan op dat en dat vliegveld, te beginnen op 6 mijl uit, en dat iedere mijl...
Nee, dat is gesneden koek voor de beroepsvlieger, die het meeste toch al zoveel mogelijk op instrumenten doet.

Maar bij het Waterhoofd hoorde een KLM BWK sportvlieger die zich 'opofferde' voor de RCU door zelf vliegend al die foto's op de diverse finals te maken.
En dat uiteraard op kosten van de maatschappij. De man was slim!
Ik spreek over de tachtiger jaren.

Bij de briefing over Maiquetia werd er tot vervelends toe bij iedere nadering met ieder hulpmiddel, op iedere baan, van iedere kant gezien, meegedeeld dat men bij een Go-around, of eerder bij de Missed Approach onder geen beding naar het zuiden moest vliegen!
Want daar waren bergen. Alles moest naar het Noorden, boven zee.
En dan werden de verschrikkelijke sector-hoogtes in het Zuiden weer genoemd, waaronder het gevaarlijk was om rond te hangen.

Niemand 'hing daar rond', met uitzondering van één onnozele hals, met een kleinere machine, ooit een keer.
En dat was slecht afgelopen...

Dus na een Europa periode op de Negen ging je dat weer allemaal zuchtend aanhoren, want je was dan té lang niet meer in die hoek geweest.
En onze ABC eilanden kende je ook nog goed, dus het voelde wat loos aan, daar bij de RCU, nu en dan.
Het flitste allemaal weer even voorbij, bij het zien van de foto's.

Een paar dagen later zag ik ze weer langs komen en viel me pas op dat de voordeur van de Convair opvallend vreemd open ging.
Als bij een autobus, aan draai armen.
Dat duidde op een niet pressurized romp, en de Convair 240 had dat nou juist wél.

Dan ga je verder zoeken, en blijkt dat er van dit vliegtuig maar heel weinig foto's in omloop zijn...
Ik nodig u uit.





De BWK van de RCU final-foto's breidde zijn vliegactiviteiten commercieel uit na zijn pensionering.

In Zwitserland was het een keer géén kastelenweer, en was er wel hoog terrein.
Hij keerde niet op tijd om.
Met fatale gevolgen voor hem en zijn passagiers.


Tracker.

[Dutchplanes]

De Convair is een Martin 202.

Hans

[Tracker "Jaap de Moor"]

Hans weidt niet uit over de Martin 202.
Dat is jammer, want nu eindigt een wat uitgebreider verhaal nogal abrupt...

Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Oproep aan voornamelijk Groningers!

Aan luchtvaart minnende Groningers die lijden aan knagende gewetensnood.

Wat is het geval:

Ik vond op het net een Marechaussee die terug blikte op zijn loopbaan.

In maart 1972 was hij belast geweest geworden met de bewaking van een plek des onheils.

Benoorden de stad Groningen was een Starfighter uit de lucht komen vallen.
Tot grote verwondering van de Onderzoekers en het bewakingspeloton van de Marechaussee, bleek dat toen zij op de modderige, zompige en platgetreden plaats delict arriveerden, zij er nog slechts incomplete onderdelen van de straaljager aantroffen.

Als of er voorkennis was geweest onder de lokale bevolking was die heel erg snel ter plaatse gearriveerd, en na een sprinkhanen zoekslag ijlings vertrokken met een macht aan soeveniers.

Die zullen nu ongetwijfeld nog hier en daar verscholen liggen in een schuur, of weg gemoffeld op een zolder.

Er bleef het Rijk niets anders over dan een oproep in het Nieuwsblad van het Noorden te plaatsen
om op die manier nog iets terug te mogen ontvangen van haar verfomfaaide eigendom.

Smoezen gingen niet op, want indien u grote onderdelen in uw bezit heeft, zoals een forse J79 motor bijvoorbeeld, dan kunt u de Marechaussee bellen voor vervoer van het kleinood.
Aan alles was gedacht.

Hoe succesvol die oproep was weet ik niet.
Ik heb mijn twijfels aan de doelmatigheid ervan.

Daarom, nú, na vier en veertig jaar, wordt het de hoogste tijd om uw geweten te zuiveren.

Het vergrijp is ruimschoots verjaard, dus:

Inleveren die handel!!








Tracker.