Foto's van vooroorlogse H-, PH-, PK- en PJ-toestellen die ook nog thuis lagen.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Vanaf wanneer werden er spinners gebruikt op de DC 2 Cyclones?
Zie voorgaande PH AKO.



Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Vanaf wanneer ging KLM reclame maken op de cowl flaps van de DC 2 cyclone motoren?



Tracker.

[ruudvanom]

Tracker.
Vanaf wanneer werden er spinners gebruikt op de DC 2 Cyclones?

Ik weet niet of ik hier gescande tekst en afbeelding(en) uit een vrij recent boek mag plaatsen dus dat doe ik maar niet en ga over op het mij vertrouwde tienvingersblindtypen.

In het boek "Douglas DC-2 - De eerste blikken vogel van de KLM en de KNILM" van N. Geldhof en P.C. Kok wordt op de blz. 258-259 geschreven over ontijzing.
Een boek dat ik trouwens van harte kan aanbevelen. Uitgever: Bonneville, 1997. ISBN 90-73304-19-9.

Blz. 258 (onderaan met maatschets voor een propellerblad):
Eind 1935 werden alle propellers op de DC-2 vliegtuigen voorzien van een ontijsinstallatie.

Op blz. 259 staat een schema van de propeller ontijsinstallatie en een halve pagina over de werking:
Propeller-ontijzing
IJsafzetting op propellerbladen, met als kwalijk gevolg trillingen en vermogensverlies door respectievelijk onbalans en vervorming van het schroefbladprofiel, was bij de KLM ten tijde van de introductie van de DC-2 geen onbekend verschijnsel. In het begin van de jaren dertig waren de driemotorige Fokkers reeds van verstelbare schroeven voorzien. Men had zodoende ondervinding opgedaan, dat bij ijsafzetting het bladhoekverstelmechanisme geblokkeerd kon raken, waardoor de spoedhoek niet meer kon worden versteld. Aangezien hierdoor tijdens de vlucht gevaarlijke situaties konden ontstaan, werd - mede op grond van enkele opgedane nare ervaringen - besloten alle DC-2's te voorzien van een ijsbestrijdings- of ontijs-installatie op de propellers. De werking hiervan was als volgt:
Voor op de propellernaaf werd een z.g. spinner*) (bold gemaakt door de plaatser) aangebracht, die het gehele verstelmechanisme afschermde en tevens de luchtweerstand sterk reduceerde. Verder werd aan de achterkant tegen de propellernaaf een holle ring gemonteerd, de z.g. slingerring. Deze ring was aan de achterzijde open en draaide met de propeller mee. Aan de slingerring waren pijpjes bevestigd, die uitmondden aan de voorzijde van elke bladvoet.
Vanuit een tank in het voorste bagageruim stroomde de ontijsvloeistof, een mengsel van 85% alcohol en 15% glycerine, naar de slingerring onder een druk van 1.5 tot 5.0 pond, die boven de vloeistof stond en werd geleverd door perslucht afkomstig van de vacuümpompen. Door de centrifugaalkracht werd de vloeistof via de distributiepijpjes op de voorkant van de bladvoet en vandaar langs de voorzijde van het bladprofiel geslingerd, waardoor het ijs van de bladen werd verwijderd. Vanuit de cockpit kon de ontijsinstallatie naar behoefte worden bediend.
* Zie .

Tracker, het functioneren van de spinner zal je ongetwijfeld bekend zijn maar het is meer geplaatst voor de niet piloten onder ons en diegenen die het boek niet bezitten.
Omtrent de vermelding van de fabrikant op de zijkant van de motoren heb ik niets kunnen vinden.

Groet,
Ruud.

P.S. Klein weetje. Wist u dat de DC-2 twee Wiley parachutefakkels (flares dus) kon afwerpen bij nachtlandingen?

[Boris]

Door de centrifugaalkracht werd de vloeistof via de distributiepijpjes op de voorkant van de bladvoet en vandaar langs de voorzijde van het bladprofiel geslingerd, waardoor het ijs van de bladen werd verwijderd.

Was hier het grondpersoneel wel zo blij mee?
Het lijkt mij dat de glycerine wel wat troep op de romp achterlaat of verdampt dit ook voldoende zodat er weinig achterblijft,

Mvg, Boris

[Tracker "Jaap de Moor"]

Het gaf veel troep, glycol dat in een wijde boog werd weg geslingerd.
Het raakte de romp, en raampjes, en een deel van de buitenvleugel.
Verder was het niet erg nauwkeurig te doseren, en het resultaat van het ontijzen was 's nachts nauwelijks waarneembaar.
Het afneembare cockpitlicht-aan-een-dik-krulsnoer moest daar bij gebruikt worden, en wel in de stand 'Wit', wat weer hevig in strijd was met de voorschriften, die aangaven dat er 's nachts uitsluitend met 'Rood' mocht worden gewerkt.
Maar dan zag men niets van de propellers...

Een crime.
Het werd vervangen door electrische gloei-de-icing.
Eerst met draden in een rubberen opgeplakte voorlijst, zie de Tracker prop, en latere nette rubberloze oplossingen.



En uiteraard vaste, gerichte verlichting die kort kon worden aan gezet, en die de vleugelvoorrand en de props bescheen.

Menig vliegtuig is in de dertiger en veertiger jaren in enigerlei soort van gevaar geweest tijdens condities met stevige ijsaanzetting.

Niet zozeer omdat het ijs er niet af te krijgen was, maar omdat één, en vaak twéé vliegers met een inadequaat lampje in de hand omgekeerd in hun stoel zaten, turend naar vleugelvoorrand en propellers.

Taak nummer één, het vliegen, kwam dan op het tweede plan.
Een enorme fuik, voor de argelozen.

Het gebeurt nóg, om verschillende redenen.
Air France, Mid Atlantic, paar jaar terug.

Tracker.

PS
Het blind tien-vingerig typen gaat mij niet goed af, lees slecht.
Ik doe hier zes keer zo lang over...

[Tracker "Jaap de Moor"]

Ruud,
Onder 'vertaalvragen' heb ik dat eens toegelicht.
Maar dat betrof de Westland Lysander, een-motorig, en vaak opererend in oorlogsomstandigheden.
Ik wist niet dat de DC 2 ze ook had.



Vraag:
Waarom schenen er honderd auto's met hun koplampen in Albury ten behoeve van de Uiver, en gebruikten ze niet hun flares?

Het boek 'Wij in de Melbourne-race' spreekt daar niet over.




Mooi vergeelde bladzijden, ook alweer 80 jaar oud.

Tracker.

[Tracker "Jaap de Moor"]

Nog iets (h)Uiverigs.

Tussen de letters K, L en M op de Uiver is een streepje aangebracht.
Dat is hier te zien op een, voor de verandering, niet alledaagse foto van een tussenstop tijdens het gebeuren.



Een zeer bekende foto van de bemanning heb ik hier uit het Aviatiek album van mijn vader gelicht.
Altijd gedwee naar gekeken, niets aan de hand.
Maar:
Waar zijn opeens de eerder genoemde streepjes?

Een modelbouwer zou zich hier een grote fout op de hals kunnen halen!
Puntenaftrek...



En om het nog iets verwarrender te maken volgt er een DC 2, die én geen naam heeft, én geen streepjes, maar puntjes --laag geplaatst.
(de F 36 in het zwerk is een toegiftje.)



Wie kan hier iets over zeggen?

Tracker.