Foto's van vooroorlogse H-, PH-, PK- en PJ-toestellen die ook nog thuis lagen.

[ruudvanom]

Ben maar weer aan het tienvingersblindtypen begonnen (fluitje van een cent, dat doe ik al 50 jaar) omdat ik even terug wilde komen op het zeer waarschijnlijk minder bekende feit dat de DC-2 van de KLM twee Wiley parachutefakkels had zoals vermeld onder P.S. Klein weetje iets eerder op dit forum. Hoe vaak die fakkels werden gebruikt heb ik trouwens nog nergens kunnen vinden.

Het hieronder getypte is te lezen over het gebruik in het boek "Douglas DC-2 - De eerste blikken vogel van de KLM en KNILM" van N. Geldhof en P.C. Kok.

Fakkels.
In de romp, achter het achterste bagageruim van alle KLM DC-2's, waren rechts twee kokers aangebracht met hierin elk een Wiley parachutefakkel (flare). De bedieningshandels voor het lanceren van deze fakkels waren tegen het dak van de cockpit aangebracht, achter de bestuurderszitplaatsen. De handels waren voor beide vliegers gemakkelijk bereikbaar en waren rood geschilderd.
Elke fakkel had een brandtijd van drie minuten en kon op een hoogte van circa 750 m een grondoppervlak met een diameter van zo'n 2,5 km verlichten. De daalsnelheid van de ontvouwde parachute bedroeg circa 1,8 meter per seconde. Teneinde brandgevaar te vermijden was de hoogte voor het loslaten van een fakkel op minimum 350 m vastgesteld.
Voordat een fakkel werd afgeworpen, moest de snelheid van het vliegtuig worden verminderd, teneinde in de buurt van de te verlichten plaats te kunnen blijven. Bij het lanceren moest tegelijkertijd het vliegtuig even op de neus worden gezet (het z.g. bijprikken) om te voorkomen, dat de brandende fakkel in aanraking zou komen met de staartvlakken of het staartwiel.

Groet,
Ruud.